Om 3:20 vertrokken we op trot naar de bushalte (Jelle, Leon en ik) en het hek dat om 5uur opent voor de grote klim omhoog (Jan en Maarten met nog drie dappere klimmers en gids Theo). Met slechts 60 wachtenden in de busrij voor ons was dat niet slecht gedaan. (Hoewel t wellicht beter was geweest als we direct bij de goede busstop hadden gestaan;). Binnen n mum van tijd stonden er zeker 500 mensen. Het is hoogseizoen voor Machu picchu. De lopers stonden als eerste voor hun hek en Maarten was als eerste van 200-300 man (en vrouw) boven op 30 minuten (1807 treden) en stond als eerste op Machu picchu toen de poort open ging om 6uur.

Wij waren er toen ook boven met onze gids en de andere groepsleden dus we gingen letterlijk als eerste de stad in. Zodra t licht werd hadden we prachtig zicht op het centrum van Machu picchu met de wayna picchu berg. Kort daarna werd t bewolkt maar gelukkig werd t zicht snel beter. Uiteraard foto-opps genoeg.

Sergio had 1,5 jaar op Machu picchu gewerkt en wist veel te vertellen over de stad die pas in 1911 ontdekt is. Er is weinig geweten over de site maar ze denken dat het een trainingscentrum was voor toekomstige inca leiders. We wandelden langs de zonnetempel en Sergio vertelde wat men denkt te weten van de architectuur en ingenieuze waterhuishouding en landbouw teelt in de site (coca, mais en aardappel). Er was geen toilet in de stad maar mensen deden hun behoefte op 1,5km buiten het centrum. Met regelmatige leven en eetgewoonte pasten ze dat gewoon in hun dagplanning in.

Rond 8:30 was t tijd om afscheid te nemen van Sergio en Theo. Medepassagier John had voor deze gelegenheid n gedicht (in t Engels) gemaakt. We deden nog een keer onze groeps “Hakuna Matate” en namen dan afscheid.

Met zn vijfjes wandelden we de rest van t circuit af en trokken naar Macchu picchu mountain. Toen we de trip boekten leek t ons leuk om de site ook te bezichtigen vanaf deze 3000m hoge top. Het uitzicht was inderdaad de moeite waard maar de klim redelijk lastig. De inca hebben de berg bekleed met (ongelijke) treden. De klim naar boven was 1u20 min en daarna 1u naar beneden.

We hadden flink de trappen in de benen en gezonde honger. In Aguas Calientes zochten we de lokale markt op (geen toerist te bekennen). Jan at quinoa soep (miste de Salkantay koks), de jongens hamburguesa de pollo en ik sinaasappelcake met verse jus. Daarna haalden we onze spullen op en trokken we naar de trein. De inca rail bracht ons in ruim 1,5 uur naar Ollantaytambo. Daar stapten we op de bus naar Cusco.

We verheugden ons op ons etentje in de tapas bar waar we al twee keer geprobeerd hadden te eten (maar te lang moesten wachten voor onze slaperige maagjes). Helaas weer drie kwartier wachttijd. Daardoor kwamen we in n gezelige pizzeria terecht met n toffe Braziliaanse ober die Tomorrowland kende. Heerlijk gegeten - pizza full carne en hawai voor de boys en wij aten “green peace” en “emilia”. Rind 10u kropen we voldaan in bed na wat ongetwijfeld onze langste vakantiedag was. Morgen lekker uitslapen tot 8uur, jippie!

Geschreven door Bossuytjes.op.reis