We hadden gebakken eitjes en scrambled eggs besteld bij onze gastheer die hij klaar had toen we naar beneden kwamen. Om 9 uur trokken we richting Zingchen waar we door maanlandschap achtig gebergte in reden. De auto bracht ons zover als de weg het toeliet en toen gingen we wandelend over het pad verder. De weg was op verschillende plaatsen verzakt en werd gerepareerd. We wandelden door de rotsachtige vallei waar af en toe een groene oase opdook waar mensen land irrigeerden uit de rivier en landbouwgewassen teelden. Enkele vrouwen waren op hun land aan het werk. Zo wandelden we gestaag omhoog tot het plaatsje Rumbak waar 9 families wonen (30-40 mensen). Er was een klein mooi onderhouden klooster dat we mochten bezoeken.

We lunchten iets buiten het dorpje. De ingepakte lunch die we mee gekregen hadden, bleek helaas dezelfde als de vorige dag. Koude frieten met een soppige sandwich met mayonaise, tomaat en komkommer, een gekookt ei en banaan. Na de korte stop besloten we nog verder te wandelen naar Basecamp van de Stok pas. Vandaar hadden we een prachtig zicht op Stok dat een soort gekartelde berg is (moeilijk uit te leggen, maar de foto’s geven hopelijk een beetje van de schoonheid weer). We wandelden dezelfde weg terug. De vallei waar we door wandelden was mooi en heel uitgestrekt met gigantische bergen rondom. Op de terugweg stopten we bij één van de families in Rumbak om thee te drinken. De zoon des huizes had ons ook in het klooster gelaten en zorgde voor een lachsalvo tijdens de thee. Ze hebben wat ze hier noemen een ‘homestay’ waar je in hun huis kunt overnachten. De families in het dorp roteren de bezoekers om de inkomsten te verdelen. De afgelopen twee jaar zijn heel zwaar geweest zonder de toeristen inkomsten. We kochten een wollen beeldje van een sneeuwluipaard die voorkomt in het gebied (en alleen in de winter te zien is in het echt)

In totaal klommen we van 3,400 tot 4,200m dus een flinke oefening voor onze zeven daagse trektocht en belangrijk onderdeel van onze acclimatisatie. Die verliep bij iedereen goed behalve bij mij. Ik had last van hoogteziekte. Met paracetamol kwam ik de berg op en af maar terug in de guesthouse heb ik toch medicijnen en platte rust moeten nemen. De rest childe en las ondertussen. Leon belt iedere dag met Carole romantisch van op het balkon met zicht op de besneeuwde toppen. S’avonds trokken we de Fort street weer in om er een restaurantje te kiezen. De meeste restaurantjes hebben een gelijkaardig menu dus we kiezen op sfeer. We belandden in de Gesmo. Ik had genoeg met een noodle soepje, Leon at een ‘vegetable sizzler’ een gloeiend hete groenteschotel, Maarten paneer en Jan en Jelle chicken tikka masala met lekkere nans en rijst. Na het eten genoten we nog van een warme douche en kropen onze warme bedjes in.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis