Na een rommelig nachtje (Jelle stond on 4uur aan de Dude op zoek naar water) sliep ik toch lekker tot 8u. Ik stond op met een stralende hemel en wandelde naar het meertje aan de andere kant van de sluis. Na een heerlijke frisse duik werkte ik de pindatjes bij die al een paar dagen op zich lieten wachten. Rond 9u wandelde ik terug en kwam de sluiswachter tegen die voor het eerste bootje aan de slag ging en het niveau verschil van 5meter tussen het kanaal en het meertje wegwerkte. Het was boeiend om te zien en Jan kwam ook kijken. We lieten Jelle tot 12 uur uitslapen om verloren slaap in te halen. Maarten en Jan gingen ook zwemmen en daarna ontbeten we samen aan de sluis waar het intussen steeds drukker begon te worden met bootjes en kano’s die er door wilden. Toen Jelle ook wakker was kraamde we ons “skeer festival tentje” zoals Maarten onze “Roskilde” noemde op en reden we richting Glaskogen nature reserve.

We namen de “scenic route” (zonder tol) die meer op een achtbaan leek dan een weg, slingerend tussen bomen en meertjes. We waren nog geen uur aan het rijden toen we een picknick plek met zalige duikplank zagen in Bengtforsen kommun. We stopten er om te zwemmen en kunstjes te doen en lunchten daar ook. Nog een uurtje verder stopten we in het laatste stadje voor het nationaal park, Årjäng om inkopen te doen. De ICA had weer alles wat we nodig hadden, behalve wijn. Daarvoor moesten we naar de speciale “systembogalet” - een slijterij door de overheid gerund in heel het land voor alcoholische dranken met meer dan 3,2% (tot waar bier gaat dat je in de supermarkt kunt krijgen). Als je de winkel in komt passeer je eerst een schap alcoholvrije dranken, gevolgd door halve flesjes wijn. Ik heb het maar bij het tweede gehouden…

Volgeladen trokken we naar het informatie centrum van het park dat tevens diende als in check balie voor de enige camping. We kochten onze passen om in het park wild te kamperen en een kaart van het gebied en gingen daarna op verkenning. We vonden een mooie plek op een half uurtje van het centrum. De Dude kon niet tot aan het meer dus die lieten we biven aan de weg staan maar voor ons (oranje) tentje hadden Maarten en Jelle direct een super spot gevonden aan de waterkant. De plek had naast een grasveldje een vuurkuil, bergen gehakt hout voor het vuur en een droog toilet. Het was perfect. We doken eerst allemaal het verfrissende water in en genoten van de rust. Er kwamen vier Vlaamse kano vaarders die een korte trip naar een uitkijkpunt hadden gedaan waar ze enthousiast over waren dus volgden wij s’avonds in hun spoor. Daarvoor aten we Zweedse balletjes - op verzoek van Jelle - met aardappelpuree en groentjes. Het uitkijkpunt was inderdaad de moeite waard en gaf zicht over de twee grootste meren van het park. De wandeling was anderhalf uur waardoor we pas rond half elf terug waren. Maarten en Jelle stookten nog een kampvuurtje voor hun tent en gingen nog skinnydippen op het late uur. Jan en ik kropen voldaan in bed, genietend van onze Dude.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis