Lekker geslapen en na n warme douche smeerde ik ontbijt broodjes voor onze tocht. We werden om half 6 al opgehaald om naar t nationaal park Huascaran te gaan. Onze driver Joaquin bracht ons er in 2,5 uur naar toe. Het eerste uur ging over n asfaltweg, de rest over n stoffige hobbelweg. We hadden goed zicht op de besneeuwde bergtoppen zodra t licht werd. Het pad baande zich door kleine dorpjes steeds hoger in de bergen. Het is n vruchtbare streek met veel water dat van de bergen komt. Verschillende gewassen en zelfs bloemen worden er gekweekt.

Op 3500m stopte de auto en gingen we op onze wandelschoenen verder. We waren voor de bussen met mensen en leken de vallei voor onszelf te hebben. Het was n prachtige tocht met constant zicht op de gletsjers aan twee kanten. Na de vallei liep t pad lichtjes omhoog tot n muur waar we tegen aan zigzagden om een eerste meertje te bereiken. Vandaar was t nog 1 uur een zware klim tot boven aan toe. De klim was de moeite waard want Laguna 69 dat op ons lag te wachten onderaan de gletsjer was gewoonweg oogverblindend.

Intussen zaten we op 4605m. We genoten met volle teugen van het uitzicht en onze lunch. Maarten maakte wraps met lekkers dat we mee gesleurd hadden (kaas, spek, tomaat, komkommer, avocado en pesto).

Na n uurtje wandelden we terug naar beneden. Dit keer meer in colonne met de groepen die na ons boven waren gekomen. We passerden weer verschillende meertjes (maar geen zo blauwgroen als Laguna 69). De laguna’s in t gebied (blijkbaar meer dan 700) zijn genummerd naarmate ze ontstaan zijn (door t terug trekken van de gletsjers). Enkel de oudste lagunas hebben quecha namen. Een ervan is laguna Llangenouca aan t begin van t nationaal park. We stopten er op de heenweg toen t volop in de zon lag en schitterde.

Tegen 3u30 waren we weer bij de bus en keerden we terug naar Huaraz over dezelfde hobbelweg. In hotel Benkawasi konden we t stof uit onze haren spoelen. We aten die avond weer in t gezellige parque Ginebra - dit keer bij de grill/ pizzeria “el Horno”. Het eten was er lekker, maar we waren allemaal moe dus gingen op tijd terug naar t hotel. We sliepen als rozen met t vooruitzicht van ons laatste dagje in de prachtige Cordillera Blanca.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis