Na een kort nachtje in ons frisse tentje werden we om 3:45 door Guillermo gewekt. We hadden al onze kleren al aan in bed dus moesten er alleen maar uitspringen. Het hielp dat het droog en klaar was ook al was t pikkedonker, we konden de sterrehemel zien. We prijsden ons (toen nog) gelukkig dat we naar de top mochten klimmen. Als t bewolkt is of regent gaat de gids niet naar boven omdat t dan te gevaarlijk is. In 2017 zijn er bog mensen dood gevroren op de top :(.

Van 3600 naar 3986m ging t pad eerst 45min zig zaggend naar boven, dan n stuk (guatemalteeks) plano en de laatste 25min zo ongeveer loodrecht omhoog (of zo voelde het toch). De klim duurde 1,5uur en was het zwaarst van de hele tocht (vond ik toch) vooral omdat we al zo hoog zaten, de lucht dunner werd en het stik donker was. Maar dat was allemaal snel vergeten en vergeven toen we voor de zonsopgang op de summit aankwamen.

De hele groep haalde de top van de Acatenango en Guillermo was trots op ons. Het was helemaal helder en we hadden een prachtig uitzicht. We zagen Fuego van boven af en vooral de rookwolken vielen nu op. Maar je kon ook zo ver kijken als Atitlan, zag het meer en alle vulkanen errond. We konden zelfs in t klein de vulkanen aan de Mexicaans- Guatemalteekse grens zien. Acatenango is Guatemala’s derde hoogste vulkaan, de eerste twee staan aan die grens. Fuego is een van de drie actieve vilkanen in het land. De andere zijn Pacaya, en San Juancito dat het kleinere broertje van vulkaan San Pedro is rond Atitlan.

Boven op de vulkaan maakten we foto’s met de groep en genoten van het zicht. We konden rond de krater wandelen die maar een kleine doorsnede had (rondom was 600m). We warmden onze handen aan thermische stenen maar verder was er geen vulkanische activiteit op de vulkaan zelf (uiteraard). Rond 6:30 daalden we weer af naar basecamp. Dat duurde maar een half uur en deden we deels glijdend (skiënd) met onze ene wandelstok.

Voor ontbijt maakte Guillermo eitjes op t vuur (in cupcake vormpjes) en toasten we de scones in ons ontbijtdoosje. Daar zat ook een potje cornflakes met melkpoeder in waar koud of heet water op kon. Het zat allemaal vernuftig in elkaar en was lekker. Rond 8uur waren de magen gevuld en tassen gepakt voor de terugtocht. Helaas had Beavis, de Ierse, haar telefoon verloren en was die nergens te bespeuren in t kamp. Samen met Ben en Guillermo wandelden ze t pad naar boven voor n stuk af en wonder boven wonder vond onze held Guillermo de telefoon langs t pad. Het geluk was de hele tijd aan onze zijde tijdens deze trip.

Naar beneden wandelen ging heel wat vlotter dan de vorige dag omhoog. Het weer zat mee. Zonnig en helder maar nog niet te heet. Om 11uur waren we weer aan het begin punt. Super blij dat we dit avontuur mee gemaakt hadden. Vooral de vuurspugende vulkaan van de vorige avond zal ons levendig bij blijven.

We brachten alle warme spullen terug naar het verzamelpunt en namen daarna afscheid van de groep. We herpakten onze rugzakken in een hostel in Antigua waar de shuttle ons afzette en namen daar ook een douche. We lunchten nog eens in Cactus waar de zaterdagavond zo lekker gegeten hadden en t beviel ons weer. Verder waren we te uitgeteld om nog iets te doen. De jongens trokken zich terug in wifiland in de hostel, Jan las z’n eerste boek uit en ik liet m’n nagels knippen en lakken.

Leon en ik haalde nog lekker brood bij Dona Luisa en snacks voor onderweg voordat we op de shuttle naar Guatemala ciudad en nachtbus Flores stapten. Op n uurtje stonden we in t busstation waar ze nog snel mcnuggets en frietjes verorberd werden. Ik at niet veel want had last van buikkrampen en wilde niet de hele busrit in t wc kotje doorbrengen. De stoelen in de bus konden helemaal achteruit liggen, er was electra, wifi (beetje toch) en een toilet aan boord op iedere verdieping dus iedereen gelukkig ;). Slaap wel!

Geschreven door Bossuytjes.op.reis