Na n heerlijk nachtje slapen onder de zachte donsdekens werden we door het zonnetje gewekt. We maakten er een relaxte ochtend van en ontbeten in gezelschap van Kyo op het terras. Rond 10uur vertrokken we richting de Col de Mantet voor de beklimming van een van de pieken in de regio, de Pic de Tres Estellas. De slingerende weg naar boven stelde onze Jana - zoals we ons Keplertje gedoopt hebben - op de proef. 15 haarspeldbochten naar boven deerde Jana niet.

De klim van de dag was een 400tal meters en liep door vriendelijk wild bloemenlandschap. Het was n mooi eenvoudig pad met een schitterend uitzicht op de Pic de Canigou, de hoogste in het gebied met 2980m. Onze piek klom tot 2099m. Boven op de piek stond er vol trots een Catelaanse vlag. Er stapelden grote wolken op terwijl we wandelden maar we hielden het gelukkig droog. Na de wandeling van een 2,5 uur wachtte er n heerlijk pasta salade in Jana’s frigootje. We lunchten vorstelijk voor we weer de berg afslingerden.

Via het dorpje Py en Sahorre reden we voorbij Prades naar Vinca. Daar hadden de jongens een springkussen parcours ontdekt op het water. Ze probeerden er hun salto’s uit en genoten van het relatief warme water. Dat het intussen wat regende maakte niets uit. Jan zwom ook n stuk in het meer terwijl ik me verder in Storm (van de 7 zussen) verdiepte.

Terug thuis sloten we de dag af met nachos, Maarten’s guacemole en heerlijke pizzas van het lokale restootje in Sahorre. Intussen kwam het water met bakken water naar beneden; een bijna tropische regenval. Djaja kwam de jongens evengoed halen voor hun feestje dat vanwege de regen blijkbaar van de Oude schoolbus naar een hippietent was verhuisd. Maar ze gingen even goed zwemmen ?! Ben benieuwd naar hun verhalen morgen. Ik heb juist mijn boek uit en kruip samen met Jan lekker onder de wol. Zalig vakantie!

Geschreven door Bossuytjes.op.reis