Na zo vroeg te gaan slapen werden Jan en ik gewekt door de ochtendzon om 5:30. Mijn boek was spannend dus ik stond op. De jongens waren blijkbaar wat langer opgebleven in wifiland dus die kwamen om 8:30 op - wat nog steeds geen uitslapen is... We genoten van ontbijt in mon ami met vers sap, pannekoeken en gebakken eieren. Mijn buik is weer hersteld dus ik kon er ook weer van genieten. Rolando haalde ons van daar op en om 9:30 reden we richting Rio Dulce. Hij stopte nog een keer bij het uitzicht op El Remate om te tonen dat de naam krokodil niet uit de lucht gegrepen is voor de landtong.

De weg was verder rustig en ging langs grote veeboerderijen (fincas). Blijkbaar is Peten de streek waar veel vee geteeld wordt, deels omdat het land niet voor andere doeleinden geschikt is. Zoals in Tikal is de grond vol met rotsen en ligt er minder dan een halve meter vruchtbare grond die na een paar oogsten mais uitgeput is. We kwamen door een paar grotere dorpen maar het grootste stuk was erg landelijk. We stopten onderweg een keer om te tanken (benzine en geld) en slaagden erin om in 3,5uur in Rio Dulce te staan. Nog even vermelden dat Jan en ik Leon en Jelle onderweg versloegen met manillen met een laatste potje (60-0) dat niet snel vergeten (of vergeven) zal zijn...

In Rio Dulce was het een drukte van jewelst voor de brug. De zaterdagmarkt was volop bezig in de (enige?) straat die door het stadje liep. We kochten sandwiches, tomaat en avocado voor de lunch en trokken naar de plaats waar de boten vertokken naar Livingstone. Jan onderhandelde even en voor n kleine meerprijs dan n “collectivo” kregen we n boot voor ons alleen. De schipper stopte onderweg op plaatsen met bezienswaardigheden zodat we tijdens de 2 uur durende boottocht ook n beetje excursie deden. We stopten aan t kasteel van San Felipe, het vogel eiland waar mooie witte vogels zaten de broeden, en een plek vol met waterlelies (isla de flores). Voorbij de “aguas calientes” (waar t vol zat met lokale toeristen in n klein thermisch bad aan de kant van de rivier en we snel voorbij vaarden) stopte de boot in de canyon waar t water rustiger was en we in de schaduw zaten. Daar aten we onze lunch op in de boot.

Het was een prachtige tocht over de rivier, maar we waren tegelijk ook blij dat we niet in de rivier maar aan de monding met de zee ons hotelletje hadden geboekt. Livingstone verwelkomde ons kleurrijk. Casa Rosada (roze huis) was oorspronkelijk opgericht door een Belgisch stel die duidelijk wisten hoe t moest. Nu runt Ismael, n toffe Guatemalteco, de tent. Het zag er super chill uit met hangmatten aan het water, een schommel en als klap op de vuurpijl voor Jelle een grote (echte) trampoline. Hij kon zich direct lekker uitleven. We kregen twee bungalows - lees kleine bamboo hutjes van 2x3m - waar we onze spullen dropten.

Livingstone is fel veranderd door de jaren heen. De zandweggetjes zijn vervangen door beton en er rijden tuk tuks rond. Dat is toch wel opvallend voor n plaats die alleen per boot te bereiken is. Er zijn relatief minder “Garifuna” bevolking, of beter meer andere guatemaltecos die er nu wonen. Het stadje is uitgegroeid tot 20,000 mensen. De kleurrijke schilderingen aan spreuken op de muren herinneren aan de struggle van de garifuna die zwart zijn en afstammen van de slaven die vluchtten uit de Caribbean eeuwen geleden. Naarmate we verder van het centrum afwandelden hoe minder toeristen, meer bouwvallige huizen en hoe meer harifuna je op straat zag.

Op onze wandeling spotten we het restaurant Buga Mama dat Leon al had uitgekozen op basis van de reviews. Lekker eten voor een goed doel. Alle winst wordt geinvesteerd in de opleiding van vooral meisjes uit de lokale gemeenschap. Het eten was er heerlijk en de obers in opleiding deden hard hun best. Jan, Maarten en Jelle probeerden de lokale specialiteit, tapado, dat vissoep op basis van kokosmelk is. Er zaten een hele vis, crab zn mangoustines in. Leon en ik aten de gegrilde grote garnalen. Na het smullen wandelden we terug naar Casa Rosada en kropen we onder onze muggenetten in bed. Het was de eerste keer dat we klamboes hadden maar zelfs hier warzn weinig muggen te bespeuren. We hebben blijkbaar geluk met het seizoen.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis