Wat een nacht! Ik denk dat we nog nooit in ons leven zoveel onweer van zo dichtbij hebben mee gemaakt. Volgens Maarten trilde zn bed ervan. Rond 10uur s’avonds begon het en ging door tot in de vroege morgen. Een enorme hoeveelheid water kwam naar beneden en de flitsen en klappen volgden elkaar snel op. Het was dus wat onrustig en zelfs toen de zon opkwam rond 5:30 zag de lucht er nog woest uit.

De wekker stond op 6:30 en een half uurtje later zaten we bepakt en bezakt in onze lancha naar Puerto Barrios. Daar stapten we in een taxi naar de Mc Donalds die het oppik punt was voor onze shuttle naar La Ceiba. We waren vroeg en hadden nog wat quetzales te spenderen (dachten we).. en dus tijd voor een hamburger (Leon), ontbijtmuffin (ik) en 2 mcflurries (M en J). Een kwartiertje later was de shuttle daar die ons bijna non stop naar La Ceiba reed. We stopten een keer om te lunchen (sandwich de luxe want dit keer hadden we avocado en tonijn met tomaat ;). We waren op tijd in La Ceiba voor de boot naar Roatan van 4:30.

Het scheelde niet veel of we hadden een deel van het traject te voet moeten doen want eerder op de dag was er een blokkade op n brug voor La Ceiba. Er zijn felle protesten tegen de president die zichzelf eerst een tweede ambtstermijn toeeigende (wat volgens de Hondurese constitutie uitgesloten was) en vervolgens een uitwijzingsovereenkomst sloot met de VS. Er zijn al 40 narcotraffickers uitgewezen naar de VS waarvan al 28 berecht. Nu heeft een van hen bekend de presidents verkiezingscampagne te hebben gesteund. Dat staat gelijk aan witwassen van drugsgeld door de president. Een millionairs familie die ook van witwassen beticht werd ontnam de president alle eigendommen en leverde hij uit aan de VS. Nu vraagt het volk gerechtigheid dezelfde aanpak voor de president!

Honduras blijft een heel arm land waar rijkdom geconcentreerd is in slechts enkele families. Ruim 2 miljoen Hondurezen leven intussen in de VS. Zij sturen dagelijks 40miljoen lempira naar het land terug, dat goed is voor een vijfde van t BNP. Trumps migratiebeleid heeft al een impact op t land.

De boot naar Roatan was n ferry die fel over de golven scheurde. Toen ze bij het vertrek kotszakjes uitdeelde had er al n belletje moeten rinkelen. Het werd 1,5uur afzien waarna Maarten besloot later toch geen jacht te kopen ;). Jan had er blijkbaar mibder last van en de schitterende zonsondergang gezien. Blij dat we weer op vaste bodem stonden stapten we nadien in onze taxi naar Las Rocas. Ons duikresort zag er zelfs in t donkzr paradijselijk uit aan t strand. We aten lekkzr in t restootje van t hotel en kropen daarna happy ons bed. Het was n lange reisdag maar nu verhuizen we niet meer to we naar huis gaan!

Geschreven door Bossuytjes.op.reis