Zoals beloofd was iedereen op tijd uit bed en vastbesloten om stevig te peddelen. Volgens onze berekening was het 17km tot Lesjefors, een dorpje waar we het langste landtransport (3km) zouden heb en én een frisse cola konden kopen. Na slechts 2 dagen detoxen was de motivatie groot. We aten gebakken eitjes als ontbijt en ik at mn muesli en sojamelk die nog lekker was. De (koeie)melk die we optimistisch (lees naïef) mee genomen hadden overleefde geen twee dagen aan 25 graden in de vlakke zon. Dus Maarten en Jelle aten cornflakes puur (wat blijkbaar ook heel lekker kan zijn). Na ons ontbijtje ruimden we ons eiland op en om 10:15 zaten we al in de boot. We maakten ons wel wat zorgen over ons water want daar gingen we snel door heen. We hadden nog anderhalve liter en zouden daar niet ver mee geraken. Vlak na het vertrek dook er ineens een huis op op een heuvel langs het water. Jelle ging er omwater vragen met de lege 4 en anderhalve liter tank. Hij bleek meer overredingskracht nodig te hebben dan we verwacht hadden. Dit huis had zelf geen toegang tot het waternet en was beperkt tot eigen voorzieningen legde de bewoner uit. Na een paar minuten luisteren en overtuigen slaagde Jelle er in om de grootste tank gevuld mee terug te krijgen. Yes! go Jelle!

We peddelden gerust verder tot de rivier weer overging op een groot meer. Daar passeerden we de volgende bivak (lower Vrekat) en trokken naar de overkant. Na het meer was het opletten geblazen want van hier uit moesten we afslaan in een klein riviertje dat er eerder uitzag als een moeras. We vonden het (toch handig die stafkaart) en slingerde op een klein stroompje verder omringd door weer andere waterbloemen. Aan de andere kant kwamen we weer op een groot meer uit. We hadden intussen 2 uur gevaren. We zochten en vonden een ideaal plekje om te lunchen op een klein eiland. Toen we dichter bij kwamen zagen we een groot nest en vervolgens een grote zee arend die er in neerstreek. Op het eiland stond een bord (in het Zweeds maar we vermoedde) dat verzocht er niet te overnachten tussen April en Juli vanwege het broedseizoen. Terwijl wij smulden van onze avocado, tomaat, tonijn, kaas, paprika en ander lekkers vloog de arend af en aan. Tot nu toe hebben we vootal veel libellen, vlinders 🦋 , eenden en ganzen gezien dus hiermee werd onze wildspotting uitgebreid. Het is nog steeds zoeken naar een bever of een eland die hier ook schijnen te vertoeven.

De vaartocht na de lunch bracht ons tot een groot meer met hier en daar een idyllisch vakantiehuis. we fantaseerden over ons eigenhutje aan het meer. Bij één van de flonders streken we neer om te zwemmen. Volgens de thermometer die er hing was het oppervlaktewater 26 graden! Maarten sukkelt nog steeds wat met z’n oren dus ging dobberen in z’n zwemvest samen met Jelle terwijl Jan en ik het meer op zwommen. Inmiddels was het 3uur en moesten we op zoek naar een uitgang van het meer dat ons naar Lesjefors zou leiden. De stafkaart en een vriendelijke mevrouw bevestigden de route en zo kwamen we via een moeras met oude (sommige omgevallen) bomen op een stroompje naar het stadje.

Lesjefors bleek niet wat ik er van verwacht had (een soort toeristische trekpleister aan het water zoals Arvika). Het blonk uit in vergane glorie en uitgeleefde huizen. Gelukkig was er een pizzeria met terras waar ze frisse cola’s verkochten- en meer moest dat niet zijn. We wandelden met onze kano’s over het voetpad tot aan de Coop waar we nog 2 pintjes en cola’s in sloegen als ook vis voor het avond eten. Er waren nog 2 kano’s bij de winkel met 4 Vlaamse jongens. Samen trokken we verder voor het laatst stukje landtransport om dan weer het water in te gaan na het dorp. Gelukkig waren wij eerst weg en hadden dus eerste keus op een slaapplek. We vonden verscholen aan de zonnekant van de rivier weer een uniek plekje. Dit keer met een zetel gemaakt tegen een rots aan het kampvuur. Jelle en Maarten spotten er een hertje bij aankomst - het eerste (en laatste) grote dier gezien tijdens de kanotocht. Het was half 7 geworden en hoog tijd voor ons borrelblad. We begonnen met cola want de pintjes waren nog niet fris en gingen nog even (diep) het water in. Ondertussen kwamen de resultaten van Tokio binnen.

Jelle zorgde voor hout en Maarten stookte het vuur op zodat we onze vis konden klaar maken. We aten rijst met erwtjes en worteltjes (voor fam Koning: denk “Bergfrieden platter”) met kabeljauw en madras curry saus. Heerlijk! We lazen en luisterden in onze boeken en genoten van de rust. Maarten en Jelle kropen nog eens in de kano om de zonsondergang van op een ponton midden in de rivier te zien. De maan hebben we niet meer gezien sinds de avond voor de kanotocht. Het was frisser en Maarten stookte het vuur nog eens op om ons aan te warmen. Na een kopje thee gingen we allemaal voldaan ons tentje in voor ons laatste nachtje op deze geweldige kano trip.

Geschreven door Bossuytjes.op.reis