De bedden in ons stulpje zijn zalig wat opstaan lastig maakt. Maar deze morgen was iedereen gemotiveerd snel uit de veren. On 8uur vertrokken we naar Prades voor de canyoning van op de Col del Forn onder de Pic de Canigou. De tocht er naar toe was een avontuur op zich. We raakten al snel van de grote weg af en de GPS stuurde ons langs baantjes die zeker geen tegenverkeer duldden. Het uitzicht was al fantastisch.

Uiteindelijk loodste Philip, de canyoning gids ons de laatste kilometers door tot aan het vertrek punt. Ik had wijselijk besloten de canyoning aan de jongens over te laten gezien het sensationele karakter. Glijbanen, sprongen van 9 meter hoog (!), rappelen in een waterval van 15m hoog en een glijbaan met drop van 5m... om maar enkele highlights te noemen. Doodeng dus!

Vandaar dat ik besloot om ondertussen een rustige wandeling te maken. Helaas liep dat anders dan verwacht. Ik raakte mn pad kwijt en moest tussen de bomen door over de rotsen terug keren. Met als gevolg dat ik de brokkenpiloot van de dag werd. Ik viel en scheurde tot mijn grote spijt mn elleboog open. De hechtingen die er juist drie weken uit waren zijn dus nu vervangen door 7 nieuwe. Ditmaal met de franse slag van de kliniek in Prades. En ik had nog zo gezegd tegen de jongens dat ze voorzichtig moesten zijn....

Tegen 16u keerden we terug naar huis met een volle zak boodschappen. We genoten van apperitief met lokale kaasjes en wijn om te bekomen. Na een late siesta kookten Leon en Jan terwijl Maarten dierkunde praktica studeerde. We smulden van de lekkere zalm met aardappeltjes en tomaten salade. De revanche manilla match draaide op een fiasco uit want het winnende team bevestigde haar kracht. Morgen beter...

Djaja, het Vlaamse buurmeisje van 18, kwam nog even langs om kennis te maken en over haar leventje hier te vertellen. Wel boeiend om te horen hoe het leven in de vredige streek opgeleukt wordt met feestjes. Ze gaat volgend jaar naar de grote stad Montpellier om te studeren. We weten nu ook dat haar hond waar we al mee speelden Kyo heet en bang voor het donker is. Na deze fijne kennismaking en een uitnodiging voor n feestje (voor de boys) later in de week, kropen we allemaal weer voldaan in bed (ik welliswaar wat gehavend).

Geschreven door Bossuytjes.op.reis