De nachtbus verliep vlot, om 9uur vertrokken en 5:30 aangekomen met enkel een “fruitcontrole” om 3:30. Van slapen was er helaas niet veel gekomen...Gelukkig wachtte Taxi Rolando ons op en bracht ons naar de Tikal Inn. Wat we niet door hadden is dat we om bij het hotel te komen al ons ticket voor het bezoek aan de ruines nodig hadden. We kochten een dag ticket en eentje voor de sunrise van de volgende ochtend. Dat moet je een dag vantevoren kopen en ons hotel lag 17km het park in, vlakbij de ruines. We beslisten dus daar direct en beseften dat we daarmee onze derde dag op een rij vroeg uit ons bed zouden moeten....

De Tikal Inn verwelkomde ons met een lokaal drankje van Jamaica en liet ons alvast een bungalow betrekken. Intussen was het 7:30 en het zwembad lag op ons te wachten. De bungalows en het zwembad leken niet anders dan toen we hier 20 jaar geleden logeerden met papie en mamie. We aten de cornflakes en granola doe we zelf mee hadden uit Antigua en rustten wat uit. De tweede bungalow mochten we om 2 uur in dus echt slapen konden we niet allemaal.

We besloten de Maya ruines alvast te gaan bezoeken. Dit was uiteraard een heroische onderneming na de nachtbus, maar we wilden ze toch graag bezoeken en hoe later op de dag hoe heter het werd. We wandelden door het tropisch regenwoud waar zo hier en daar een schitterende oude tempel in op dook. De ruines dateren van 600 voor Christis tot 900 na Christus toen de maya bevolking Tikal verliet wellicht vanwege een gebrek aan water. De enorme met trappen beklede strukturen spreken tot de verbeelding. Er zijn weinig ingraveringen of kunstwerken bewaard gebleven maar de architectuur is enorm.

Vergeleken met jaren geleden waren er minder trappen die we op mochten en rond een aantal tempels was een houten trappenstelsel gebouwd. Dit was deels ter bescherming voor de tempels, deels voor de veilgheid. We wandelden een parcours van tempel 6 via de grote plaats met tempels 1 en 2 en de Noordelijke en Centrale acropolis. Een gids waar ik naar luisterde stond in t midden van de centrale plaza in zn handen te klappen. Er kwam n echo terug en hij legde uit dat de echo het geluid van de quetzal nabootste - het was net echt.

We lunchten met tonijn en tomaten op ons lekkere brood uit Antigua (laatste sneetjes). We eindigden bij tempel 4, de hoogste tempel met 70m en 190 treden omhoog (dixit Jelle). Rond 3u waren we terug in de Tikal Inn. Tegen die tijd was mijn spierpijn behoorlijk opgelopen - vooral van de afdaling van de Acatenango. Gelukkig konden we gelijk het zwembad in springen om af te koelen en spieren te sussen.

De aten om 6u in het hotel en konden allemaal nog net ons ogen open houden. De electriciteit die overdag uit was ging toen voor een paar uur aan. We laadden onze gsms op voor de lichtjes van de volgende morgen (de sjieke hoofdlampjes zijn thuis blijven liggen...). Om 7uur lag ik in bed moe en met buikkrampen. Op naar de Tikal sunrise (om 4uur opnieuw...)

Geschreven door Bossuytjes.op.reis