Zondag was uitslaapdag. We ontbeten gezellig samen en werden om 10 uur opgehaald door de shuttle van CA travelers om naar Lago Atitlan te reizen. Het was niet onze beste shuttle en hij zat tjokvol na veel opstapplaatsen in Antigua. Onderweg kwamen we langs de afslag voor Chimaltenango waar ACT haar eerste krediet project had, en Solala waar de cooperanten die er in onze tijd waren woonden. De organisatie bestaat nog steeds, als onafhankelijke NGO, Fundea. We zagen onderweg ook kantoortjes van Fundea, inclusief in Antigua.

We kozen ervoor om naar San Marcos te gaan aan Lago Atitlan en niet naar het drukke Panajachel. Tijdens de rit bleek dat de shuttle ons afzette in het dorpje ervoor, San Juan, en vandaar twee tuk tuks had geregeld om ons naar onze bestemming te brengen. Het laatste stuk naar San Marcos was niet per auto bereikbaar. Wellicht was het vader en zoon want de ene tuk tuk chauffeur was een jongen van 12 jaar. In San Marcos wandelden we door smalle gangetjes met prachtige muurschilderingen naar ons hotelletje voor de nacht, La Paz. Het lag midden tussen de bomen en was er peaceful. We picknickten in de tuin met het lekkere brood van Dona Luisa uit Antigua, avocados en tomaat. We kregen een knusse bungalow in het hotel dat verder helemaal zen was met een yogatuin en vegetarische keuken.

We wandelden door het dorpje naar het meer dat op 100 m lag. Lago Atitlan had nog steeds het prachtige zicht dat we ons konden herinneren. De vulkanen Atitlan en San Pedro, de grootsten rond het meer, schitterden in de zon. Naast het dorpje lag een park met enkele Maya altaren waar nog steeds vereringen worden gedaan. Maar het meest bijzondere was een platform op 12 meter hoogte waarvan je in t water kon springen. Ze noemden het de trampoline. De jongens waren er helemaal weg van en sprongen dapper naar beneden. Ik maakte foto’s, wat ik al eng genoeg vond. Jan z’n oorpijn is verbeterd. Er zit nog wel een oor dicht, dus voorlopig probeert hij z’n oren te sparen en niet onder water te gaan. Hopelijk is hij tegen dat we op Roatan zijn goed genoeg hersteld om te duiken. Met de lokale jongeren hingen de jongens ook nog aan een touw in de boom om van daar te springen en kunstjes te doen. En wij ondertussen maar genieten van het prachtige uitzicht over Lago Atitlan waar we niet op uitgekeken raakten. In hippie cafe La Vida dronken we wat fris met zicht op het meer.

Tegen het donker waren we terug in ons hotel en lazen allemaal in ons boek. Leon en ik speelden een potje duizenden dat ik schandalig makkelijk won met veel joker geluk. We aten in het hotel en genoten van de vegetarische keuken. Het toetje van melted chocolate klonk lekkerder dan het was, dus dat kwam niet op, maar de rest van de borden waren leeg. We kropen weer voldaan in bed. Jelle en Maarten met het voornemen om vroeg op te staan en om 8 uur als eersten terug te zijn bij de trampolina. Leon met de belofte dat hij mocht uitslapen tot tenminste 9uur...

Geschreven door Bossuytjes.op.reis