De burgemeester van New York sloeg alarm voor de hitte die de stad zou overspoelen dit weekend. Temperaturen van ver boven de 30 graden werden verwacht. Daardoor lieten wij ons niet uit ons lood slaan. We pasten ons programma aan zodat we af en toe de verkoeling op konden zoeken. We checkten uit onze YMCA en lieten onze bagagge daar achter. We trokken naar Central Park om een ontbijtplekje in de schaduw te vinden. Aan de boathouse bij een van de meertjes in Central Park smulden we van lekker brood met choco, humus en yoghurtjes. Het meer werd gesierd door speelgoed zeilbootjes die op afstand bediend werden. De joggers die passeerden waren doorweekt van het zweet en rond 11uur was het al 38 graden.

We wandelden verder door Central Park - dat op sommige plaatsen meer op een bos dan park lijkt met rotsen, bosjes, grote bomen en heuvels - naar het Metropolitan Museum. Het MET is het enige gebouw is dat in Central Park ligt ( en aan 5th avenue) - en airco heeft ;). Er was geen lange rij dus dat ging vlot behalve dat we geen eten het museum in mochten nemen. Onze ontbijt/lunch spullen lieten we achter bij een ijsco kar voor het museum gerund door twee Latino ladies - voor 5$ en de belofte dat we daar na het museum bezoek een ijsje zouden eten, hielden zij het fris.

Het MET is het Louvre van New York, het prachtige gebouw is deel van de attractie en het is mega groot. We kozen de tentoonstelling over de maanlanding die precies vandaag 50 jaar geleden plaatsvond. Boeiend om te zien hoe de waarnemeningen van de maan geevolueerd zijn vanaf de eerste tekeningen van ....... De tv uitzending van de maanlanding en Neil Amstrong’s beroemde woorden “one small step for man but a giant leap for mankind” werden uiteraard ook getoond. Bijzonder was ook een filmpje opgenomen in de nederlandse duinen waar ze het maanlandschap nagebootst hadden en een vertoning creeerden van de eerste vrouw op de maan. Schokkend eigenlijk dat er nog nooit een vrouwelijke astronaut op de maan is geweest.

Rond de middag waren we voldoende afgekoeld (dachten we). We haalden onze spullen - en het ijsje - op en keerden terug naar de YMCA. Maar het was buiten echt om te smelten, dus lasten we een chillpauze in voor onze verhuis naar The Bronx waar onze volgende logeerplek was. We namen metro 1 vanaf het Lincoln Center en kwamen zo binnen 20 min rechstreeks in The Bronx (3rd av en 144str). We hadden bewust gekozen om nog twee dagen in een heel ander deel van New York te verblijven om de sfeer op te snuiven. En groter kon het verschil in straatbeeld misschien niet zijn. Vijftig procent van de bevolking in deze wijk is Latino en 25% Afro American. Waar wij wandelden leek het alsof we de enige blanken waren. Ondanks de warmte was er veel activiteit op straat. Er waren een aantal brandkranen open gezet zodat er spontaan zwembadjes op straat ontstonden wat voor veel pret zorgde.

Onze Airbnb host (van Puero Ricaanse origine) wachtte ons op en liet ons het toffe appartement zien dat op de begane grond van zijn huis was. Twee slaapkamers en een living met bank die Maarten’s plek werd. Er was een stevige airco in huis die het aangenaam vertoeven maakte. Maar veel rust namen we er niet. We gingen op stap om the Bronx te ontdekken met tips van onze host. We wandelden door grote straten met rommel winkels en kleinere straten met residentiele blokken, met toch wel confronterende armoede. We vonden Thrifland op onze weg - een mega tweedehandswinkel, waar Maarten en Leon een t-shirt kochten en Jelle een portomonee - allemaal samen voor minder dan 10$. Zo kwamen we aan het stadion van de New York Yankees dat ook in de Bronx ligt. Er was juist een match afgelopen waardoor we veel supporters tegen kwamen en eet kraampjes. Buiten het stadion was er ook een baseball match bezig tussen een lokaal en Panamees team van jongeren. We bleven even kijken en realizeerden ons dat het spel traag is en er niet veel spelers de eindplaat haalden.

Na The Bronx doorkruist te hebben, gingen we richting Harlem dat ertegen ligt ten Noorden van Manhatten. Hier was het straatbeeld kleurig met hier en daar muziek op straat. Grafiti en kraampjes duiddenm het activisme van de Afro amerikaanse bevolking. Ik liet me verleiden door een zanger die t-shirts en petten verkocht en zn cd er bij gaf. Leon koos een t- shirt van Bob Marley en Maarten een zwarte pet met de vuist van de vrijheidsstrijders. Bij de Red Rooster, een bekend en funky restaurant in Harlem, proefden we wat hapjes van de Southern kitchen, corn bread, crab cakes en meatballs. Het was intussen al wat minder heet (om 7uur s.avonds) en we zaten buiten. Op onze terugweg naar huis stopten we nog in een bar, de shrine, waar live muziek was - ieder uur een andere band. De coole bar was behangen met vinyl platen en grote legendes.

We luisterden naar een band en keerden toen terug. We wilden boor 9uur thuis zijn voor Jan’s komst - en het donker want ik vond het toch wel een beetje creepy op straat. De jongens vonden dat we eerst nog bij McDonalds moesten passeren want na ruim een week in de US hadden ze nog geen echte fastfood gehad ;). En het kostte geen geld, volgens Leon! We stopten ook nog even jn de supermarkt voor ontbijt spullen - tenmiste ik dacht dat het een gewone winkel was maar bij het afrekenen merkte ik dat we in de One Dollar shop zaten, alles kostte er werkelijk precies 1$. De shoppers rond ons waren dan ook niet de Safeway shoppers. Toen we de winkel uitkwamen werd ik voor “bitch” uitgescholden en nageroepen door een dronken vrouw waarna we ons naar huis haastten. Niet veel later kwam Jan van JFK en waren we weer herenigd. Nu kon de familievakantie echt beginnen!

Geschreven door Bossuytjes.op.reis