Verhaal door: Marco en Nathalie

Marco: Vandaag wakker geworden in ons super de luxe appartement met uitzicht over Camp bay. Gisteravond hebben in een of ander hippe tent, zonder reservering, toch een plaatsje weten te bemachtigen. Het zou maar een half uurtje duren en ondertussen konden we aan de bar wat drinken. Klonk goed, ....... we konden zelfs alvast wat bitterballen bestellen. Uiteindelijk hebben we zeker anderhalf uur gewacht en die bitterballen hebben we nooit gezien. .... Dan toch een tafel en gauw besteld.
Ons geduld werd weer op de proef gesteld en uiteindelijk heb ik toch een ober aangeschoten of hij enig idee had wanneer we wat te eten zouden krijgen. Hij zou het de chef gaan vragen, ja,ja. Onverwacht kwam ie terug en zei met een brede grijns, nog 40 seconden. Start counting! We begonnen gelijk hardop af te tellen en de tafels om ons heen konden er wel on lachen. Maar wat denk je, bij 39 staat er ineens iemand met ons eten. En zowaar precies wat we besteld hadden. Het was het wachten zeker waard, of zou het door het honger en rauwe bonen verhaal zo lekker zijn geweest?

In ons echt hyper luxe appartement is alles wat je kunt bedenken aanwezig. We zijn nog steeds in Afrika en dus bloedheet. Dus de airco aan. Allemachtig ik heb nog nergens hier zo slecht geslapen. Keihard bed, die airco maakt een pokke herrie en je krijgt een helse koppijn door die koude en warme luchtstromen.
Die luxe is allemaal overbodig,... gewoon een lakentje, niet bewegen, naar boven kijken en ineens is het ochtend. De hut van oom Tom doet het prima wanneer je een beetje anticipeert😄. We wonen in een appartement dus we moesten ergens een ontbijtje scoren. Naat wist wel een fancy tentje aan de boulevard. Kauai. Door een vriendelijke afrikaan geholpen bij het inparkeren. Dat wil zeggen 2 handbewegingen. Ik geef hem 20 rand, waarbij hij zei dat ie liever 50 had (=€3). Je moet weten dat die gasten s ochtends net als wij uit hun mandje stappen, een geel hesje aan doen en net doen alsof ze een officiële functie hebben. Kevin vroeg verontwaardigd of ik die vent wat gegeven had. Ja 20 rand, ik had niet kleiner (1.60€). Zo dan krijgen die bananenplukkers de hele dag niets meer, dan gaan ze maar bij hem eten.😡

Het fancy tentje bleek een soort happy food ding te zijn en ik heb voor het eerst van mn leven als ontbijt yoghurt met allerlei fruit etc. gegeten. Niet eens verkeerd na ongeveer 100 eieren de afgelopen weken verorberd te hebben. Daarna op naar de Tafelberg. Eigenlijk gewoon een grote berg met een platte bovenkant, er zaten niet eens poten aan. Eenmaal boven via de kabelbaan was het uitzicht wel echt schitterend. De baai van Cape Town kon je helemaal overzien en ook de beroemde Kaap de Goede Hoop. Die trouwens door Vasco da Gama 'Stormkaap' werd genoemd en door de Nederlanders werd omgenaamd. Ruim 300 jaar later!!

Onze reisleidster sommeerde ons naar de auto, houtbaai staat op het programma, te bereiken via een weg met 114 bochten over een lengte van 9 km. Ok pa laat mij maar rijden zegt Kevin, zoals jij stuurt kom ik zeker misselijk aan. Na een paar bochten moesten we door een tolpoortje en 50 rand tol aftikken. Na weer een paar bochten staat er een hele wegblokkade met een stuk of wat auto’s en mensen en werd ons kaartje gecontroleerd. Ok sir, you can go. Dan moet je weten dat er echt geen enkele andere manier is om daar te komen. Volstrekt zinloos.😄 Dit leek toch echt op een Melkert banen project. Voor de jongeren onder ons, dat was destijds een project in Nederland om werkeloze jongeren aan een baan te helpen. Houtbaai was echt schitterend en ik zag mij weer een paar honderd jaar terug op mn houten zeilschip langzaam de baai invaren ondertussen scherp luisterend naar de vadems als diepte die werden geroepen. Langzaam het spierwitte strand naderend.

De reisleidster wilde weer verder want er moest geluncht worden bij wederom een fancy tentje, we reden ditmaal aan de andere kant van de berg zonder poten en hier wonen de Afrikanen die duidelijk goed geboerd hebben. Prachtige lanen en dito huizen. Het tentje was moeilijk te vinden en we hebben de auto maar bij een ander restaurant geparkeerd. Ook daar weer zo'n geel hesje. Al lopend het bewuste tentje toch gevonden en ik stelde voor de auto toch maar even op te halen. Al morrend liep Kevin met me mee en toen ie het gele hesje zag zei 'ie gelijk, die vent kan verharen, die krijgt echt niks. Daar komt ie al, nou hij moet maar bij die vent van vanochtend gaan eten. En hij stuurde via een andere uitgang de parkeerplaats af, het gele hesje had het nakijken😄.
Het was inderdaad een leuk tentje en lekker gegeten. Midden tussen de grote bomen en het had een Engelse sfeer. We bestelden ook een stukje worteltaart. Want dat kunnen ze daar blijkbaar goed. En toen kwamen ze daar toch met een enorme punt aanzetten.. jullie bestellen het dessert vooraf, zeiden ze nog. Daarna terug naar het appartement want de reisleidster had bedacht de Leeuwenberg te beklimmen voor de prachtige zonsondergang. Nu heb ik er daar al heel wat van gezien, dus Diane en ik vonden het wel prima en zijn lekker bij het zwembad gaan liggen. Want,.... na de zonsondergang stond er weer een fancy tentje op het programma..........
Nu gaat Nathalie met het verhaal verder, vermoedelijk zal mijn versie van de beklimming, ksag de son in de see sinke , wel te kort door de bocht zijn😄😄.

Nathalie: Dat is inderdaad te kort pa, de lezers willen details horen. Dus daar komt het. Rond half 6 rijden we richting het begin van de Hiking trail, met ons huurbakkie. Het is echt op 5 minuten rijden. Ideaal dat we niet eerst heel Kaapstad door moeten. Jullie denken dat wij lui zijn, maar het is allemaal voor de veiligheid (echt). Vanuit het appartement kunnen we de berg al zien. Vergeleken met wat we eerder beklommen hebben is dit appeltje eitje! We parkeren de auto langs de weg en beginnen aan de klim. Het is nog erg warm, 34 graden en we moeten een flink stuk in de zon lopen. Na 3 minuten heb ik al een hoofd als een tomaat. Het gaat vrij stijl omhoog, maar het is nog een normaal pad. Daarna wordt het meer klimmen met losse stenen. Het is zo’n 45 minuten lopen in totaal. Vlak voor het einde kunnen we kiezen of we langs een steile afgrond gaan of via kettingen recht tegen de muur op klimmen. Nou eh, goh daar vraag je me wat. Doe dan de steile afgrond maar. We komen strompelend boven en denken de top bereikt te hebben. Maar als we de hoek omkomen zien we dat er nóg een bergje op de berg zit. Dit is een heel smal bergje en mensen lopen daar hutje mutje naar boven. Nou wij blijven lekker hier zitten! We drinken een alcohol vrij biertje en spotten een mini bever-cavia-achtig dier. Heel schattig en hij is helemaal niet bang! We hebben een prachtig uitzicht over Camps Bay en kunnen so de son in de see sien sakke. Ik struikel over mijn tas en val nog bijna van die hele berg af. Dit staat natuurlijk ook weer net op film, dus dit ga ik nog lang achter me aan krijgen. Zodra de zon onder is gaan we terug. Dat gaat altijd sneller dan verwacht. De kleuren worden met de minuut mooier. Feloranje, en je ziet hier ook weer een soort lichtblauwe strepen erdoorheen. Echt prachtig. Daarna rood en paarsig. We dalen snel af en net voor het donker zijn we weer beneden. Luuk die heeft het er maar zwaar mee. Eenmaal in het appartement voelt ie zich niet goed. Het lijkt op een zonnesteek. Is natuurlijk ook gewoon veel te zwaar deze klim voor iemand die alleen gewend is een armbeweging van boven naar beneden te maken (biertje naar mond en terug). Het uiteten cancellen we en we bestellen in plaats daarvan Italiaans met uber eats. Ideaal! Luuk krijgt een zakje ORS en ligt inmiddels op bed. Komt wel weer goed. Maar je weet het, als mannen iets hebben.... ;)

Morgen hebben we nog een hele dag hier en gaan we s avonds vliegen. Het is bijna gedaan met de verhalen! O jee hoe moet dat nou?

Welterusten 😴🌳🌞

Geschreven door Travellingtheworldtogether