Een slaperige hallo!

Vandaag was me weer het dagje wel. Na een paar dagen relaxen slaat die maandag in als een bom. Het was ook weer extreem heet vandaag. Zelfs de Sri lankanen klaagden erover. Dan weet je dat het serious business is. Het is blijkbaar de heetste maand van het jaar. Dat hebben we weer goed uitgekozen.

We beginnen met yoga. Ook de nieuwelingen doen mee. Die jongen had trouwens echt Kevin kunnen zijn. Een Belgische Kevin. Alleen die zou dan weer niet mee doen met de yoga. We hebben een iets ander programma vandaag, omdat we toch met minder man zijn. Ma en ik starten de fruit shop op. Dat betekent simpelweg de spullen uit het kastje pakken en de eerste fruitmandjes maken. S ochtends is het altijd het drukst. We hakken wat af en verkopen ook aardig wat. Dan gaan we ontbijten. We hebben het over voeding en ik krijg binnenkort van Jade, de project manager, een link naar cursus ayurvedische voeding. Interesting, interesting. Dan is het tijd voor de vitamin balls. En we zijn maar met zijn tweeen, yes! Hebben we dus wat meer te doen. We doen alles volgens plan. Kan ik toch nog een klein beetje dierenarts zijn. Tijd voor de vetchecks! Dit doen we altijd op een vaste plek. De rest is er nog niet, maar een mahoet komt al aan met zijn olifant. Dus doen we het maar gewoon zelf allemaal. We don’t need anyone! Haha. Niet alle olifanten zijn er dus gaan wij maar naar ze toe. Muthu staat in de rivier. Ik geef hem
de eerste bal, die vol gepropt zit met vitaminensupplementen. Ma wil de volgende geven, maar dan laat Muthu de vitaminenbal uit zijn mond vallen. Echt zo: bleh, die wil ik niet. Waarschijnlijk is ie in de war, omdat ie ze normaal gesproken nooit krijgt op deze plaats. Olifanten zijn nou eenmaal gewoonte dieren. Dus voor de volgende bal gaan we toch maar even snel terug naar de vetcheck plaats en dan gaat het zonder probleem.

Ma gaat daarna weer terug naar de fruitshop en ik ga mee naar de nightbeds. Het is weer bikkelen. We hoeven er maar 5 van de 8. Als ik de waterflessen vul bij het kraantje (dat gebruiken we om de steen schoon te schrobben), zie ik achter me ineens een grote schaduw opdoemen. Rammenika staat vlak achter me en wil graag even met haar slurf onder de kraan hangen. Ze heeft het blijkbaar warm en spuit liters water over zichzelf heen. Ook schopt ze de net gevulde waterflessen omver. Rammenika moest dat nou? Ik heb het al zo warm! De mahoet helpt me met het opnieuw vullen. Het is grappig om te zien dat de mahoets ons steeds beter leren kennen. Wij hen niet echt eerlijk gezegd want ze spreken weinig Engels. Maar als je langs loopt krijg je een high five, een schouderklopje of een glimlach. Body language zegt het meest, toch? Hij vraagt of ik naar de para hari ga morgen, want onze lieve Muthu moet daar wel heen! Helaas moet hij daar morgen “werken”. Het is een eeuwenoud, groots cultureel festival waarbij de olifanten versiert worden en mee moeten lopen in een soort parades. Het is tegennatuurlijk, maar de meeste olifanten in Sri Lanka, zeker die in gevangenschap, zijn hiermee opgegroeid. Maar toch hoef ik dit niet met eigen ogen te zien. En ma ook niet. Een olifant hoort niet thuis tussen hordes mensen, harde muziek en vuurwerk. Als we dit onderdeeltje er even uit zouden kunnen halen, zou het natuurlijk wel heel gaaf zijn om het festival te zien. Gelukkig is het maar 1 dag. Muthu, en Madu, gaan met een vrachtwagen naar Colombo naar het festival. Het is een soort open truck waar hij heel kalm in staat. De mahoets gaan uiteraard ook mee. Terwijl ik de night beds doe wordt Muthu weggereden. Bye love! I wish you did not have to go.

Na afloop zijn we allemaal gesloopt. Iedereen gaat douchen en ik ga eerst languit op bed een half uurtje afkoelen onder de ventilator. Meine gute. Na een slechte nachtrust (dat bed is gemaakt voor mensen van Sri lankaanse lengte..) hakt dit erin. Ik heb ook geen tijd om even rustig te lunchen, want ik moet naar de volgende shift in de fruitshop. S middags is het meestal rustiger op het park. Ik verkoop niet veel en mag zelf een mandje fruit geven aan Kandula. Zij is blind dus je moet haar goed helpen. Ze doet het echt een beetje op de tast. Heel schattig.

Daarna bath time! Maar dus niet met Muthu, maar met Lakshmi. Zij gedraagt zich af en toe een beetje als een diva en ze is een beetje ondeugend. Telkens slaat ze met haar staart en klappert met haar oren. Het was een van de eerste olifanten op het park, dus ze wordt natuurlijk op handen gedragen. Na het badderen, je zal
het niet geloven, is het tijd voor mijn DERDE shift in de fruitshop. Het is niet druk en ma en ik zitten een bepaald mineraal in de vijzel fijn te malen tot poeder. Ze gebruiken dit als medicijn voor de olifanten. Het heeft een hele mooie blauwe kleur maar we weten allebei niet meer hoe het heet. Wel cool dat de olifanten ook “ayurvedische” behandelingen krijgen. Als
ma even terugloopt naar de fruitshop ziet ze een SLANG wegglibberen. Jak! Stel je voor als je in het donkere kastje zit waar jij je hand in steekt om mais of meloen te pakken... Daarna komt er nog een slang aan de balie: een man uit Saoedie Arabië die wil afdingen op het fruitmandje. COME ON. Het kost je 1,50 en het is voor de olifanten! Hoe zielig ben je dan. Uiteraard krijgt ie het niet voor elkaar. Als ie dan wel
het geld eindelijk bij elkaar heeft wil ‘ie nog een stuk extra meloen. GET LOST. Aan het eind van de dag tellen we de kas na en het klopt niet. we komen 1000 roepies tekort. Dat is 5 euro. Hoe kan dat nou? Ik tel nog een keer en nog een keer. Hm hoe gaan we dat uitleggen.

Voor het diner vallen ma en ik allebei voor het eerst in slaap. Helemaal gesloopt! Het is dat ik de wekker heb gezet voor het eten. Tijdens het eten komen we erachter dat Ryan, de project coördinator, 1000 roepies uit de portemonnee gepakt had! En ik wilde al bijna wat van mijn eigen geld in de portemonnee van de fruitshop willen doen. Pfjoe. Vanavond willen we nog even de luizenmoeder terugkijken. Ohja, voor iedereen die aflevering 1 heeft gekeken: de ambulances hier klinken precies als Nancy die door de gangen heen rent om een brandalarm na te doen. Ik moest echt lachen in mezelf toen ik het hoorde.
Trouwens nog een leuk weetje: bijna alle mannen in Sri Lanka kauwen op een bepaald blad, ze noemen het betelnut. Te vergelijken met pruimtabak van vroeger. Het is alleen knalrood en ze krijgen er vreselijk lelijke tanden van. Ze spugen telkens wat op de grond en het lijken net bloed vlekken. Het is alleen niet bepaald onschuldig want het veroorzaakt mondkanker. Een mahoet van het park is er vorig jaar helaas aan overleden. En wist je dat apen en olifanten niet goed samengaan? Daarom zijn er rondom het park geen apen te bekennen! En nog een laatste interessant weetje voor het slapengaan: olifanten gaan dood, als ze niet ziek of gewond zijn, omdat ze maar een bepaald aantal ‘sets’ tanden krijgen in hun leven. Als die op zijn en ze dus geen tanden meer hebben, gaan ze dood aan verhongering. Apart hè! Waarom heeft de natuur dat zo bedacht?

We slapen vanavond helemaal alleen in het Colonial house! Gelukkig past de bewaker op ons. De jongen die hier vast werkt heeft net nog van alles uitgelegd. Hij is zo ontzettend aardig, hij doet alles voor je. Morgen gaan we er om 06.00 uit voor een jungle walk met Ramenika! Dat belooft mooie plaatjes op de leveren. Ter compensatie voor die van vandaag dan ;) het is niet altijd feest mensen! Sweet dreams 🌴

Geschreven door Travellingtheworldtogether