Hallo halloo,

Weer een dag om! Bizar. Aan de ene kant gaat het heel snel, maar het voelt momenteel ook alsof we er al twee dagen op hebben zitten. De wekker ging om 06.00. Opstaan ging niet geheel zonder moeite, omdat Luuk weer aardig lag te hoesten en wanneer hij wel lekker lag te slapen begon ‘ie keihard te snurken. En als
‘ie niet snurkte, hoorde ik de raarste geluiden rondom ons jungle huisje. Soms heb ik een iets te rijke fantasie denk ik.. haha.

We trekken onze serieuze hike schoenen aan en gaan via het korte, steile pad weer naar de brug. Het is al licht, maar er hangen veel wolken dus een echte zonsopkomst is het niet. En uiteraard zijn er alweer toeristen. Luuk maakt mooie filmpjes met zijn drone. Gisteren zei ik nog, helaas hebben we geen trein voorbij zien komen. Nou, be careful what you wish for, want net toen we midden op de brug stonden hoorden we ineens een trein aan komen denderen. Shit. Ik begon al terug te rennen naar een uiteinde, maar Luuk zei: Blijf maar staan, past wel. Buik in! En inderdaad, het past. Zo dichtbij heb ik nog nooit bij een trein gestaan! Deze zit vol met lokalen en zij filmen ons juist. Het is toch wel gaaf. Luuk is net met zijn drone aan het filmen. Na een half uurtje gaan we weer terug. Aardig bezweet springen we gelijk in het zwembad. Het water is ijskoud! Maar wat een prachtig uitzicht! Langer dan 5 minuten houden we het niet vol. We ontbijten, simpel maar lekker en gaan daarna met tuktuk naar Ella town. Daar is een klein marktje waar iedereen eigen geproduceerde dingen verkoopt. Vooral heel veel groenten uit eigen tuin. Het is maar klein, maar toch grappig om even te zien. Daarna doen we weer een bakkie bij café chill, bekijken een paar winkeltjes (koop eindelijk een enkelbandje, natuurlijk onmisbaar als je als geloofwaardige backpacker wilt overkomen. Nu nog een tattoo ;)). Op naar little adam’s peak! Het kleine bergje, het neefje van Adam’s Peak (een Pelgrims tocht à 5.500 traptreden). Dit is een eitje vergeleken met zijn grote broer. Het is een makkelijke wandeling door theeplantages. Alleen het laatste stukje is iets pittiger (op slippertjes in een lange rok. Top idee). Voor pa is het een hele klim. Wij doen net alsof we heel fit zijn en verbergen onze zweetvlekken. Het is vrij mistig dus in het begin is het uitzicht gelijk aan een wit A4’tje. Maar het trekt een beetje op. Het kijkt mooi uit over Ella! Hoe sommige mensen op randjes balanceren en op uitstekende stenen gaan staan zonder überhaupt te kijken waar ze hun voeten neerzetten.. Ik kan me best voorstellen dat er jaarlijks 200 toeristen doodgaan door het nemen van een spectaculaire selfie. Maar het allerleukste van little Adams peak is de schattige hondenfamilie die op de top rondloopt. Er scharrelen 6 puppies rond van nog geen 2 weken oud. Ma en pa liggen in de buurt, houden hun kroost in de gaten, maar vinden het verder prima dat iedereen ermee aan de haal gaat. Ze lopen je ook telkens achterna. Voel je ineens een mini natte neus tegen je voeten. Ze zien er gelukkig gezond uit. Na genoten te hebben van het uitzicht gaan we op de weg terug. Het afdalen gaat een stuk sneller dan het klimmen. Eenmaal beneden aangekomen regelen we tuktuks naar een volgende bezienswaardigheid in Ella. Het is een dure grap. Alles in Ella is sowieso duurder. Afdingen gaat ook moeilijker. Alsof ze weten dat je uiteindelijk toch wel ja zegt. Want je wil nou eenmaal die waterval zien. De volgende stop: Ravana Falls. De weg ernaartoe is een kronkelige bergweg. Het is best een stukkie. De chauffeurs vinden het wel grappig dat ze met zijn tweeeen aan het scheuren zijn. Ik denk alleen maar: hou die tuktuk op die berg. Ineens komen we winkeltjes tegen, fruitkraampjes en auto’s. Dan weet je: Ah. Een toeristische attractie. Hier kan weer geld verdient worden. De waterval is ontzettend hoog en mooi! Bovenin hangen wolken. Het is vrij druk. We mogen niet op de stenen klimmen, want die zijn te glad. In 2016 zijn hier 3 mensen dood gegaan.. vanaf de brug probeer ik wat mooie foto’s te maken. Er zit in een hoek ook een man met twee mandjes. Hij speelt op een fluit een soort Arabisch liedje. Het doet me (alweer) echt denken aan de Efteling. Hij doet de mandjes open.. en er zitten twee cobra’s in! Ze bewegen een beetje op de muziek. Ik vind het fascinerend. Maar ook zielig voor de slangen. Ook al zijn het enge beesten. Het voelt alsof je even getransporteerd bent naar Arabië. Hij doet dit natuurlijk alleen voor het geld. Maak maar foto’s joh! Doe dan! Pak je camera! MAAK EEN FOTO NU! NU!!!! zodat ie daarna 500 roepies kan vragen (2,50). Ik maak een mentale foto met mijn fotografisch geheugen. Ga niet bijdragen aan het stoppen van levende wezens (ook al zijn het vieze slangen) in rieten mandjes. Luuk koopt een maïskolf bij een kraampje en wij een gesneden ananas. Als
de mevrouw van het kraampje haar handen wast in een vieze plas op de snelweg vergaat de zin in ananas ons eigenlijk meteen. Maar goed, heeft die vrouw ook weer wat. Het begint knetterhard te regenen dus we pakken de tuktuk terug naar Ella. Bij een leuk tentje lunchen we wat. Het wordt ineens enorm mistig. Je ziet geen hand voor ogen meer. Zo’n stadje ziet er dan al snel troosteloos uit. Voor mijn gevoel hebben we er al een dag opzitten. We gaan terug naar ons jungle huisje en gaan serie kijken in bed en slapen! Lekker powernappie. Het regent knetterhard en dat hoor je kletteren op het dak. Dat slaapt nog lekkerder. Avondeten doen we in 360 Ella, een hele grote gezellige tent met live muziek waar zo ongeveer elke backpacker die momenteel in Ella is bier zit te drinken. We eten roti en kottu. Ik ben maar liefst €3 kwijt! Wat een bedrag hè. Kunnen we die in Nederland ook invoeren?

Nu zijn we weer in ons jungle huisje aangekomen. Morgen is het alweer donderdag. Bizar joh! We gaan dan richting Arugam bay aan de oostkust. Ze geven goed weer op, ook al zijn januari en februari de slechtste maanden om hiernaartoe te reizen. We mogen wel
gaan werken aan onze tan en er kan gesurfd worden! Joehoe!
Trusten 💤❤️🌙

Geschreven door Travellingtheworldtogether