Verhaal door: Nathalie

Hi allemaal,

It’s me again! Herkennen jullie het systeem er al in? We wisselen een verhaal van mij af met een verhaal van pa, ma, kevin of Luuk. Zo zit ik niet hele dagen op dat kleine schermpje te turen!

Vandaag was weer een super mooie dag. Dag 3 van de Safari! We hebben erg goed weer, het is zo’n 35 graden en het is droog. Daar treffen we het mee, want de week voor en de week nadat wij komen gaat het veel regenen. Dan is het gebied veel minder goed begaanbaar, omdat we een aantal keer een rivier over moeten steken met de auto. Ook wel de “game vehicle” genoemd. Daarover gesproken, gisteren hadden we nog een incidentje met de auto die we nog niet verteld hebben. Tijdens het oversteken van de rivier kwamen we vast te zitten. Daar sta je dan. Niet gek ook als je die kuilen en gaten ziet waar we soms doorheen rijden. 4x4 is dan niet meer genoeg. Gelukkig hebben ze voor dit soort gevallen een schepje bij zich. Dan kunnen we meteen uitgegraven worden. Dan sta je dus wel midden in het park, waar elk moment een luipaard de hoek om kan komen. Daarom mochten wij niet uit de auto. Inmiddels hebben we veel geleerd van de guides, ook over hoe je dieren moet benaderen en wat je moet doen in een noodsituatie. Het is zo onwijs interessant wat zij allemaal vertellen, we hangen allemaal aan hun lippen. Wisten jullie bijvoorbeeld dat Bear Grills een grote oplichter is? ;) survivallen amehoela! Toen ie een keer gedehydrateerd was, is de hele uitzending gecanceld. Wat een held op sokken. Onze guide, uit Zimbabwe, kan écht een week of langer overleven. Nou, hoe we moeten we survivallen hebben wij gisteren ook geleerd van Temba. We hebben geleerd hoe je vuur moet maken, een touw van een plant kan maken, waar we water kunnen vinden en hoe we een val moeten zetten om kleine dieren te vangen. Komt dus helemaal goed met ons als die jeep weer vast staat en we moeten survivallen. Ook geruststellend voor jullie om te weten misschien is dat wij geen natuurlijke prooi zijn voor olifanten, leeuwen, luipaarden, etc. Als we te dichtbij ze komen, geven ze signalen waaraan je kan merken dat je uit de buurt moet gaan. Als je daar niet naar luistert wordt je “gecharged”. Dat is de laatste waarschuwing en dan gaat een olifant bijvoorbeeld trompetten en naar je toe rennen en vlak voor je stoppen. Dat is het laatste teken, nu moet je opzouten anders ben je voor mij. Dit is ons nog niet gebeurd, waarschuwingssignalen hebben we al wel gehad. Maar Jamie en Temba zijn daarvoor opgeleid en daarom kunnen zij ons bijvoorbeeld ook uit de auto meenemen om lopend de dieren te benaderen. Ze weten wanneer ze moeten ingrijpen. Super spannend natuurlijk, maar ik vertrouw ze wel. Dit gaan we morgen weer doen als we neushoorns gaan tracken. Die waarschuwingssignalen krijg je als wij de dieren benaderen. Andersom zullen ze niet zomaar naar ons toekomen, want zij zijn ook ‘bang’ van ons. Dat is omdat wij net als alle andere roofdieren 2 ogen aan de voorkant hebben. Ze weten dus niet zo goed wat ze met ons aanmoeten. Tenzij ze uuuuitgehongerd zijn dan ;)

De wekker ging weer om 05.00 vanochtend. Slapen ging iets beter dit keer, hoewel het nog steeds meer zweten in het donker is i.p.v slapen. We drinken een bakkie thee en inmiddels zijn de sporen van de dieren die vannacht het park hebben rondgelopen al gecheckt. En wat blijkt, er heeft een luipaard rondgelopen! Hoe bizar toch, lig je daar te slapen en sneakt er zo’n beest langs je tent. Ben benieuwd of ie vanavond terugkomt. Luuk gaat vannacht een go pro ophangen om te zien wat er s nachts allemaal gebeurt als we liggen te zweten in het donker!

Het plan van vandaag is om de leeuwen op te speuren die we gisteren hebben horen brullen. Het leek net het begin van een Warner Bros film toen we dat hoorden. Zo indrukwekkend en toch een beetje eng, als je beseft dat je midden in een veld zit in een open auto in het donker (zonder licht, op dat moment). Het is niet makkelijk om de leeuwen te tracken. De guides kijken naar sporen, naar de wind, praten via de walkie talkie met andere guides en luisteren goed of ze ze horen brullen. Het is een hele kunst! Het is dus niet zo dat je in een park als deze achter elke hoek of boom een van de big five ziet staan, soms rijden we een half uur zonder iets te zien. Een tijd lang zien we niks. Als we op de “hoofdweg” rijden zien we ineens een olifant de weg oversteken. Dit zie je heel vaak op foto’s van het Kruger park. Het is zo’n leuk gezicht. En het blijkt niet 1, maar een enorme kudde van olifanten te zijn! Wauw wat een geluk! Groot, klein, jong, oud, ondeugend en verlegen. Ze komen erg dichtbij de auto en soms is het wel even spannend als ze dan op 3 meter stil blijven staan en blijven kijken. Maar ze vervolgen hun weg weer. Een groepje olifanten aarzelt om de weg over te steken. Dan volgt er een mini olifantenpootje die de weg op stapt, al snel minder goed zichtbaar door de grote olifantenpoten eromheen. Het is een baby olifant van nog maar 1-2 weken! Dit is zo ontzettend schattig. Wat een dotje. De oudere vrouwtjes olifanten lopen allemaal om de baby, zodat het kleintje veilig blijft. Echt, olifanten zijn toch zo bijzonder. We hebben veel foto’s van dit moment! Het was een succesvolle ochtendsafari.

We gaan terug naar het kamp en ontbijten daar. Daarna is iedereen meestal best moe. We zijn op dit moment de enigen in het kamp (samen met de vrouw uit New York) wat eigenlijk wel chill is. Ik val op de bank buiten even in slaap en importeer en bewerk de foto’s. Vanmiddag om half 4 gaan we voor de avond Safari. De leeuwen hebben we nog niet gezien en dat moet nou toch wel eens gebeuren! We hebben er allemaal vertrouwen in. We zijn nog maar net onderweg en we spotten een buffel! Een van de big five. Heel apart om te zien. Bij deze kolos blijven we iets minder lang staan, deze dieren zijn minder goed te vertrouwen en geven minder waarschuwingen. Hun gedrag is niet goed te pijlen. Maar we kunnen er dus weer eentje afstrepen! Daarna weer terug naar de plek waar we leeuwen hebben gehoord. We rijden rondjes, door het samenwerken van de guides weten we in welk gebied ze zitten. Overdag doen ze niet veel, behalve slapen. Het is best lastig om ze te zien, want we kunnen alleen op de wegen rijden. Door de vele regen kunnen we niet off road rijden en dan moet je dus maar net geluk hebben dat ze op of langs de weg liggen. Temba gaat uit de auto om de sporen te volgen. Is die man gek geworden? Denk je misschien. Dacht ik ook, maar hij heeft het overleeft. We rijden rondjes en speuren de omgeving af. Dan ineens zie ik ze liggen onder een struik, heel relaxed, een leeuw en een leeuwin. THERE THERE THERE!!! THEY ARE OVER THERE! fluister roep ik. Hoe hou je je enthousiasme in als voor het eerst in je leven wilde leeuwen ziet? Niet dus. Het is zo mooi om ze te zien. Die manen en die amberkleurige ogen. Echt prachtig. Ze geven niks om onze aanwezigheid. Ze brullen naar elkaar, als een echt stel. Daarna vallen ze in het gras in slaap. En wij staan op nog geen 5 meter afstand. In mijn hoofd begint “the circle of life” af te spelen. Lekker dramatisch he. Maar wow. Wat een prachtige dieren. Weer een van de big five gezien!

Daarna gaan we naar een mooie plek voor drankjes. Het is weer bij een meertje gelegen. We praten wat met Temba over zijn leven. Altijd leuk om dat te horen en ervaringen over ons leven in Nederland uit te wisselen. Waar we nu zijn is een goede spot voor luipaarden, maar die zien we niet. Als het donker begint te worden gaan we terug. De leeuwen blijken er nog steeds te zijn! We stoppen weer. Ze liggen bijna op de weg. Het blijft mooi. Je kan er naar blijven kijken.

Daarna hebben we nog een ritje te gaan naar het kamp. In het donker is dat best apart. De spotter schijnt dan een licht van links naar rechts om dieren te zien. Boven je een sterrenhemel met miljarden sterren. Af en toe slippend een riviertje door of op de noodrem voor een olifant. En dat alles met de wind in je haren.

Op het moment dat ik dit typ hoor ik weer hyena’s roepen. Hij was al gespot bij onze tent. Hun geluid is zo gek, maar ook heel grappig. Het lijkt net alsof ze ons met zijn allen uit zitten te lachen. Door The Lion King hebben ze een slechte naam gekregen, maar ze zijn eigenlijk best leuk. Maar soms krijg ik ook een hartaanval van al die geluiden. Als je ineens een takje hoort breken en weet dat het een luipaard kan zijn... en die “levendige dromen” of hallucinaties als bijwerking van de malaria pillen helpen dan ook niet echt mee 🤪.

Na een kort, maar lekker dinertje liggen we nu in bed. Morgen gaan we weer op jacht om 05.00! Nu hebben jullie wel genoeg leesvoer toch? Wat een succesvolle Safari dag was het!

Liefs 🦓🐅🐃🐗🦒🐘🐆🐅

Geschreven door Travellingtheworldtogether