Verhaal door: Nathalie

Hi allemaal,

Another day, another story!
Zuid Afrika is heel variabel wat betreft landschappen. Het heeft echt alles. Binnen 2 uur rijden zit je in een compleet andere wereld. “Net of je een blad in een boek omdraait”, aldus pa. Zaten we gisteren nog in een soort Canada, hoger in de bergen met naaldbomen waar 's nachts het houtkacheltje aan moest omdat het anders te koud was, zitten we nu in een woestijngebied met uitgestrekte oranje vlaktes waar hier en daar tuimelkruid overheen waait en waar de teller nu al op 39 graden staat. Er loopt een ouderwetse spoorbaan door heel het gebied. Er speelt nog net geen saloon muziek op de achtergrond (Once Upon a Time in the West). Her en der staan zelfs struisvogels! Zulke grappige beesten. Ook zie ik ineens een giraffe lopen. Die had ik even niet verwacht in dit gebied. Door die lichte en donkere bergen op de achtergrond moet ik de hele tijd denken aan dat boek van Paolo Nuttini. Niet dat ik die gelezen heb. Of route 66. Niet dat ik daarover heen gereden heb.

We stoppen even bij een tankstation, waar je snacks kan halen bij het “maag hoekie”. Even de benen strekken en wisselen van plaats. We smelten bijna zodra we de auto uitstappen.. Wat een verschil met een paar uur geleden! Onderweg zien we ook een paar zandtornado’s, heel bizar om te zien! Ineens lossen ze dan op. Daarom hebben we ze ook niet op de foto haha. En, we komen langs tientallen struisvogelboerderijen! Dit zie ik Eva en Jon later ook nog wel runnen. Er wordt veel wijn verkocht langs de route. “Spaar water, drink wyn”. Hier begrijpen ze het. Vlak voor onze eindbestemming komen we weer in the middle of nowhere terecht. Er is niks. Alleen een weg. Geen bereik ook meer. Zelden zien we een andere auto. Heel apart.
Na 4 uur komen we in een soort oase terecht. Door berg water is het dorpje Prince Albert gelukkig wel groen! En HEET. We slapen bij African Relish de komende 2 nachten. Een leuke accommodatie waar ook een kookschool bij zit. Het ziet er heel leuk uit met een koffietentje en workshop ruimte en een grasweide met “zwembad”. Prince Albert is een dorpje van ongeveer 1 straat maar het ziet er wel heel vriendelijk uit. Het lijkt weer net een filmset. Alles is schoon, mooi, kleurrijk. Er zijn leuke hotelletjes en restaurantjes. Een beetje oud Amerikaans? Maar wat blijkt, ons huisje is niet hier, maar aan de rand van het dorp. We rijden een stukje verder en komen aan in de woestijn. De huisjes zijn erg leuk ingericht. Overal roze, wit, groen, hout. En leuke accessoires en yess airco! Maar de omgeving is dor en droog en het zwembad staat leeg. Neeej! Balen dit. Dat terwijl het buiten zo heet is dat je bijna levend gecremeerd wordt. Ze noemen het hier ook wel “Die Hell” en dat is geen grap. Het is heel apart, we zitten midden in de bergen in het enige groene stukje dat er is. We moeten dus ook een beetje zuinig met water zijn. Na het uitpakken gaan we even naar de spar (voor alcohol) (jaja die hebben ze hier ook). Daarna bikini aan en terug naar de kookschool locatie. Het zwembad blijkt toch eerder een vijver te zijn en om geen soa’s, virussen, parasieten of bacteriële infecties op te lopen besluiten we helaas toch niet te gaan zwemmen.

We zitten lekker in de tuin, kaarten een beetje, doen een hapje en een drankje en vieren ff echt vakantie. Ik bestel een biertje en iedereen slaat stijl achterover. ZA doet rare dingen met je! Vanavond eten we hier weer. Dat belooft wat! We blijven eigenlijk de hele middag lekker buiten zitten. Zoveel is er verder niet te doen. We eten lekker in de tuin, vol met olijfbomen en citrusbomen. Daarna wordt de temperatuur eindelijk wat aangenamer. Het eten is heerlijk. We hebben pasta en lamsvlees. Én een mooie zonsondergang.

Morgen hebben we om 09.00 een tour door de Gamkaskloof. Dat duurt een halve dag en dan gaan we weer lekker naar African Relish! De WiFi in het huisje is heel slecht dus ik upload het verhaaltje nu alvast. We zullen niet laat gaan slapen, iedereen is best gaar van die hitte. Tot morgen! 🤩

Geschreven door Travellingtheworldtogether