Hello hello,

Wat een lange dag vandaag, voor mijn gevoel is het al midden in de nacht. Het wordt hier ook zo vroeg donker en we hebben zowel zonsopkomst als zonsondergang meegemaakt. De wekker ging om half 6 en Luuk die nogal veel zin had in de tour sprong meteen uit bed. Ik wat minder.. stipt om 06.00 stond de tuktuk voor en werden we naar de haven van Mirissa gebracht. Het was al druk bij het kantoortje. Nu is het voor je eigen veiligheid al beter om op afstand te blijven als ik te weinig geslapen heb, maar als er dan ook nog op een bord staat dat de tour van gisteren 7 uur (!) duurde en de zee ruig was wordt het er niet beter op. En dan te bedenken dat ze slechts 1 walvis gezien hadden. De aanblik van de stapel anti zeeziekte pillen, de oude boot zonder stoelen en de mensen met oranje zwemvestjes als harinkjes in een ton maakt dat ik nog ietsje minder zin had om te vertrekken. Oh Luuk, wat ik allemaal wel niet voor je over heb. De haven is druk met gekleurde bootjes en de zon is opgekomen. De boot vertrekt en vrijwel meteen krijgen we een heel bord met fruit. Lekker! Het is een mooie dag vandaag en zelfs zo vroeg op de ochtend is het al vrij warm. Gelukkig hebben we genoeg schaduw. Ik dacht eigenlijk dat je dan gedurende die hele boottocht zelf moest opletten of je ergens walvissen zag, maar blijkbaar moeten we eerst 2 uur varen naar een plek waar ze zo ongeveer zullen zwemmen. Tijdens die twee uur liggen we onderuit en probeer ik naar de horizon te staren om de misselijkheid te verminderen (sinds wanneer ben ik zeeziek, sinds vandaag?). Alweer krijgen we eten: brood met een omelet en 2 worstjes. Ik sla maar even over voor de zekerheid. Dan mindert de boot vaart en zien we een hele groep dolfijnen zwemmen. Zo schattig zijn zij! Ze glijden zo gestroomlijnd door het water, je blijft er naar kijken. Deze hebben we alvast in de pocket. Een tijdje later mindert ie weer vaart. Walvissen in zicht! Van ver zien we het water al omhoog spuiten. Wow wat een immens grote dieren zijn het toch. We kunnen met de boot best dichtbij komen en zien hem een aantal keer naar de oppervlakte komen, waarna hij dieper onder water duikt. Zijn staart komt dan heel mooi in de lucht! Ze blijven 10-15 minuten onder water en komen daarna weer naar boven. Inmiddels zijn er meer boten aangekomen. Zij stormen op de walvis af, bijna agressief. Als we dit zien zijn we er eigenlijk gelijk klaar mee. Er lijkt wel een klopjacht geopend. We hebben spijt dat we hier überhaupt aan hebben bijgedragen. Gelukkig respecteert de maatschappij waar wij mee zijn wel de bewegingsvrijheid van de walvis en zijn zij niet zo agressief in het benaderen dan de anderen. Desalniettemin is het gaaf om die dieren van zo dichtbij te zien. We blijven een tijdje in de buurt rondvaren en zien er uiteidenlijk twee. Gigantisch zijn ze. En het water spuit meters hoog. Daarna begint de tocht terug a 3 uur. Iedereen ligt gevloerd op die boot. De tijd gaat wel voorbij zo. Muziekje erbij. Ben ik even blij dat we die walvissen zo vroeg hebben gespot en niet tot 4 uur vanmiddag ronddobberen! Op de terugweg krijgen we weer twee keer eten: noedels en een cakeje en sapje. En zelfs een verfrissend koud doekje. We worden wel verwend, dat hadden we eigenlijk niet verwacht. Rond twee uur komen we weer aan en we gaan even naar het guesthouse om daar te chillen en te zwemmen. En een tukkie te doen. Daarna gaan we weer richting het strand van Mirissa en eten bij een strandtent roti. Op naar secret beach voor de zonsondergang! Deels met tuktuk en deels
lopend. Er is een beachbar en het ligt in een klein baaitje. Veel rotsen liggen er in het water en er is een soort natuurlijk zwembadje ontstaan. Recht voor onze neus gaat straks de zon onder. Echt secret is dit hele strand niet meer, overal staan bordjes en we zijn dus niet de enigen. Het zand dat er ligt is een soort koraal en ik zoek naar mooie schelpjes. Meer dan eens komen we heremietkreeftjes tegen. Ze zien er zo schattig uit. We maken een grappig filmpje en ik pak hem de hele tijd op. Dan zet Luuk hem voor de grap op mijn rug en dan bijt ie ineens! Nooit in de geschiedenis van de mensheid is het iemand gelukt om gebeten te worden door een heremiet kreeft maar Luuk krijgt het voor elkaar. En dan ook nog bij een ander. De zonsondergang is heel mooi en helder. De grote oranje bol zien we stukje bij beetje de zee in zakken, met een drankje in de hand. We gaan daarna vrij snel weer terug naar het guest house. De tuktuk rijders spannen hier wel de kroon! Elke keer ben je nog blijer dat je weer een ritje overleefd hebt. We zitten nog best vol van onze late lunch, maar gaan toch aan de overkant aan het strand wat eten. Luuk wil decadent doen en vraagt of er kreeft is. Dat is er niet, maar wel in een ander restaurant wat ze daar natuurlijk meteen gaan ophalen. Ze laten het aan Luuk zien: twee stuks vers gevangen. Daar betaal je hier 10€ per stuk voor. Doe maar, zegt ie. Ik bestel een groente wrap. Maar dan komen ze ineens met twee borden kreeft aanzetten. Ze hadden het verkeerd begrepen. We zeggen er maar niks van, want vinden het anders vet lullig omdat ze zoveel moeite hebben gedaan. Ik zie de voelsprieten er nog aan zitten. Mij doe je hier echt geen plezier mee. Luuk mag dus twee borden kreeft wegwerken. Hij kan zijn lol niet op. Als we bij het guest house aankomen zien we dat de politie camera beelden staat te bekijken met de bewoners. Shit. We denken gelijk dat er op een van de kamers is ingebroken. Maar hij vertelt ons dat een paar minuten geleden iemand van haar tas beroofd was recht voor de deur. We moeten het dan echt net gemist hebben, want via dezelfde weg zijn wij terug gelopen. Opletten dus! Maar, zegt de eigenaar, hierbinnen is het gewoon veilig hoor. “Me looking all night.” Ah haha. Nu gaan we nog even serie kijken en slapen. Morgenochtend gaat de wekker wederom vroeg omdat we naar Coconut tree Hill teruggaan voor mooie foto’s en een mooie zonsopkomst in de hoop dat er niemand anders zo gek is om dat te doen.

Trusten! 🌙

Geschreven door Travellingtheworldtogether