Nou daar zijn we dan, Java!

Na een lange lange reis zijn we bij het hotel en zitten we weer aan een bordje rendang met op de achtergrond het geluid van krekels en een stromende rivier.

Vanochtend zijn we niet al te vroeg uit bed gegaan. We hebben redelijk op het gemakje ontbeten (bananenpannenkoek mét hagelslag! Maar kon toch niet tippen aan die van de Ruijter). Van Edi hoorden we dat we de bus konden pakken naar Gilimanuk. Vanaf dit stadje gaat de Ferry naar Java. De mannetjes bij het hotel spreken maar gebrekkig Engels, uiteindelijk zijn we het erover eens dat ze ons bij de "big road" afzetten waar de bus langskomt. Ik wacht op een auto, maar zie twee scooterrijders aankomen. Daar gaan we weer met de backpacks achterop. Het is maar een klein stukje rijden en we worden inderdaad bij een weg afgezet. Nergens iets van een bushokje of wat dan ook te bekennen. We vragen nog een keer: Komt de bus hier echt langs? Ja ja, bus bus. Oké. We wachten. Nog geen twee minuten later komt er een klein blauw busje uit 1900 aangetuft. 'Gilimanuk' staat op de voorkant. Toettoet. Stop! Wij willen mee. Dit gaat weer lekker vlotjes. Er passen misschien 8 mensen in, maar door het mega reservewiel wat op de grond ligt moet je jezelf in 9 bochten wringen om überhaupt ergens te gaan zitten. Voor €2 pp hebben we een enkele reis van 2 uur.
Dit is toch wel echt de backpack life hoor! Ik vind het wel grappig zo. Het voelt alsof het busje er elk moment mee op kan houden, maar tot die tijd zit ik lekker naar buiten te kijken. De route is mooi, langs de kust met veel groen. Ik kom er ook achter hoe dit systeem met de bus werkt. Hij stopt wanneer er mensen random langs de weg staan die eruitzien of ze misschien wel met de bus mee zouden willen. Geen bushokjes nodig. Geen tijdschema nodig.

De twee uur duren nog best lang, maar uiteindelijk worden we vlakbij de Ferry afgezet. Daar kopen we voor €2 2 kaartjes. We hebben weer geluk: de boot staat al klaar! Het is maar een klein stukje naar Java, maar het duurt langer dan verwacht. Hij vaart niet in een rechte lijn maar in een soort zesvoudige lus. Het is druk op het water. Vorig jaar is hier nog een boot gezonken. Kan ik me ook wel voorstellen met dat vaargedrag. Als we van de boot af zijn, hebben we allebei echt zo'n gevoel van: wat nu? We moeten naar Kalibaru en we weten dat dit twee uur rijden is vanaf hier. Ook is er ergens een busstation vanaf waar de public bussen vertrekken. We lopen naar de uitgang en daar worden we meteen belaagd door een horde opdringerige mannen die ofwel tours aanbieden naar Ijen of Bromo of transport naar je hotel. Wow. Er is geen ontkomen aan. "Come to my office please, I give you tour for nice price. It is over here". Nee ik wil niet naar je kantoor, en nou opzouten.
We proberen te vertellen dat we naar het busstation willen. We hebben nog amper ja gezegd of er rijdt een auto voor. Of nouja auto, het is meer een verbouwde pick up truck. Busstation? Ja ja is goed 10 minuten. 50k. Nog steeds niet helemaal overtuigd stappen we in. We houden op Google maps bij waar we rijden. Uit de lonely planet weet ik dat het busstation ergens in Banguwany is. 10 minuten wordt 20 minuten. Onderweg zegt de driver "with this car to Kalibaru? 300k?" NO TO THE BUSSTATION. Zegt Luuk, die het voor geen haar vertrouwd. De man geeft het op.
Onderweg worden we aangegaapt door iedereen. Ze wijzen dan ook gewoon schaamteloos naar je. Uiteindelijk komen we bij het busstation aan. Daar vertelt iemand ons dat de bus naar Kalibaru over een half uur komt. We kopen daar wat snacks als lunch. Dat zit er niet in vandaag.

Er wacht ons weer een busrit van 2 uur. Dit keer in een soort touringcar, best luxe. Wederom voor €3 pp mogen we mee. De buschauffeur rijdt als een idioot, maar gek genoeg kijk je er niet meer van op. Ook in de bus zijn we een attractie. Iemand naast mij zit te Skypen en draait gewoon de hele tijd zijn camera naar mij. Er komen ook vaak muzikanten en verkopers de bus in.
Ze hadden al gewaarschuwd dat je op Java echt een attractie bent. Je voelt je zowat een celebrity.

Java is precies zoals ik het me had voorgesteld. Bewolkt en groen. Het is een mix tussen Bali en Lombok. Het heeft de natuur van Lombok maar is wel net wat meer ontwikkeld. Ook zie je af en toe Nederlandse invloeden terug. Toch gek om te bedenken dat onze voorouders hier ook zijn geweest en geprobeerd hebben wat macht in handen te krijgen.

Deze bus houdt hetzelfde systeem aan als het kleine busje. Geen bushaltes, je geeft gewoon een gil als je eruit moet. We zeggen dat we naar een hotel moeten in Kalibaru. Op Google maps zien we dat we al voorbij ons hotel zijn. We stoppen bij een heel ander hotel 10 km verderop. Hm. We vragen daar of er een taxi kan komen of dat er misschien een private car beschikbaar is. Veel andere opties hebben we niet. Nee, kan allemaal niet. Oké, 2 uur geleden werd je er nog mee doodgegooid en nu is ineens niks meer mogelijk. We bellen het hotel of zij ons op kunnen halen. Het is ongeveer 10 minuten rijden.
Nee kan allemaal niet, de car is fully booked. Vriend, we hebben vanavond een reservering bij jullie. Je kan ons hier toch niet laten staan? Na nog twee keer bellen hebben ze een driver geregeld. Kost wel €6.

Maar als we bij het hotel aankomen (wat we geboekt hebben voor €10 pp) is alles meteen weer vergeten. Wow! De foto's doen echt onder voor de werkelijkheid. Het is een groot resort en we worden zo goed geholpen met alles. Het ziet er allemaal heel luxe uit en er speelt van die fancy pianomuziek. Achter het hotel loopt een rivier en er staat een prieeltje naast waar je kan zitten. We bestellen rendang. Nomm!

Ze helpen ons echt met alles. Het plan is om morgen met de trein een stuk oostelijker te gaan, naar Probolinggo. We hebben alleen geen idee hoe laat de trein gaat en welke het is. Een vrouw gaat morgenochtend kaartjes voor ons kopen.

We gaan hier nog even goed van genieten!
En dat voor die prijs. We love Java 😏.

Tot morgen 🌴

Geschreven door Travellingtheworldtogether