Verhaal door: Diane 🦓🐘😘

Vandaag is het maandag 17 februari en we worden gewekt om vijf uur 's morgens. Gisteren uit voorzorg maar niet te laat naar bed gegaan, want een beetje slaap moeten we wel pakken.. even wat opfrissen en dan nog even wat yoghurt met muesli en kopje koffie en off we go.. De kids vertelden dat ze niet hadden geslapen en een dier hoorde lopen om de tent....whaaah! De hyena dus, hij was er gister ook, komt even neuzen rond t restaurant, hij komt niet voor ons maar voor eten....mmmmm😋!

De ochtendsafari... wat een beleving is dat ook weer. We zitten in een hoge safari jeep, je zit vrij hoog en heel comfortabel. Jamie onze ranger en driver en Temba de tracker voorop de auto, ook in een heerlijk stoeltje. De zon is nog niet sterk en een koel briesje verwelkomt onze nog slaperige gezichten. Wat is dit heerlijk!! Zelfs als we niet direct dieren spotten is het geweldig om door dit mooie park te rijden. Alsof we in de film Out of Africa zitten, de mooie uitgestrekte vlaktes met daarop de halfhoge boompjes. Maar ook de geuren, 't mooie groen van de struiken, de atmosfeer, de dauw die nog over t gras ligt en bomen waar achter elk moment een dier tevoorschijn kan komen😀.

Onvoorstelbaar dat deze jongens alle wegen kennen, nou ja, wegen is teveel gezegd, t zijn platgereden stukken grond. Een giraffe staat op ons te wachten, sierlijk, elegant en ze houdt ons goed in de gaten. Je voelt de temperatuur stijgen, langzaam verwarmen de zonnestralen ons gezicht. Het is niet druk met dieren de eerste twee uur, maar oké komt wel goed! Bij een meertje drinken we rond half acht een lekker bakkie koffie met Amarula erin en natuurlijk een koekje erbij want hier zijn ze ook lekker😋. We zien hierna veel impala’s, een steenbok, wildebeast (kev zn lievelingsdier) en zebra’s, en dat allemaal vredig bij elkaar. Een weetje over zebra’s.... de strepen hebben natuurlijk een functie (de natuur zit zo mooi in elkaar) als er gevaar dreigt dan gaan ze bij elkaar staan of lopen zodat de leeuwen geen aparte zebra zien, maar een heele lange😉en worden ze niet opgejaagd, slim is dat😀.

De rangers hebben onderling contact en informeren elkaar. Jamie hoort via de walkie talkie dat ergens twee leeuwen gespot zijn en daar gaan we naar toe. Spannend! Want hij heeft t idee opgevat dat we de auto verlaten en dan gaan lopen naar de leeuwen.... wat.... nee toch... echt? Naat heeft haar bedenkingen en wil geen voer zijn voor de leeuwen en wil liever niet mee. Maar de andere kant is als ze in de auto blijft die gewoon open is, geen dak dus... en er komt een olifant die t niet zo grappig vindt dat ze in de weg zit, dan is er ook een groot probleem dus....oké we gaan mee. In ganzenpas en een armlengte van elkaar, niet praten, niet op takjes trappen, gaan we verder de bush in. Marco sluit de rij. Temba voorop met Jamie erachter met een serieus geweer en een band met kogels.
Zoeken en zoeken, maar geen leeuwen. Olifanten staan een stukje verder gemoedelijk te grazen.. een fantastisch gezicht natuurlijk maar toch anders als onze Muthu in Sri Lanka. We lopen verder als ineens een opgeschoten tiener olifant stoer wil doen en de leeuwen wegjaagt. Hij toetert en tettert en loopt een partij stoer te doen, heel vermakelijk, maar niet als je niet weet of hij misschien boos op ons is😁. Maar Jamie geeft hij dat hij alleen maar stoer aan het doen is, verder geen gevaar. Een grotere ollie gaf ons wel een signaal van... stop en niet dichterbij, dan vind ik t oké maar als jullie te dichtbij komen heb je een probleem. Dat deed hij door ons aan te staren en zijn oren gespreid te houden. Ziet er wel indrukwekkend uit...

We gaan terug naar de auto want de leeuwen zijn alweer op een andere plaats. Luuk en Naat hebben ze als enige gezien. Maar was maar een luttele seconde en weg! Maar wat een ervaring...zoiets kun je niet vertellen, t is de beleving van alles bij elkaar. We beseffen dat dit zo waardevol is en zijn blij dat we deze mooie dieren in hun eigen gebied mogen zien. Wij zijn te gast in hun gebied en ik voel me ook nederig naar deze dieren. Het is toch geweldig dat ze hier leven en dat wij dit mogen ervaren!! Ook weer een herinnering voor altijd, neemt niemand ons meer af.

Na de safari een heerlijk ontbijt, een omeletje en wat fruit samen met Jamie en onze medereizigster op safari....Charlotte, een aardige dame uit New York, alleen op safari. Doordat we zoo vroeg uit bed gingen en al wat uurtjes achter de rug hebben lijkt t nu wel lunchtijd.

Het mooie vind ik dat Jamie de ranger zo bij alles is betrokken. Je voelt zijn diepe liefde voor de dieren en het park. Zoveel respect heeft hij en dat voelt heel goed. Sluit goed aan bij zoals ik t ook voel. Temba gaf ons een survivalles. De survivalles was interessant maar of we t overleven in de bush? ( gelukkig niet aan de orde). Iedereen is na de lunch best brak en moet even bijkomen want vanmiddag om half vijf starten we weer de motoren en vertrekken weer om dieren te spotten.

Safari nummer 3: weer een mooie ervaring en wat hebben we geluk!! We zagen heel veel dieren, echt zo gaaf! Moet denken aan wat Kev zei gisteren, hij zei: t lijkt net niet echt, alsof ze zo t decor gaan opruimen😊. Had ik ook af en toe. Vanavond ook weer,we zagen kuddes olifanten met baby’s, wij die met de auto op de weg staan en ze komen heel rustig langslopen al etend😀. Ook een moeder met haar twee kinderen, 1 van drie en 1 van 1 1/2 jaar. Ze zien of merken ons wel maar ze laten t wel toe. Tussendoor een aperitiefje met snack, met uitzicht op de Drakensbergen en een ondergaande zon😍.

We zouden gaan zoeken naar de leeuwen, t was al donker en ergens in t park stonden we vijf tot tien minuten in t donker... no talking! En net toen we weg wilden gaan hoorden we t gebrul van twee leeuwen, allebei hun territorium afzetten met dit gegrom. Prachtig! Maar geen zicht gehad op ze. Morgen nieuwe kans, gaan we weer terug. Op de terugweg naar t camp, was al donker, liep er een olifant met baby op de weg. Hij gaat aan de kant maar met een bochtje staat hij ineens op 5 meter afstand naast de auto. Kev, Luuk en ik zaten aan die kant.. Kev schrok wel want hij zou de eerste zijn die een peut zou krijgen van de slurf.
De reden was dat hij niets zag en een groot zwart vlak ziet. Wij verstoorden hem dus ja, logisch wel!

Op t camp terug lekker gedineerd buiten op t terras met zn zessen en nu zit ik, wel gaar eigenlijk,mijn verhaal af te maken. Wil graag naar bed want..... five o ‘clock wake-up call🤭.

Welterusten lieve lezers, we hebben weer een mooie dag beleefd. Genoten van de rust, de natuur en de dieren😉

Lieve groetjes van Diane😘

Geschreven door Travellingtheworldtogether