Hallo allemaal 🙏🏻,

Leuk dat jullie weer meelezen! Het doet ons goed om te zien dat zo veel mensen onze verhalen lezen en er geïnteresseerd in zijn!

Vandaag verlaten we Canggu helaas. Het prinsessenbed sliep toch niet echt als een prinsessenbed.. De meerdere concerten die we te horen kregen die nacht hielpen ook niet echt mee. Eerst de krekels (prima), toen de kikkers (oké dan), maar dat hanen/kalkoenengekraai was minder. Het klonk een beetje alsof iemand vlak naast je in een hele rare lachbui uitbarstte. In het begin is het nog grappig maar na de 2356ste keer vraag je je toch af of dat beest niet even z'n kop kan houden. Nou ja, dan maar op tijd op pad voor een ontbijtje richting Café Organic. Dit café stond al heel op mijn must-visit lijstje. Het is, verrassend genoeg, weer zo'n leuk ingerichte hippe tent met smoothie bowls, sapjes, avocado toast en meer. Vroeg ontbijten is fijn, je hebt nog de hele dag voor je en het is redelijk rustig. Alleen de keuze van de menukaart wordt een stuk kleiner. Schrap alle smoothie bowls maar, want de leverancier van het fruit is nog niet geweest. Het ijs is trouwens ook op, dus eh ja sorry. Typisch Indonesisch, alles lekker op het gemakje. Gelukkig hadden ze nog genoeg andere lekkere dingen op de kaart.

We gaan weer richting het strand na een kort toertje door de omgeving. De golven zijn super krachtig en we dachten om even lekker te zwemmen (wat trouwens niet eens echt verkoelend is; het water is 27 graden). Luuk had zijn zonnebril nog op en je raad het al: dag zonnebril. Hij heeft nog gezocht, maar natuurlijk niet gevonden. Dus als iemand nog een zonnebril nodig heeft, sla je slag in de branding van batu Bolong beach Canggu.

We sjezen weer snel terug naar de hoofdstraat van Canggu om een croissantje te halen bij Monsieur Spoon, die schijnen goed te zijn. En dat waren ze! Daarna willen we uitchecken maar we zien niemand. We leggen dus maar wat geld neer en de sleutel. Niemand die het zal stelen, want dat betekent bad karma en misschien wel terugkomen als bamboe.
We slepen de backpacks naar de overkant en wachten op de taxi van het volgende hotel: Bombora Surf Stay.

Een half uur na de afgesproken tijd komt 'ie aan. Sorry sorry Bali traffic! We stappen in, het autootje voelt een beetje plasticerig aan. De gordel moeten we zelf op de goede lengte afstellen. Nou ja, het zal wel Balinees zijn. Aardige man verder, maar HOLY SHIT. Deze man rijdt als een idioot! Als dit een aflevering van wegmisbruikers was, was dit de aflevering die ze bewaarden voor de hoogste kijkcijfers. Dat ze er hier een andere rijstijl op nahouden, dat wisten we al. En dat gaat nog best prima. Maar deze man slaat echt alles.
Halverwege overwegen we serieus om een excuus te bedenken om ergens te stoppen en met een andere taxi verder te gaan. Ik zoek in mijn Bali boekje op wat 'slow down!' in het Indonesisch is. Pelan pelan! Hij spreekt geen Engels en de boodschap lijkt ook niet over te komen. Na 36 hartaanvallen, nog een extra poging van Luuk om die vent normaal te laten rijden en een heel lang uur met samengeknepen billen in dat botsautootje te hebben gezeten komen we godzijdank aan. Deze man krijgt geen fooi. En dan denken 'met de auto is veiliger als met de scooter'..

Vanochtend was ik erachter gekomen dat ik een soort blaren op de achterkant van mijn bovenbeen heb. Geen idee waar het door kwam. We vroegen het aan een paar locals en zij dachten dat het brandwonden waren van de zon. Dat lijkt wel heel heftig dan en eigenlijk ook een beetje onwaarschijnlijk. Bij de apotheek halen we een Indonesisch wonder zalfje. Het zal wel goed komen. In de auto komen we erachter dat Luuk ook van die gekke blaren heeft. Toen begon het mysterie. Een andere local weet ons te vertellen dat het een reactie op een insectenbeet is. Een dokter bevestigd dat via de app van FBTO. Super handig! We moeten meer deet sprayen dus, die gekke insecten hier ook. Echt lekker voelt het niet aan en ziet het er ook niet uit. Willen jullie nog een ranzige foto?

Eenmaal aangekomen op ons nieuwe adres vertellen we de hoteleigenaar over de comfortabele taxirit. Hij heeft er vrij weinig over te zeggen. Ons nieuwe verblijfsadres is een kleinschalig surfcamp met een zwembadje en café in Uluwatu. We moeten hier borg betalen (ook voor het eerst) en we weten niet wat het is, maar er hangt een iets andere sfeer. Ook moeten we iets tekenen waarop staat dat zij niet verantwoordelijk zijn als er dingen uit je kamer verdwijnen. Voel je die vibe? Zijn we niet gewend van Indo. En ohja, we krijgen gratis ontbijt morgen als we een 5-sterrenbeoordeling geven op Booking.com en een leuk reviewtje schrijven. Na die taxi rit? Dikke doei. Koop zelf wel ontbijt. Wel heeft onze kamer een heel mooi uitzicht op een soort jungle.

Om de hoek zit Café Bukit. Je raadt het al: een hippe toko met een heel mooi uitzicht! Met een ijskoffietje erbij boeken we het volgende hotel. Daarna gaan we richting het strand: Padang Padang Beach. En die valt niet tegen! Het water is heel helder en het zand best wit. Verderop zijn er weer surfers bezig en de zon gaat onder. Het ligt in een soort baaitje. We moesten dan ook dwars door een rots via een smal donker trappertje naar beneden lopen. Naast ons zit een man op, wat lijkt, wokpannen muziek te maken.

We dachten dat we een echte Bali Sunset al wel gezien hadden maar na vandaag weten we pas echt wat dat inhoud. Wauwie!

Dan gaan we maar weer op zoek naar een restaurantje. Mango Tree it is. We eten Mexicaans. Morgenochtend willen we misschien wel met zonsopgang naar het strand gaan. Er zijn hier nog veel meer mooie stranden in de omgeving zoals Dreamland Beach en Bingin Beach. Ook voor beginnende surfers is het hier leuk! Verder gaan we nog even kijken wat voor culturele dingen we hier kunnen doen. Naast al dat strandhangen dan. 😜

Tot later 🤙🏻

Geschreven door Travellingtheworldtogether