Verhaal door: Nathalie

Hoi allemaal,

Wat gaat de tijd snel. Een paar dagen geleden voelde 5 dagen Safari als een eeuwigheid. Ik dacht nog, oh jee 5 dagen in de stress om die rot schorpioenen. Maar nu vind ik het te kort. Ik heb een beetje mijn hart verloren aan Afrika. De “bushbite” noemen ze dat. Ik wil nog niet weg uit Timbavati! Ik zie ons al als Tarzan & Jane in de bush wonen, in een wit houten huis met zo’n mooie veranda. Ja, jullie denken dat houdt ze nooit vol, dat luxe paardje haha beetje in de jungle wonen jaja. Nou, ik ben om hoor. Ik voel me daar zo goed en relaxed. Die dieren, het licht, de zonsopgang en ondergang, de sterrenhemel, de omgeving, weinig tot geen irritante mensen. Ik zie alleen maar pluspunten. Oh nee, de dodelijke schorpioenen en slangen zijn nog wel een dingetje. Enne Jane was ook best een luxepaardje toch, kan best samen gaan. 😉 We zijn al aan het sparen voor de volgende trip. Want dat die er gaat komen is een ding wat zeker is. Dan gaan we met ons eigen vliegtuigje en landen op de landingsstrip midden in het park, naast de giraffen en buffels. Zoals we gisteren hebben gezien.

Vanochtend ging dus voor de laatste keer de wekker voor een Safari. Nog bewuster genieten van alles wat we zien! We waren nog maar net onderweg en we spotten in de bosjes weer olifanten. En dan te bedenken dat ze soms onvindbaar zijn! Wij trekken ze echt aan. Ze gaan weer de weg over steken. Dat ziet er altijd zo leuk uit. De zon is nog aan het opkomen, dus het licht is onwijs mooi. Foto jackpot! Het is weer een hele kudde, met veel baby’s! Wat een geluk. Ze lopen met zijn allen richting een marula boom. Daar zit fruit aan, het fruit waar ze amarula van maken. Dat kennen jullie vast wel toch? Dat ging dus elke ochtend in de koffie tijdens de koffie break. Ze verzamelen zich allemaal onder de boom en het is zo’n onwijs mooi gezicht. Wat een kadootje. De kleintjes spelen met elkaar en proberen hun slurf onder controle te krijgen. Ze zijn heel rustig en trekken overal de bladeren van de bomen. Zo’n mooi tafereeltje. Ik heb mooie foto’s kunnen maken die zeker een plekje in huis krijgen.

Daarna rijden we door. Eigenlijk kan ik nog wel een uur blijven kijken. Of een week. Maar we rijden door. Er zijn wild dogs gespot! Letterlijk wilde honden dus. En die zijn heel zeldzaam, er zijn er nog maar zo’n 700. Dit zou nog bijzonderder zijn dan de big five spotten. Als Jamie dit bericht door krijgt, zegt ie: Ok Guys, hold on! En we sjeezen ervandoor. We stuiteren af en toe bijna van die bank af. De jeep stuift over de vlakte. Die honden moeten we nu zien ook. We hebben nog nooit zo hard met dat ding gereden. We vinden het allemaal best grappig en als er hobbels in de weg zitten lijkt het net een achtbaan. We speuren de omgeving af, maar we vinden ze helaas niet. Ach, was weer een mooi ritje! En een goede reden om terug te komen.

Jamie heeft nog een plan B voor ons in petto. Een hele troep leeuwen! Wauw. Gewoon weer! Onder een boom liggen ze uitgebreid te slapen. Als grote katten. Het is een groep van 3 volwassen vrouwtjes en een stel baby leeuwen. Naja baby’s, ze zijn 1,5 jaar. Ze spelen met elkaar. Het lijken net Simba en Nala. Dit is toch weer echt de jackpot. Ze geven wederom helemaal niks om onze aanwezigheid en dat terwijl we echt dichtbij zijn. Een leeuw komt even kijken bij de auto. We staan ze een tijdje te observeren en dan moeten we weer door. Het is helaas inmiddels tijd om terug naar het kamp te gaan. De luipaard en neushoorn hebben we niet meer gespot. Nog een goede reden om terug te komen! Bij het kamp aangekomen is het nog een laatste keer tijd voor een ontbijtje en dan moeten de tassen gepakt worden. Ik ben blij dat we geen last hebben gehad van de schorpioenen. Want dat had ik nog niet vertelt misschien, maar er komt een dodelijke soort voor hier. Maar dan, als pa zijn tas aan het inpakken is en naar het handvat van zijn tas grijpt, grijpt ie net naast een schorpioen. Een pikzwarte met omhoog gekrulde staart. Oftewel, de dodelijke soort! Ieeeeee. En het zijn er niet 1, maar 2! Zou je op de valreep nog even door een schorpioen gestoken worden, dan zou het toch wel heel anders aflopen. Jamie komt to the rescue en haalt ze weg. Deze man kent geen angst! Pa krijgt er “de rilbibber” van..

Dan moeten we afscheid nemen. Met een kleine knoop in mijn maag rijden we weg. Dag olifantjes en zebra’s en giraffen. Ik zal jullie nooit meer vergeten. Deze herinneringen pakt niemand ons meer af. Gelukkig hebben we veel foto’s en video’s zodat we die momenten weer kunnen herbeleven. Onderweg naar de uitgang komen we ze allemaal nog 1 keer tegen en kan ik zelfs nog super gave foto’s van zebra’s maken, die net de weg oversteken. Dit stond nog op mijn lijstje!

Nu moeten we 3,5 uur rijden naar Dullstroom. We slapen daar een nachtje onderweg terug naar “joburg”. Het is mooi weer, behalve als we weer in dat dorpje komen waar die horrorrit van dag 1 doorheen ging. En je gelooft het niet, maar zodra we erin rijden begint het weer te regenen en onweren! Er rust een vloek op dit dorp. Het liefst rij ik er met piepende banden doorheen. Zodra we eruit rijden breekt de zon weer door. Heel bizar. Onze overnachting is bij Stonecutters Lodge. Een hele andere omgeving dan Timbavati. We moeten allemaal even acclimatiseren. Wel mooi! Het huis is een beetje Engels en het ligt aan een meertje. Prima voor 1 nachtje! Iedereen is kapot van al die lange dagen. We eten hier wat en spreken zuid-Afrikaans met de vrouw die hier woont. Ik vind het zo’n leuke taal. Het klinkt zo vrolijk. Als ze niet te snel praat kun je het best begrijpen. We gaan al vroeg terug, morgen hebben we nog een reisdag voor de boeg. Op Luuk zijn verjaardag!

Als we willen gaan slapen, zien we ineens een vleermuis in de gordijnen zitten! O jee. Zijn het geen schorpioenen dan wel vleermuizen. We bellen de vrouw, Yes Hello there is a bat in our room. Vrouw: Oh you’re scared? Hahaha. Er komt iemand aan. Twee minuten later komt de kok aangelopen en hij lost het probleempje op. Laten we zeggen dat hij voor morgen een extra ingrediënt heeft. (Dat had van mij nou ook weer niet gehoeven).

Tijd om nu echt die verloren slaapuurtjes in te halen! Enjoy the pictures🐆🐘🦏🐗🦒🐅🦓

Geschreven door Travellingtheworldtogether