Verhaal door: Nathalie

Hello allemaal,

Vandaag een kort(er) verslagje, want het was eigenlijk meer van hetzelfde. We zitten nog steeds in het natuurreservaat, dus er is ook niet veel te doen behalve ervan genieten.

Vannacht hoorden we weer dieren rondscharrelen rond het huisje. Ik denk apen of struisvogels. Of het was pa, kan ook. Na een lekker ontbijtje in het gezellige restaurantje, boekte pa en ma een massage en wij huurden tennisrackets! Lang geleden dat wij op de baan hebben gestaan. Het waaide knetterhard, iets wat normaal natuurlijk “nooit voorkomt hier”, maar vandaag wel. We speelden een paar potjes en ik maakte Kevin en Luuk dik in. Zelfs toen zij met zijn tweeën tegen mij speelden. Ja ja, mag even gezegd worden. De oude clubkampioen in mij van 10 jaar geleden kwam weer even naar boven.
Daarna trok de lucht helemaal open en ging de zon schijnen. Dat hadden ze niet opgegeven! We reden weer naar het strand, Koppie alleen. Met de zon erop lijkt het zand nog witter en de zee nog blauwer. Dit keer volgen we het pad naar links. Daar komen we uit bij een klein strandje. De zee is ruig en de golven spetteren tegen de rotsen op. We blijven daar best een tijdje rondhangen. Ongemerkt worden we toch nog allemaal een beetje bruin. En rood. De zee zien geeft toch altijd een gevoel van vrijheid. Ik word daar blijer van dan in de bergen zijn. Daar voel ik me eerder opgesloten. En ja als Goerieërs hebben we onze roots toch bij het strand liggen. Daarna lopen we nog even terug naar het strand waar we gisteren ook zijn geweest. Daar is het uitzicht een stuk weidser. Het waait ook nóg harder! We worden gezandstraald. Ik heb waarschijnlijk forever zand in bepaalde lichaamsholten.. Door de harde wind is er een soort stijle berg van zand ontstaan en als echte nep-volwassenen moeten we daar natuurlijk vanaf springen/rollen/glijden/rennen, met als gevolg nog meer zand in lichaamsholten. Het levert wel leuke filmpjes op voor de aftermovie! En spierpijn. Het is de leeftijd.

Na deze sportieve middag sjeezen we terug naar het huisje voor wijn en chips. En alsof we nog niet genoeg gesport hebben slaan Kevin en ik nog een balletje tegen de muur van het huisje (en soms tegen het raampje van het huisje, wat er gelukkig nog wel in zit). De tennisrackets die we voor €3 gehuurd hebben, leveren we morgen wel in.
We eten weer in het restaurant hier en dat is bepaald geen straf. Heel veel andere opties hebben we ook niet. De toetjes hier zijn genieten! De mannen doen nog een potje schaken, maar gezien de hoeveelheid alcohol die er al in zit gaat het niet meer zo hard.
Morgen gaan we écht naar de wijnroute, naar een wijnboerderij zelfs! Het is dit keer maar 3,5 uur rijden. Je gaat eraan wennen. Dan kan het echte wijnfeest dus beginnen.

De foto’s zijn meer strand en meer struisvogels, want die komen we hier regelmatig tegen! Maar ik denk dat jullie dat niet erg vinden, want dit strand is een van de allermooiste die ik ooit gezien heb.

Fijne avond 🌞🌴

Geschreven door Travellingtheworldtogether