Hello again!

Wat een verwennerij, twee verhalen op 1 dag!

De wekker ging vanochtend weer op tijd, omdat wij de “ochtendshift” zouden nemen met de puppies. Ook al doe je dan niet heel veel op een dag, toch ben je dan echt moe. Jade van MEF verwoordde dat zo goed, zelfs als je op een strand zit te chillen sta je nog zo “aan” al je zintuigen nemen nieuwe dingen waar en ook al zit je alleen maar op je luie reet aan het einde van de dag ben je toch kapot. We hadden het dus niet heel erg gevonden om nog wat langer te blijven liggen, maar de plicht roept! De ochtenshift dus, het lijkt wel alsof we een stel kinderen hebben haha. Dus we ontbijten snel en spreken daarna weer af buiten de poort. De Duitse jongen komt met de rugzak aan en we lopen naar het steegje. Daar halen we snel de puppies eruit. Het blijkt dat ze vannacht een zware nacht hebben gehad, de puppies hadden last van verlatingsangst dus telkens moest er iemand bij ze blijven anders begonnen ze te piepen. Dus de jongen en het meisje wisselden elkaar telkens af. En ze hebben een stuk of 100 keer in de badkamer gepoept en geplast, heel hun huisje is vergeven van de stank. Haha, wat haal je je ook op de hals hè met zo’n actie? Hier verdienen we toch wel wat goeie karmapunten mee. Wij nemen de kids (zoals we ze nu ook voor de grap noemen) mee naar het strand. Gisteren hebben ze een zitzak helemaal onder gepoept, dus nu stellen we ons een beetje verdekt op. We willen ze een beetje schoonmaken dus proberen een stukje de zee in te gaan. Het kleine zwartje vindt het maar niks en begint keihard te piepen. Sorry kleine vriendin het moet maar ff. Ze rennen en ravotten op het strand met elkaar en daarna vallen ze op en in elkaar in slaap. Ik ga ernaast liggen en de zwarte ziet dat, komt zo dichtbij mogelijk liggen met haar neus tegen mijn voorhoofd, en gaat daarna verder slapen. Ze lijken al te wennen aan ons, wat een lieverd. Dit zwartje is denk ik mijn favo, hoewel ze allemaal hun eigen grappige dingen hebben. Er komen veel mensen bij kijken en sommigen pakken ze op terwijl ze net slapen. HALLO, wil ik zeggen, DONT TOUCH MY BABIES. Ik ga jou toch ook niet optillen als je net slaapt? Geïrriteerd zit ik ze weg te kijken. Ja ze zijn heel schattig ja, neem je er anders eentje mee naar huis? Of doe je even een donatie voor onze rescue actie? Nee? Opzouten dan. Laat ze lekker slapen.
Luuk gaat halverwege terug naar onze cabanas, te veel tijd aan de honden besteed volgens hem. Dus ik blijf en vertrek een tijdje later met de drie slapende kleintjes op mijn arm richting de Duitsers. Het NZ meisje komt me tegemoet en ze heeft een doos en luiers meegenomen. Hier gaan ze in vervoerd worden in de taxi. We maken nog een paar groepsfoto’s en dan nemen we afscheid. Doei kleine lieverdjes, hopelijk hebben jullie een top leven! En stiekem ben ik toch een beetje trots op onze actie en vind ik het leuk dat wij daar aan hebben kunnen bijdragen. De Sri lankan zullen ons voor gek verklaren, maar ja wij zijn dan ook niet Sri lankaans maar Nederlands. Lekker puh. Maar nu: back to travelling! Onze mini vakantie in de vakantie loopt ten einde.

Dan is het tijd om uit te checken bij de cabanas. Het was echt 1 van onze leukste verblijven! De eigenaar was zooo aardig. Dus we geven een dikke fooi en schrijven een goeie review. Dat is echt alles voor ze, dat maakt of kraakt hun business. Ook haal ik op de valreep nog een paar brownies. Don’t judge. En dan gaan we onderweg naar Anaradhapura, de voormalige hoofdstad van Sri Lanka. Nu nog de culturele hoofdstad genoemd. Nog even wat cultuur snuiven voor we Sri Lanka gaan verlaten. Waaah! Onze chauffeur is een hindu te zien aan de beeldjes op het dashboard. Dat betekent dat ook hoogstwaarschijnlijk tamil is. Toch merk je dat wel, ze zijn minder open dan buddhisten. Ook in de tempels merkten we dat. Hij zit de hele tijd iets te eten. Elke keer hoor ik geritsel. Ik ben net een cavia dus als er iets ritselt wil ik kijken wat het is. Maar het lijkt me ook weer raar om over zijn schouder te inspecteren wat ie aan het eten is. Halverwege stoppen we ook bij een winkel en ik durf te wedden dat het is om nieuwe snoepjes te kopen. Ik denk dat het snoepjes zijn. De rit duurt twee uur. Lange ritten doen we meestal met een taxi, tot 1,5 uur ongeveer met tuktuk. Het is uiteraard een stuk duurder dan met de bus maar nog steeds vrij betaalbaar. Allebei hebben we zoiets van nee die bus die hoeft van ons niet zo nodig. Vooral omdat ze zo achterlijk rijden.

We hebben een leuk boutiek hotel geboekt voor een goeie prijs en we kregen met ons genius lidmaatschap op booking.com een gratis upgrade naar een deluxe kamer. Misschien beginnen de opgebouwde karma punten zich nu al terug te betalen. Niet dat we het daarvoor deden uiteraard. Als we aankomen zien we het meteen: mega goeie keus!! Een boutiek hotel is sowieso altijd sowieso sfeervoller dan een normaal hotel. Het is veel kleinschaliger en gezelliger. Het is nog maar een maand open. We betalen €120 voor 4 dagen incl
ontbijt. Dat is toch geen geld? Zeker niet als je de foto’s straks ziet (Aryana Boutique Hotel). Vandaag gaan we verder relaxen. Even helemaal niks. Geen hondenopvang niks! Haha.

We hebben een heerlijke lunch bij het hotel met kip wraps en bruschetta. Daarna gaan we zwemmen. Volgens mij zijn wij en nog een ander stel de enige in het hotel. Vandaag is het volle maan en dat betekent: er wordt geen alcohol geschonken. Luuk wilde meteen uitchecken. De rest van de middag zwemmen we een beetje, kijken de luizenmoeder terug en doen lekker niks. We eten ook weer in het hotel. De chef is goed! Ik heb kothu en Luuk garnalen. Bij het eerste hapje heb ik al meteen zo’n hard stukje bot in mijn eten. Oh daar heb ik zo’n héékel aan. Dan ben ik er eigenlijk gelijk klaar mee. Maar ik eet door en heb het daarna nog twee keer. Ik voel me echt super lullig maar we vragen hè is het nou normaal dat er zo veel stukkies inzitten? Ja dus, zij vinden van wel. Ik bestel iets anders en als ik nog één keer kothu probeer vind ik een hele ribbenkast van een kip. Nou ja ik weet niet, maar dat eet toch niemand op? Word je toch niet bepaald vrolijk van? Dusja de maaltijd viel een klein beetje tegen. Gelukkig heb ik al
3 brownies achter de kiezen. Vanavond gaan we nog serie kijken in het lekkere bed en morgen de hele dag op pad in Anaradhapura!

Trusten 🐶❤️🌝

Geschreven door Travellingtheworldtogether