Hallo hallo!

Wat een dag weer vandaag. Zeker niet stilgezeten. Don’t mind de spelfouten, het is hier al laat en ik heb heel wat te vertellen.

We begonnen de dag met het laatste ontbijtje bij de Hill top villa in unawatuna. We kregen zelfs een broodrooster op tafel om ons brood te roosteren. Bruin brood! Dat zie ik hier voor het eerst, uiterst zeldzaam. We checkten alvast uit zodat we niet in de knel zouden komen met de tijd. Daarna meteen doorgegaan naar de dog care clinic. Een Nederlandse vrouw gaf ons een rondleiding over het terrein, want dat was mega. Het is hier het paradijs voor honden! Ook al is de reden waarom ze daar zijn gekomen natuurlijk niet echt het paradijs. De kliniek is een aantal jaar geleden, na de tsunami, opgericht door een Duitse vrouw die het probleem inzag van die miljoenen straathonden die in Sri Lanka rondlopen. Ze opende een dierenkliniek om de honden te castreren en waar nodig medisch te behandelen. Met dat achterlijke verkeer hier wordt er regelmatig een hond aangereden, maar ook mensen kunnen hier schandalig met de dieren omgaan. Sommigen worden overgoten met kokend water of accuzuur. Dat kan je toch gewoon niet geloven? Hoe komt het in je botte hersens op om dat te doen? Ik zou die mensen wel wat kunnen. Ook al biedt de kliniek zijn diensten gratis aan, het kost erg veel moeite om mensen met hun hond te laten komen. Ze moeten ze zelf een beloning aanbieden wil er überhaupt iemand komen. Echt de omgekeerde wereld toch? Dit maakt het zo’n lastig probleem. Er valt bijna niet tegenop te castreren. Momenteel zijn er dis 266 honden in de kliniek. Overdag gaan een aantal van de 38 werknemers op pad om straathonden op te halen en meteen te laten castreren. Dit duurt nog geen tien minuten. Ze halen dan een stukje van zijn oor als teken dat deze geholpen is. Daarna gaan ze weer de straat op. Sommigen honden blijven wel. Zo was er ook een hond met het syndroom van down. Dit had ik nog nooit gezien, maar gek genoeg zag je het wel aan hem. Het viel me weer op hoe lief al die honden daar zijn. Zo toegetakeld en dan nog kwispelend naar je toekomen. Ook zijn er een aantal puppies die ze nog wat ouder laten worden voor ze ze castreren. En is er een hele afdeling voor verlamde honden (als gevolg van een aanrijding). Zo sneu was dat om te zien. Het ziet er zo ongelukkig uit. Maar ze worden hier heel goed verzorgt, ze gaan dagelijks met een zwemvestje het zwembad in om hun spieren te trainen. Dat vinden ze heerlijk. Voor de honden die inmiddels weer helemaal springlevend en gezond zijn moet een thuis worden gezocht. Dat is niet makkelijk. Daarom hebben ze het 50+ programma bedacht. Oudere mensen krijgen dan een hond om thuis te verzorgen én ze krijgen geld toe om eten voor zichzelf en de hond te kopen. En zo hebben ze inmiddels al
130 honden onder gebracht. Ik vind het echt slim hoe ze dit allemaal aanpakken. Dagelijks voeden ze 1000 honden! En niemand die er wat voor hoeft te betalen. We kunnen ook kijken bij de dierenkliniek, wat ik wel cool vind om te zien. De dierenarts ambitie blijft er toch een beetje inzitten. Ik had mezelf hier ook wel
zien staan, maar het lot heeft anders beslist (lekker dramatisch ;p). Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat de kliniek zo mooi en groot zou zijn. Ze regelen het echt super voor die beestjes. Luuk en ik doneren €50 en als dank krijg ik nog een schattig armbandje. Als je ook wil doneren aan deze kliniek, waarvoor ze je heeeel dankbaar voor zouden zijn, laat het me weten. Zelf ben ik al aan het nadenken over een leuke manier om geld op te halen voor ze. Enne, vrijwilligerswerk was ook een optie ;) je komt maar hoor meid, zei ze. Who knows!

Na dit bezoek pakken we een tuktuk naar Hikkaduwa. Dat klinkt Scandinavisch he? En dan heet het hotel ook nog Finlanka. Meerdere hartaanvallen later komen we aan. We verbazen ons elke dag weer over het BIZARRE rijgedrag van de buschauffeurs. Je gelooft je ogen gewoon niet. Het werd ons ook afgeraden door een local om met de bus te gaan. Ze maken er zowat een spelletje van om zo lang mogelijk en zo hard mogelijk op de verkeerde weghelft te blijven rijden en eisen gewoon de weg op. Als jij dan in je tuktukje zit en je ziet zo’n bus (wat echt een tank is) op je af komen stuiven, zie je je leven al bijna voorbij flitsen. En dan de traagheid waarmee die tuktukchauffeur reageert.. ik heb het niet breed tijdens dat ritje. Deze weg gaat dwars door hikkaduwa en het lijkt verdorie wel de N57 die je elke keer moet oversteken. Hikkaduwa is ook een vrij toeristisch plaatsje. Je kan er surfen, snorkelen, op de mooie stranden liggen, winkelen, en gewoon lekker relaxen. Ons hotel is niet heel bijzonder, maar aangezien we de malediven net geboekt hebben willen we voor ons gevoel weer even wat minder uitgeven. De kamer is verder prima met een warme douche en airco. We gaan er meteen op uit en lopen langs het strand een heel stuk totdat we bij een leuk tentje terecht komen. Echt een Bali tent. Heel
smal en lang met surf vibes. Love it! Ze hebben heerlijke sapjes waar we morgen sowieso voor terug gaan (de combi van passievrucht, gember en ananas) en heerlijk eten! En goeie koffie. Én een super gaaf verhoginkje waarop je op de surf break uitkijkt. Het kan niet op. We genieten daar echt even.

Daarna gaan we naar een schildpaddenopvang in de buurt. We krijgen geen tour maar mogen zelf de bordjes lezen. En niet aan de schildpadden zitten, want dan ligt je vinger eraf. De baby’s mag je oppakken. De bassins zijn klein en er zitten een aantal grote schildpadden in die een vin missen door een ervaring met een boot. Het is goed dat ze worden opgevangen en verzorgt, want anders zouden ze natuurlijk dood gaan maar ik vind het er toch maar triest uitzien. Ik vraag me af of ze deze echt nog gaan vrijlaten of dat ze hier ook geld aan kunnen verdienen. De kleintjes zijn mega schattig en worden wel vaak vrijgelaten. Er zijn ook een aantal Russische toeristen, en excuse my french, maar wat is dat toch een kut volk. Ik heb er geen andere woorden voor. De hele vakantie worden we al met hun asociale gedrag geconfronteerd. De lokalen mensen hebben ook geen goed woord voor ze over. Ze pakken de grote schildpadden gewoon op voor de foto. EEN FOTO. De schildpad probeert zich eruit te wurmen. Ook trekken ze “voor de lol” aan zijn nekvel. Hoe draagt dit bij aan het welzijn van een zieke schildpad? Pislink word ik. Het valt me echt zo tegen hoezeer ze hier (Sri Lanka in general) over de rug van dieren geld proberen te verdienen en dan doen alsof ze het beste met ze voor hebben. Tuurlijk, er heersen hier andere normen en waarden maar doe dan ook niet alsof je zo goed voor ze bent. Vanochtend las ik de spreuk van ghandi: De mate van ontwikkeling van een land is af te lezen aan hoe er met dieren om wordt gegaan. JA. Waarom zijn mensen toch zo arrogant en denken dat de hele wereld van hun is? Dieren hebben net zoveel recht op een plek op de aarde dan wij. Het feit dat je dat niet inziet vertelt mij dat je nog minder ontwikkelt bent dan die schildpad. Die turtle sanctuary krijgt een 1-sterren review op tripadvisor. Met de groetjes van Luuk en Nathalie.

Daarna gaan we naar een tsunami museum dichtbij. We leren over het ontstaan van een tsunami en hoe het allemaal is gebeurd. Ik vind het echt heel leerzaam en als je het beter snapt, weet je ook hoe te reageren wanneer nodig. In mijn gedachten was een tsunami een gigantische muur van water die ineens aan land komt en alles tot op de grond toe vernietigd. Dat is dus niet (altijd) zo. Het is heel bizar dat de mensen compleet verrast zijn door de tsunami op die rampzalige dag in 2004. Als er een alarm systeem in werking zou zijn geweest zoals dat er nu is, zou dat zo veel gescheeld hebben. Er hangen heel veel foto’s. Ook van de dode mensen. Het gaat je niet in de koude kleren zitten. Wat ik zo fascinerend blijf vinden is dat we keer op keer weer zien dat die buddha beelden en tempels op echt WONDERBAARLIJKE wijze NIET kapot zijn gegaan. Terwijl zij net zo goed midden in het water zaten. Er is zelfs een tempel op een eilandje in de zee waar het water OMHEEN is gegaan. En dan zeg je misschien, ja super leuk verhaal Nathalie zou ik ook zeggen als ik een boeddhist was. Maar de foto’s zijn het bewijs. Je ziet hele vlaktes vol met puin en daarmidden, pontificaal overeind, een buddha beeld. Het is bizar toch? Is toch wel echt een duidelijke hint dat er meer is tussen hemel en aarde 👀 Al met al is het toch goed om hier meer te weten over te komen. Je kan wel als domme toerist hier lekker vakantie gaan houden, maar iedereen weet hoe erg Sri Lanka getroffen is en dat heeft vandaag de dag nog steeds impact. Wij kunnen er niks bij voorstellen. Hoewel aan de andere kant de watersnoodramp een vergelijkbaar resultaat had uiteindelijk. En wij hebben ook met de zee te maken, gezien het feit dat we onder het zeeniveau leven. Het maakt wel indruk allemaal. Hopelijk gebeurt dit niet meer of zijn de technologieën dan goed genoeg ontwikkelt om de schade wat betreft het dodenaantal te beperken. Ik besef maar weer dat wij toch echt op een goed plekje in de wereld zitten, zolang het zeeniveau niet te snel stijgt. Het is maar net waar je wordt geboren..

Om dit even een beetje van ons af te laten glijden (zo makkelijk hè voor ons) gaan we zwemmen op het strand. En laten we daar nou nét op het goede moment aankomen. Er staat een groep mensen ergens omheen. We lopen er snel heen, spichten die we zijn, en zien dat er schildpadden eieren uit aan het komen zijn! Dat wil eigenlijk zeggen dat er een kluwe (Kayl, if you are reading this🤣) op elkaar geplakte mini schildpadjes vanonder het zand vandaan komen, zich los wurmen en hun eerste stapjes richting de zee gaan zetten. Uiteraard zijn er weer veel Russen te bekennen, waarvan 1 met een selfie stick nog net niet ín die stapel schildpadden zit te filmen. Ik heb zin om die stok uit zijn handen te rukken en ermee op zn kop te slaan. Moet je je voorstellen: kom je na al die tijd eindelijk vanonder het zand kijk je recht in de camera en dikke, rood verbrande bierbuik van een Rus. Lekker begin van je leven.
Anyway, fascinerend om te zien dat ze allemaal meteen richting de kant van de zee lopen. Als alle ukkies tegen de plastic flesjes die een muur vormen beginnen te duwen, gaat de poort naar hun nieuwe leven open! En wij zijn erbij! Snel vormen er twee rijen mensen met in het midden een pad naar de zee. Ze lopen er recht op af en worden dan meegenomen door de golven. Doei kleine vriendjes, have a good life!! Luuk heeft zijn go Pro mee en we gaan snel ook de zee in en zwemmen dan tussen alle baby’s. Te schattig. Dit is hoe het hoort en niet in zo’n stomme opvang.

Daarna blijven we op het strand hangen om te zwemmen, te lezen (lees het boek Judas uit: wow) en naar de zonsondergang te kijken. Het strand is dan gehuld in mooie pastelkleuren. My favourites! Licht beige zand, licht blauw water en een licht roze en paarse lucht.

We doen daarna nog wat boodschappen en chillen op de kamer. We hebben niet heel veel honger door onze grote lunch dus we gaan voor, je gelooft het of niet, roti. Ik zeg het jullie, a roti a day keeps écht the doctor away. En we zitten nu weer bij de nummer 1 roti shop van Hikkaduwa. Lekkerrrr. Daarna lopen we over die dodemansweg weer terug en gaan nog een winkeltje in. We kopen toffe t-shirts voor weinig (Luuk met een surfplank en ik met een maantje en op de achterkant de hele maancyclus waar ik later pas achterkom. Super leuk, it’s a sign! Lees nu namelijk het boek Moonology. Google maar). Het is inmiddels al half 10, dusse of we even af kunnen ronden want we willen naar huis. O oké sorry, we gaan al. Dat zou in Nederland nou weer niet gebeuren. En nu zitten we weer in het hotel, nog even lekker buiten. Naast de treinrails. Ik weet niet hoelang die treinen doorgaan, maar ik hoop dat zojuist de laatste is gepasseerd.

We zijn allebei best moe en omdat morgen onze laatste dag aan de kust is gaan we er een relaxed stranddagje van maken. Nog even die tan aanzetten en surfen. Trusten! 🌟✌🏻❤️🌙

Geschreven door Travellingtheworldtogether