Hallo!

Nou Luuk vond het leuk om een keer een verhaal te schrijven, maar vindt het verder allemaal veel te lang duren en vooral te vermoeiend. Dus ik neem het stokje maar weer over. It’s a tough job, but someone’s gotta do it.

We sliepen een klein beetje uit: 8 uur ging de wekker. Vanochtend kregen we zowaar chocolade pancakes met banaan erin voor ontbijt! Moet zeggen dat ik de boterhammen met ei inmiddels wel een beetje zat ben. Die Nederlandse ontbijtjes begin ik te missen! Na het ontbijt regelden we een tuktuk naar Galle Fort. Een klein plaatsje vlakbij Unawatuna waar nog veel
Nederlandse invloed te zien is. Voor degenen die het niet weten: Nederland heeft een tijdje Sri Lanka bezet. Ze hebben toen oa in Galle veel opgebouwd, waaronder een aantal kerken en een ziekenhuis. Galle fort staat op de werelderfgoedlijst. Tof om dus even te zien! Het is een letterlijk een fort, er staat een grote muur omheen als we aankomen. Het is meteen alsof je in een Europese stad bent. Het valt een beetje uit de toon vergeleken met de rest van Sri Lanka. Het is zondag vandaag, dus het is vrij rustig. En het is heet. Heel heet! We hebben geen tour ofzo. Gaan gewoon zelf alles bekijken. We zweten peentjes terwijl we rondlopen en de vuurtoren, christelijke kerken en winkeltjes bekijken. Er zijn veel winkels hier waar ze edelstenen verkopen. Een typisch Sri lankaans iets! We gaan een winkeltje in waar ze die stenen verkopen, maar ik zie alleen sieraden en geen stenen. Ik vraag: verkopen jullie niet die ruwe stenen? Ze verklaart me bijna voor gek: ruwe stenen, wat moet je daar nou weer mee? Oké doei.
Alle monumenten zijn hier goed onderhouden, de vuurtoren is spierwit en de pagode ook. Het is echt een leuk mini dorpje met ook veel leuke en zelfs hippe restaurantjes. We komen een ijssalon tegen met Italiaans ijs, jeej! Dat was wel het laatste wat we verwacht hadden. Het is super lekker (en duur) ijs, ik had hazelnoot-chocola en passievrucht en Luuk mango en passievrucht. Daarna gaan we wat drinken bij een chique tent: The Dutch Heritage (ofzoiets). Ook eten we pitabrood met hummus. Dat zie je
hier bijna overal op de kaart, terwijl het toch niet echt Sri lankaans is geloof ik. Daarna lopen we nog een rondje. Ik ga op zoek naar kussensloopjes die Floor graag wil hebben, maar helaas zonder resultaat. Het voelt een beetje als zoeken naar een speld in een hooiberg. Ik koop nog wel wat mooie ansichtkaarten. Inmiddels zijn we toch wel aardig gesloopt van de hitte en hebben we alles wel gezien. We pakken een tuktuk terug. De driver is heel grappig, een wat ouder mannetje. Hij zegt: je betaalt naargelang je tevredenheid. Dan hoef je meteen niet meer te onderhandelen. En je betaalt hem toch wel goed, alleen al om het feit dat hij dit principe hanteert. Slim. Hij zegt dat ie dutch people altijd kind vindt. Klopt hoor. Chinese mensen vindt ie maar apart. Die douchen zich niet. We krijgen een uitgebreide toelichting over zijn eigen wasschema en doen net alsof we het heel interessant vinden dat hij alleen s ochtends zijn hoofd wast en s avonds de rest. Ook vertelt hij nog het eea over de monumenten in Galle fort. Zo krijgen we toch nog wat inside info en horen we dat de vuurtoren een keer is afgebrand waardoor en vuurtorenwachter (?) eraf moest springen. Na een interessante rit komen we aan en inderdaad hij krijgt goed betaald want we zijn tevreden en is zelfs helemaal tot de top gekomen met zijn tuktuk.

Op de kamer in de frisse lucht van de airco komen we weer een beetje bij. Ook zwemmen we nog even en dan gaan we weer naar unawatuna town. Luuk heeft weer iets bedacht en dat moet NU gebeuren. Een massage. We zijn al (samen) twee weken hier en dat hebben we nog niet één keer gedaan. Een schande. We tukken naar een spa die vermeld staat in de lonely planet. En alsof ze speciaal voor ons een plekje hebben vrij gehouden kunnen we over een uurtje terecht. Dat komt heel goed uit, want we hebben allebei nogal trek. Op naar de roti shop om de hoek. We bestellen voor 8 personen. A roti a day keeps the doctor away. Die dingen zijn verslavend lekker. Net op tijd komen we weer bij de spa aan. We moeten een steegje door en komen dan in een rustige tuin waar een grote hut staat die weer verdeelt is in kleinere hutjes. Ik ga voor een gezichtmassage en een voet reflexology massage. Luuk voor een full body deep tissue massage. Dat moeten we wel eerst drie keer vertellen voordat het kwartje valt. Maar dan kunnen we. We moeten allebei een trapje op en het ‘raam’ in het hutje heeft een mooi uitzicht op de tuin vanaf de eerste verdieping. Ik vind het altijd interessant bij zo’n massage om dan te analyseren of ze gewoon doen wat ter plekke in ze opkomt of dat ze wel een systeem hebben wat ergens op gebaseerd is (omdat ze dus echt op het moment zelf pas horen wat ze gaan doen). Ik denk het laatste, want mijn tweede been deed ze precies hetzelfde als de eerste. Dit is de eerste keer dat ik zo’n reflex massage onderga en het is de bedoeling dat ze op bepaalde drukpunten masseren en dat zou dan effecten hebben op je organen. Als ze dat voor het eerst doet, lijkt het alsof ze pislink op me is. Alsof ze wil zeggen: hier met je reflexology massage, kreng. Zo lekker is dat niet! Dit zou dan een gezond effect moeten hebben, maar het lijkt mij eerder afstervend. De rest van de massage is gelukkig prima en na al dat gewandel op niet het allerbeste schoeisel van de wereld ook wel nodig! Vanaf de andere kant hoor ik weer aardig wat stompen komen. Luuk wordt goed onder handen genomen. Een beetje slaperig strompelen we 1,5 uur later weer het trapje af. We kopen nog wat souvenirs, lopen langs het strand en gaan dan terug naar het hotel. De prijs van de tuktuk hangt hier altijd af van de hellingshoek van de weg. Is het een normale weg: 400 roepies. Een stijle weg? Minimaal 500! Waarschijnlijk omdat die motortjes het bijna begeven op zo’n stijle weg, maar het voelt af en toe ook wel een beetje als een excuus waar ze dankbaar gebruik van maken om de ritprijs te verhogen. We stappen dus uit voor de stijle helling (lekker ouddorps hè?) en net op dat moment komt de broodjes tuktuk lang! YES. Na al die tijd kunnen we ‘m nu eindelijk staande houden. Al-tijd horen we dat rotding rijden (dan hoor je het fur Elise melodie’tje), maar nog nooit is het gelukt om die lekkere broodjes te scoren. Niet dat we nu zin hebben in broodjes, maar we kopen toch wat. Gewoon voor het idee. We eten bij het hotel, omdat de meneer van het hotel elke keer zo teleurgesteld lijkt als we nee zeggen. Het eten is lekker, dus winwin.

In other news: we hebben de malediven geboekt woehoew! Heel gierig hebben we niet via booking.com geboekt maar direct het hotel gemaild en nu krijgen we maar liefst 40% korting en is het nog best “betaalbaar” voor de malediven! Uiteraard nog steeds een belachelijke smak geld voor 4 dagen, maar we hebben all inclusive geboekt (je kan daar niet even boodschappen doen) en reken maar dat we ons helemaal klem gaan eten en drinken. De kilo’s die er nu af gaan, komen er dan weer bij. Ook zit er bijvoorbeeld twee uur windsurfen per dag bij. En we slapen dan in een dikke villa midden op het strand!

Morgenochtend gaan we naar de hondjes in de dog care clinic, jeej! Ben heel benieuwd hoe ze zijn. Ook de dierenartsen zijn er bij. Interesting! Enne pa, hebben we nog plek voor 266 honden thuis? Lijkt me gezellig.

Wij gaan nog even film kijken. Trusten! 🌟

Geschreven door Travellingtheworldtogether