Goodevening everybodyy,

Al bijgekomen van het lange verhaal van gisteren? Vandaag wordt ‘ie minder langer hoor, ik zal mijn best doen.

De dag begon weer met bananen pancakes. Daarna rijden Luuk en ik met een tuktuk naar Pottuvil om daar inkopen te doen voor de safari van vanmiddag. Die duurt van half 2 tot 7 uur en aangezien we die tijd compleet in een jeep gaan spenderen hebben we wel wat reserves nodig. Onze chauffeur is een islamitische man en hij raakt maar niet uitgesproken over hoe goed hij wel niet is, omdat hij veel minder geld vraagt (veel minder dan de “bad people” in Arugam bay) en hoe goed en knap wij wel niet zijn. Het is een aardige man, maar ik hou er niet zo van als mensen zichzelf zo de hemel in prijzen. Als je écht zo’n goed iemand bent hoef je dat toch niet zelf te verkondigen? Zal dan wel blijken uit je gedrag. Het lijkt alsof ie zichzelf er nog van moet overtuigen. We vragen of hij ons naar een bakkerij brengt. Daar kopen we verschillende broodjes en cake. Grappig, dit is voor het eerst dat we in een Sri lankaanse bakkerij zijn. We zijn eigenlijk op zoek naar de “buns” met groente erin, maar die schijnen ze hier alleen voor het ontbijt te eten en zijn om 7 uur al uitverkocht. Op de terugweg denk ik toch ergens die broodjes te zien dus de tuktuk maakt een noodstop. Het is een lokaal restaurantje waar ze hele goedkope curry serveren en zelf roti’s maken: driehoekjes pannenkoeken met groente en kerrie gevuld. We nemen er daar ook 6 van mee, nadat we er eentje hebben mogen proeven. Dan krijgen we nog een spontane tour langs de vismarkt waar we tientallen tonijn vissen zien. Te koop voor slechts 1,50.

Na deze korte tour komen we weer aan bij ons hotel en praten daar een tijd met de eigenaar. Hij laat de foto’s zien van de tsunami en vertelt hoe het allemaal is gegaan in die tijd. Hij heeft een grote rol gespeeld in het herstellen van Arugam
Bay. Zijn familie is boeddhistisch en ze geloven erg in “good karma”. Hij vertelt ook dat, ook al zaten de tempels en boeddha beelden net zo goed in de vuurlinie van de tsunami, zij allemaal nog helemaal heel zijn. Bizar toch? Als je bedenkt wat er allemaal wel kapot is gegaan wat misschien wel een stuk steviger is. Ook vertelt hij dat de enorme bedragen die toendertijd opgehaald zijn in o.a. Nederland totaal niet eerlijk zijn verdeeld en niet bij de juiste mensen is terechtgekomen. Het is heel indrukwekkend om allemaal te horen en de foto’s te zien. En inspirerend om te merken hoe hij in het leven staat: een goed hart hebben en houden lijkt zijn levensdoel. Waarom zouden mensen met hoge functies of in de politiek enkel inspirerend kunnen zijn? Of mensen die grootse dingen hebben gedaan of ontdekt? Ik vind dit juist veel inspirerender: gewoon iemand zoals jij en ik die zich voor 100% voor de mensen en dieren inzet, omdat hij gewoon goed wil doen. En gelooft dat hij daardoor zelf ook een goed leven krijgt. En wonder boven wonder, of dus niet, is zijn familie ongedeerd gebleven en hun huis etc. ook relatief staande gebleven! Karma?

Daarna doen we wéér drankjes bij Gecko (geen zorgen, zonder alcohol) en zijn er zowaar golven! De zee is aan het veranderen en het seizoen begint langzaamaan. Met een bodyboard en surfboard vermaken Luuk en ik ons wel. De zee is gewoon warm en de golven lang. Hebben we toch nog even mee kunnen pikken. Vanavond schijnt er een feest te zijn bij onze favo spot Gecko. We zijn dr bij!

Jullie denken zeker dat ik telkens Luuk inschakel om die foto’s te maken waar ik op sta, maar ik kan jullie vertellen dat dat in minstens de helft van de gevallen niet zo is! Ik was nog
maar net wakker toen Luuk zei: kom we gaan boven foto’s maken bij het mooie raam. Echt een influencer aan het worden die Luuk.

Om half 2 komt dezelfde jeep als gisteren weer voorrijden. Bepakt en bezakt hijsen we ons erin. Op naar het national park om wild life te spotten! Voor het eerst ever op safari. Voor we überhaupt het park in zijn en kaartjes hebben gekocht hebben we al een krokodil, hertjes, neushoornvogels, buffels en een vos gezien. Bij de ingang moeten we kaartjes kopen. De weg door het park loopt parallel aan de kustlijn. Het is een duinachtig gebied, net ouddurp! Alleen dan wat warmer en met een tropisch tintje. Het is wel weer een heel ander gebied dan gisteravond. Hier is meer water en staan een stuk meer bomen. Het weggetje is hobbelig met af en toe kuilen van om en nabij een halve meter. We rijden langzaam. De guide ziet alles! Ik dacht dat ik goed zicht had maar hij heeft xray ogen. Zelf probeer je ook de omgeving af te speuren, het liefst zou je 8 paar ogen hebben. We zien veel buffels, neushoornvogels, hertjes (die had ik echt niet verwacht hier) en leguanen. En we hebben blijkbaar veel geluk want we zien twee bijzonder vogels waarvan er slechts 12 zijn in heel sri Lanka die zich lang niet altijd laat zien! Leuk hoor, maar vogels interesseren me niet heel veel (erg hè?).
Behalve de tropische, soort van pelikaan dan. Die is leuk. We rijden best lang rond en ik denk: Nou, komen die olifanten nog een keer tevoorschijn? Ik had eigenlijk verwacht dat je er veel meer zou zien. Net als ik denk: nou ja we hebben ze gisteren tenminste al gezien, we mogen niet klagen, komen we er een paar tegen! Twee grote en een kleintje. Wow, zo gek om ze zo in het wild te zien. Dit keer van een stuk dichterbij. En later zien we nog een hele kudde! Het is fantastisch om te zien. Er zijn heel veel baby’s bij! We staan er een tijdje naar te kijken. Heel leuk om hun gedrag zo te zien, in het wild, zoals het echt hoort. Ze staan lekker overal van te vreten, baby’s lopen tussenin (te lief toch?) en af en toe socialisten ze met hun slurfjes. We zijn inmiddels al een paar uur onderweg en op dit moment aan het einde van het park. Voor half 7 moeten we er weer uit zijn en we hebben nog een aardig stukkie te gaan (de hele zelfde weg terug). De zon begint onder te gaan en dan wordt alles nog net een stukje mooier, gehuld in een oranje gloed. Alles lijkt dan zo rustig en vredig. Je hoeft even niks. Het is echt mijn favoriete moment van de dag. Net als zonsopkomst, maar die maak ik niet zo vaak mee haha. Ik heb zin om uit de jeep te stappen en daar midden in het national park op dit moment lekker te gaan liggen, maar dat is geen briljant idee met de luipaarden die er ook rondlopen en die we helaas nog steeds niet gespot hebben! Hij is dus wel gesignaleerd vandaag door een andere driver en toen zijn we snel naar zijn vaste plekkie gereden, maar helaas. We zagen wel ineens een kudde hertjes weg sprinten, dus waarschijnlijk zagen zij ‘m wel. Het zou toch wel heel gaaf zijn om ook nog even een luipaard te spotten, dan hebben we echt alles gehad! Op de terugweg rijden we nog een keer langs het plekje. Nope. Nou ja we zouden ook wel heul veel geluk hebben gehad als we óók nog een luipaard zouden zien. We rijden richting de uitgang. We moeten nog opschieten, dus hij trapt het gas wat meer in. Het begint al te schemeren. En dan ineens zie ik een lichtbruine vlek langs de kant van de weg. Zou het..? We komen dichterbij en ja hoor! De driver stampt op de rem en komt met piepende banden tot stilstand. LEOPARD LEOPARD! Fluister-roept ie. Omg! Hij zit daar gewoon heel rustig langs de kant van de weg. Als een huiskat. Ademloos kijken we toe. Don’t move your body too much! zegt de driver. Heel de jeep is open aan de bovenkant, dus als ie zin heeft in een lekker hapje heeft ie er zo 4 te pakken. Hij lijkt ons niet op te merken. Of het interesseert hem niet. Hij steekt de weg over, heel rustig maar ook heel krachtig. We zijn zo dichtbij dat we het mooie patroon van zijn vacht, wat nu zo populair is - hij moest eens weten!, kunnen zien. Wat een mooi dier. Er zijn er maar 60 in Sri Lanka. Het grappige is dat Luuk 5 minuten geleden zei: ik denk dat we net voor de uitgang nog een luipaard zien. En ik zei: nou, dat gevoel heb ik dus ook! Always trust your gut feeling ;)
We zijn een van de laatste in het park. Het lijkt wel alsof ie op zijn gemakje op ons zat te wachten. Zo van: “Hooo, nou vooruit nog één jeep dan. Daarna ga ik weekend houden hoor.” Ik hoor het ‘m al zeggen met een bekakt accent, likkend aan zijn poot. Die charme hebben ze wel, ze stralen een bepaalde klasse uit. Iedereen is blij dat we het luipaard hebben gezien, maar we moeten nu wel gaan opschieten want het park gaat bijna dicht. De chauffeur trapt het gas flink in en het lijkt wel alsof we in de Dakar terecht zijn gekomen. En dan te bedenken dat we net met maximaal 10 km/u reden om het hele ding maar niet om te laten flikkeren. Achter ons wordt de zon knalroze. Ook dat nog! We hebben wel weer de jackpot vandaag. Net op tijd zijn we uit het park. De chauffeur houdt het tempo er goed in. Hij ontwijkt kuilen soms nog maar net en af en toe lijkt het alsof ‘ie niet oplet en zo de weg af rijdt. Iedereen zit als stokstaartjes op die stoelen om te spichten of het allemaal wel goed gaat. Van een lantaarntje hebben ze hier nog nooit gehoord. Er lijkt geen einde te koken aan de donkere wegen. Na een spannend ritje komen we weer aan bij het hotel en gaan door naar Gecko waar de party al gaande is. Waarom zoeken naar een lekker restaurant als je je favo voor de deur hebt? Voor de laatste keer lekker genieten van cocktails en houtoven pizza! (Je zou denken dat we inmiddels tonnetje rond zijn maar je hebt zo’n gek eetpatroon hier en bent continue bezig, waardoor de kilo’s er eerder af gaan).

Wij gaan lekker eten en nagenieten van vandaag! Tot morgen! 🌴🌙❤️🐆

P.S. De foto’s zijn vaak ingezoomd, dus niet van allerbeste kwaliteit. Don’t judge.
P.P.S. Sorryy, toch weer lang.

Geschreven door Travellingtheworldtogether