Hoi allemaal!

Bereid je weer voor op een lang verslag want we hebben veel gezien vandaag! Wat een super mooie omgeving is het binnenland van Sri Lanka.

Vanochtend begonnen we met een uitgebreid ontbijt buffet met de gekste dingen. Snel nog even wat muffins heel
sneaky ingeladen in mijn rugzak. Ma heeft last van reizigersdiarree dus dat is natuurlijk niet ideaal voor een treinreis van 4 uur waarbij de enige vorm van een wc een gat in de grond is. Pa vraagt of de taxichauffeur die ons gisteren een tour gaf en ons vanochtend weer naar het station brengt pa en ma met de auto naar Ella kan brengen i.p.v. met de trein. Dat kan. Wel
jammer natuurlijk dat ze dit moeten missen. Maar gelukkig leven we in 2019 en kunnen we alles vastleggen. Luuk en ik worden afgezet bij het station en het is weer mega druk. We kunnen alleen nog kaartjes voor de derde klasse kopen. €0,40 voor een reis van 4 uur. Bizar toch? Prima verder, we waren toch al niet van plan om überhaupt op een stoel te gaan zitten want we willen graag weer in de deuropening staan. We kienen een beetje uit wat een goede plek is en gaan helemaal achteraan staan. We gaan er ook niet meer weg: hoe erg we ook verschroeien in de ochtendzon. Erg hè, dat toeristische gedrag? Laat je niet wegduwen! Zegt Luuk elke keer. We zijn in fight mode want dit keer moeten we gewoon een goede plek hebben. De trein komt eraan en iedereen begint weer te stressen. Wat een klein treintje! Maar 4 wagons! Dit gaat nooit passen. We hebben dit keer onze backpacks niet mee, omdat pa en ma die natuurlijk in de taxi mee konden nemen. Super chill! De trein stopt precies voor ons. Een paar mensen gaan voor ons. Ik hou Luuk aan zijn arm vast, maar het wil niet echt helpen. Uiteindelijk zijn we er als een van de eerste in en we gaan gelijk bij de deuropening staan. Anderen mensen lopen door. Yes!! En we staan aan de goeie kant! We beseffen dat we onwijs veel geluk hebben. Alle mensen die in het gangpad gepropt staan hebben enkel uitzicht op de zweterige bovenlip van de buurman. Ellendig! Sta je dan in de trein met het allermooiste uitzicht. Die mensen zitten echt bijna in elkaar. Ik zou dan zelf echt denken de groeten, pak wel een andere trein of een taxi. Super claustrofobisch. Maar daar hebben wij geen last van! Naast ons staan Libanezen. Ze lachen zich rot elke keer en wij lachen om hen omdat die grote bonken van mannen giechelen als meisjes “hihihihi”. Elke keer komt er een fles alcohol uit die tas. Ik snap wel waarom ze zo’n lol hebben. Het is wel grappig met hen. Je bent toch op elkaar aangewezen voor 4 uur.

Het uitzicht is weer adembenemend mooi. Het spoort ligt hoog in de bergen en je kan heel mooi en ver uitkijken over heel
Sri Lanka (of zo lijkt het tenminste). We gaan ook dwars door een national park heen. En misschien wel door 20 tunnels. Toch een beetje eng als je half uit de deur hangt. Snel knieën en handen naar binnen voordat ze op de rails liggen. We rijden ook door de wolken. En af en toe regent het heel even. Deze keer voelt het veel comfortabeler. We kunnen zitten wanneer we willen, de trein schokt veel minder en alle uitlaatgassen gaan over ons heen. Het had wat mij betreft niet beter gekund. Af en toe hangen we helemaal uit de trein. Harder dan 30 km/u gaat ie niet. De foto’s spreken voor zich! Het is gewoon genieten. Af en toe voelt het alsof je in de trein van de Efteling zit. Na 4 uur komen we aan in Ella. Een heel populair dorpje onder backpackers. We pakken een tuktuk en hoewel we nog maar weinig gezien hebben, voelen we allebei meteen dat het hier gewoon chill is. Het lijkt op Canggu in Bali. Heel veel jongeren. Leuke hippe tentjes. We verwachten eigenlijk elk moment het strand te zien met lekkere golven, maar ja we zitten natuurlijk in het binnenland dus als we nu golven tegen zouden komen zou dat geen goed teken zijn. Na een hobbelige rit steil de berg op komen we aan bij onze volgende slaapplek: huisjes hoog in de bergen met een prachtig uitzicht op de nine arch bridge! De wereldberoemde brug waar de trein overheen komt. We hebben gisteren pas geboekt en het was nog niet makkelijk om zo last minute een leuke accommodatie te vinden (leve booking.com). Maar dit is zo gaaf! Het zijn opzichzelf staande huisjes. Verder simpel, maar wat heb je nog meer nodig dan een bed en badkamertje EN DAT UITZICHT. Er hangt bewolking tussen de bergen en dat geeft het een heel mystiek sfeertje.

We gaan lunchen bij café chill. Een hotspot hier. Het is een mooie tent, net een strandtent. Op zitzakken werken veel te veel lekker eten naar binnen en zelfs een échte cappuccino! Gewoon een lekker bakkie. Dat ik daar ooit zin in zou hebben had ik ook nooit verwacht. Echt goeie koffie zoals in Europa is hier moeilijk te vinden. Van dat ene bakkie geniet je dan nog net even meer. Daarna lopen we een stukje door Ella en zoeken het pad op naar de Nine Arch Bridge. Het is tien minuutjes lopen en het pad is verder best oké. De brug is immens groot! Heel mooi om zo van dichtbij te zien. Het stikt alleen van de toeristen. De brug is heel hoog en rondom zie je vijftig tinten groen. En grijs, van de dreigende onweerswolken. Als wij er zijn komt er geen trein aan. Zou leuk zijn als we dat ook nog van dichtbij kunnen zien. Je kunt gewoon op het spoor lopen als er geen trein aan komt. Dat soort dingen zouden in Nederland echt niet kunnen haha. Ma is toch wel erg moe van dit tochtje dus pa en ma gaan met een tuktuk terug. Luuk en ik proberen een nieuwe route waarvan we denken dat ie sneller is. Sneller is ‘ie zeker, maar ook een stuk steiler. Met twee tomatenhoofden komen we boven aan en staan we ineens weer voor de huisjes! Pa en ma zijn er nog niet, die moesten heel de berg rond. Morgenochtend met zonsopkomst gaan we waarschijnlijk terug maar de brug, nu we weten dat het zo dichtbij is.

In het huisje verbouwen Luuk en ik de boel. Vanaf het bed heb je dan wel een mooi uitzicht, maar het kan nog beter. We schuiven het bed pal voor het raam. Het wordt steeds donkerder en het gaat regenen en onweren. Er komen ook nu nog af en toe treinen langs. Ze toeteren (?) dan heel hard en met die lichtflitsen op de achtergrond lijkt het net alsof we in de film de Polar Express zitten.

Rond half 9 proppen pa, Luuk en ik ons in een tuktuk. Ma blijft helaas in de kamer, omdat ze zich nog niet goed voelt. Er hangt overal een regenachtige mist en door de koplampen van de tuktuks en de lantaarnpalen zie je overal aura’s van licht. Het lijkt net een horrorfilm. Maar dan niet echt eng. We willen naar de beste pizzatent van Ella, maar die is gesloten.. we eindigen weer in een tent met veel bamboe en keiharde muziek. We kunnen op de beat ons eten opeten. Toch nog pizza! En best lekker ook. Met de tuktuk gaan we weer terug, maar hij heeft zwaar met drie van die zwaargewichten achterin. Hij helt helemaal over en op de berg komen we nog maar net vooruit. En nu liggen we in onze jungle hut. Ik ben zo benieuwd hoe het uitzicht morgen bij zonsopkomst is! 🌅

Geschreven door Travellingtheworldtogether