Hallo allemaal!

Vandaag was gelukkig een stuk positiever dan gisteren. Het begon super met de eerste jungle walk ooit van Muthu! Hoe gaaf. Hij mag voor het eerst in zijn 32-jarige leventje vrij rondlopen in de jungle en wij zijn erbij! Het is niet mistig zoals de vorige keer, de lucht is nu mooi blauw. En nog lekker koel, want het is nog vroeg. Rani gaat ook mee. Het licht schijnt mooi door de bomen als de zon opkomt. Onze lieve Muthu is aan het genieten! Af en toe scheurt er een tuktuk voorbij. Sri lankaanser wordt het niet. Muthu eet hier en daar wat. En in de jungle aangekomen moeten ze eerst over een ketting stappen. Zo lief hoe ze dat doen. Heel voorzichtig, poot voor poot. Olifanten lijken heel lomp, maar geen steentje ontgaat ze. Ze zullen nooit zomaar ergens hun poot neerzetten. Hoe anders is dit beeld vergeleken met het beeld van gisteren, Madu op oorlogspad. En nu staan we er weer vrolijk naast alsof ze weer de troeteldiertjes zijn die wij denken dat ze zijn.
Voor de mahoet van muthu, Kumara, is het ook de eerste keer maar hij is er best relaxed onder. In de jungle aangekomen laat ie Muthu zijn gang gaan. Ineens komt er door de bosjes nog een olifant aangelopen, Ramenika. Het is zo’n gaaf gezicht. Drie olifanten die lekker lopen in de jungle. Doen waar ze zelf zin in hebben. De meeste olifanten zijn echter zo goed getraind dat ze wachten op commando’s. Zonder commando zullen ze niet zo maar gaan lopen. Dat moeten ze leren. We kunnen weer mooie plaatjes schieten. En het beste nieuws: het is de mahoet zo goed bevallen dat we morgenochtend weer gaan!

We gaan redelijk op tijd terug. Dit is onze laatste complete werkdag. We beginnen weer met de daybeds, dan de vetchecks en ontbijt. Na het ontbijt de nightbeds. Weer in record tijd! Zoals
Helene al dacht: ze willen ons hier niet meer kwijt. We moeten blijven. Na een week die ellendige nightbeds te hebben gedaan, weten we nu: gewoon aanpakken! Beuken! Knallen! En zo is het ergste klusje
van de dag ineens niet meer zo erg. Daarna kunnen we Muthu weer in bad doen. Er zijn veel toeristen dus daar gaan we af en toe voor aan de kant. Als laatste klusje voor de lunch verstoppen we een zak fruit langs de elephant walk experience. We lopen ook nog even langs Madu. Hij is rustig en er komt ook een stuk minder rode secretie uit de ‘musth-klier’. We gooien een paar stukken fruit naar hem toe. Als ik maar niet per ongeluk op zijn kop gooi waardoor ‘ie weer laaiend wordt.. ;p.

Na de lunch krijgen we les in de Singalese taal! Er is een Sri lankaanse jongen gekomen, geen echte leraar maar iemand die het gewoon leuk vind om te doen. Het is heel grappig en ook een beetje awkward. We krijgen een vel met alle standaardzinnen en vertalingen erop. Hij is heel afwachtend. We moeten telkens zelf dingen zeggen die we willen weten. We hebben een paar zinnen opgeschreven die we tegen onze mahoet kunnen zeggen. “We like Muthu” = api Muthu Kamathi bijvoorbeeld. Hopelijk komt het er straks een beetje verstaanbaar uit. Na deze “les” krijgen we meer info over het boeddhisme. We leren dat er geen God is in dit “geloof”. Het gaat allemaal om je gedachten, die acties worden en die later weer naar je terugkomen. Karma! En reïncarnatie. De essentie van het boeddhisme spreekt ons heel erg aan. Het is geen geloof in een God maar eigenlijk in je zelf. Maar of álle boeddhisten zich hier voor 100% aan houden? Dan zou er in Sri Lanka waarschijnlijk niet jarenlang oorlog zijn geweest. De “mindset” en manier van leven zou denk ik wel voor iedereen goed zijn. Daarna gaan we, gekleed in witte sarong, naar een paar tempels. De rit ernaartoe is prachtig. Sri Lanka is gewoon zo onwijs mooi, het maakt niet uit waar je naartoe kijkt. Voor de eerste tempel moeten we een aantal stijle trappen op. Hij ligt heel hoog zodat het er rustig en stil is voor de meditatie. Er is verder niemand. Op de top staat een gigantisch oranje buddha beeld. Er hangt een hele kalme sfeer en je wordt er gelijk zen van. Bovenop de tempel heb je een prachtig uitzicht. Ik snap wel dat dit een goeie plek is om te mediteren. Daarna gaan we door naar de tweede tempel. Dit is een tempel op de begane grond. Weer is er niemand. Het is een hele ander soort tempel, maar dit heeft ook wel weer wat. Het “hoofdgebouw” is ontzettend kleurrijk van binnen met een groot buddha beeld en veel muurschilderingen. En.. een kitten die hard miauwend ook bid tot buddha. We lopen overal op blote voeten. Ze hadden wel iets meer mogen nadenken over de stenen die ze daar hebben neergelegd.. En het grind.
We kijken en lopen wat rond. We moeten aan de leraar wel echt vragen stellen wil er wat uitkomen, maar het is een hele aardige man.

Rond 5 uur komen we weer aan op het park. Met mijn notitieboekje in de aanslag loop ik richting het toeristengedeelte, klaar om onze mahoet toe te spreken in het Singalees. Helaas, muthu is al naar zijn night bed. Dan morgen maar! Ik ben benieuwd naar zijn gezichtsuitdrukking op dat moment.

Bij het diner zien we de Franse dames weer die we vorige week hebben ontmoet en waar we toen mee hebben samengewerkt. Zij zijn een paar dagen weggeweest. Grappig hoe je dan een bekende hebt in een ver land. Ze lijken oprecht blij om ons te zien. Een van de dames heet Muriël en zij houdt van aanpakken. Hoewel ze altijd en lach heeft van oor tot oor (en geen Engels spreekt), noemen we haar de war machine. We zijn blij dat ze weer terug is voor de nightbeds. Ineens is de groep vrijwilligers een stuk groter, want er zijn ook twee Duitse vrouwen bijgekomen. Ook wel weer gezellig. Na het diner betalen we onze openstaande schulden bij het Colonial house. De afgelopen weken zijn we ontzettend goed geholpen door Januka, een jongen die dag en nacht aan het werk is. Het is een klein mannetje van ongeveer 25. Telkens kwam hij vragen of we nog iets wilden drinken. Hij wachtte op ons als we “laat thuis waren”. Heel lief, en die extra service vonden wij natuurlijk totaal niet erg. Vaak voelden we ons wel een beetje bezwaard. We hoeven echt niet nog een kop thee als we om 22:00 aan komen strompelen en hij net naar huis wil. Omdat hij er morgen en overmorgen niet is nemen we gelijk afscheid. Zijn stem trilt een beetje en het lijkt wel of hij tranen in zijn ogen krijgt. Aaah! We maken nog een foto met zijn drieën en wisselen social media uit (zo gaat dat tegenwoordig). ‘Till we meet again!

Daarna hebben we weer een kampvuur. Er is wijn en chips. En marshmallows. Het is heel gezellig en gelukkig zijn onze favoriete hondjes er ook om nog te kroelen. Het is aftellen! Heel dubbel weer en BIZAR hoe snel dit gegaan is. Ik weet nog dat ik op de eerste dag dacht: twee weken ?! Damn! Maar langzaamaan leer je iedereen beter kennen en bouw je een beetje een band op. En dan moet je weer weg. Afscheid nemen is nooit leuk. Maar aan de andere kant zijn we ook wel weer heel benieuwd naar de rest van Sri Lanka.

Het was een lange dag vandaag en morgen moeten we er weer vroeg uit voor de derde en laatste jungle walk! Enjoy the picures😍🌴✌🏻

Geschreven door Travellingtheworldtogether