Hoi allemaal,

Het is weekeeeend! Ook voor ons. Niet dat we nou ZO blij zijn dat we nou eindelijk weekend hebben, maar het is toch lekker om even te relaxen. Dit doen wij momenteel in een kamer met AC en een WARME douche. Halleluja! Oh ja, en een fantastisch uitzicht op de rivier waarover later meer.

Onze dag begon met het maken van de vitamin balls. Volgens een schema maken we voor elke olifant een bakje met supplementen. Bijvoorbeeld met vitamine E, foliumzuur, vitamine C, etc. En dit gaat dan ook in grote hoeveelheden! Waar wij 1 pil per dag nemen, is het voor de olifanten wel 10. Daarna mixen we een mengsel van een soort brood poeder en water en daar maken we een deeg van. We maken van het deeg ballen en doen daar de supplementen in. Helaas zijn er veel mensen vandaag die deze taak hebben gekregen, waardoor het klusje snel geklaard is. Jammer, want hier hadden we juist naar uitgekeken. Er zijn 3 franse vrijwilligers die een dagje komen meelopen (jaja wel de lusten en niet de lasten, hè!). Maar goed, volgende week kunnen we nog een keer! En misschien zelfs wel meerdere keren, omdat er dit weekend een hoop vrijwilligers weg gaan (wij vrezen nu al voor de night beds).

Daarna geven we de ballen allemaal weer aan onze eigen olifant. Muthu heeft het maar druk met ritjes en heeft amper tijd om naar de vet checks te komen. Een snelle aai over zijn slurf en off he goes. Hopelijk is het voor hem straks ook weekend.

Daarna is het weer tijd voor ontbijt. Wit brood met ei en boter en suiker (niet samen natuurlijk, oh oh ze moesten eens weten bij Voeding Leeft. Maar hè we verbruiken al die energie ook meteen). Na het ontbijt kleden we snel om, want voor onze volgende activiteit is het nodig om knieeen en schouders te bedekken. En dat terwijl het al zo extreem heet is vandaag! We gaan namelijk naar de plaatselijke school in Pinnawala om spelletjes met de kinderen te doen, samen met de andere vrijwilligers. Cool, blijkbaar doen ze dit maar een keer per jaar! Gisteravond hebben we de spelletjes voorbereid en we zijn er klaar voor. Na een ritje van 10 minuten zijn we er. Het is een heel groot terrein met meerdere gekleurde gebouwen en héél veel kinderen in witte uniformpjes die ons aanstaren en enorm onder de indruk zijn van die lange blanke mensen. We hebben in totaal 4 spelletjes en 4 klassen, dus we gaan telkens naar een andere klas. De eerste klas zit buiten. Ze worden bijna hysterisch zo leuk vinden ze het. En ze zijn nog relatief jong dus ze luisteren ook nog braaf. Fijn! We laten ze in een grote cirkel staan en in het midden staan wij. Ik leg het spel uit in het Engels: we gooien een bal over en als je de bal
vangt moeten ze kort iets over zichzelf vertellen in het Engels. Dit spelen we zo een tijdje en het gaat aardig goed. Op het eind vragen we of ze nog vragen aan ons hebben. Die hebben ze wel. What is your name? How old are you? What is your country? What is your study? Can you sing? Can you dance? You are so beautiful. We love your hair. Ze bestoken ons met vragen én complimenten. Ze dragen op ons handen! Als we klaar zijn vragen ze of we ons adres op willen schrijven, zodat ze brieven kunnen sturen in het Engels. Cute! Als al die kinderen brieven gaan sturen, worden er straks hele postzakken bezorgd. Daarna worden we bedolven onder de kado’s en ze komen allemaal aanrennen met een schrift en pen: signature! Signature! We voelen ons heuse beroemdheden. We staan daar handtekeningen uit te delen alsof het niks is. En ik heb niet eens een handtekening.. ook maken we nog een groepsfoto. Dat ze het zó leuk zouden vinden hadden we niet verwacht. Bij de volgende groep idem dito. Vooral de meisjes zijn onder de indruk van ons haar. Deze twee klassen bestonden uit ongeveer 35 kinderen. De derde groep is een heel stuk groter en dit werkt totaal niet. Het spel is voor zo’n grote groep niet geschikt. We krijgen ze niet stil en ze zitten allemaal te geinen en staan vooral om ons heen om aandacht te vragen. Sommige kinderen zijn best brutaal en zitten continue aan je. Je kan ook wel zien wie de pestkoppen van de klas zijn. Maar de meeste kinderen zijn echt super schattig en beleefd! Bij de vierde en laatste groep zijn we aardig uitgeteld. Het spel gaat op zich goed, maar de kinderen zijn het ook een beetje zat en gaan steeds meer grappen uithalen. Uiteindelijk stoppen we er maar mee en praten we wat met ze. Wat een ervaring! Het was zeker leuk voor een ochtendje maar geef ons toch maar de olifanten. We krijgen lunchpakketjes mee van de school en dit eten we in het park weer op. Daarna pakken we onze spullen voor “een weekendje weg”. We nemen afscheid van de andere vrijwilligers want die gaan we helaas niet meer zien. Het was heel leuk om ze ontmoet te hebben! Op de weg naar beneden komen we heel toevallig (toeval
bestaat niet) onze grote vriend Muthu tegen. We geven m nog even een knuffel want deze ollie gaan we niet zien tot maandag! Met de tuktuk zijn we binnen 10 minuten bij het hotel. Het blijft een grappig iets: in zo’n klein karretje over de weg scheuren. We komen om 15:00 aan. Net als we het straatje in willen lopen worden we tegengehouden: ja mevrouwtjes je mag helemaal niet verder lopen, want je moet een ticket kopen. De olifanten zijn namelijk nu in de rivier en daar moet je dik geld voor betalen (€15 pp).Of je nou een reservering hebt of niet. Ik vind dit zo’n dikke onzin en dat zeggen we dus ook. Ja ga dan maar met de hoteleigenaar praten die zit daar. Dus dat doen we. Hij vertelt dat ze er niets aan kunnen doen, het is een soort gouvernement tax en ze zijn in onderhandeling. Afzetters! Na 16:00 mogen we wel gratis doorlopen, omdat de olifanten dan weer weg zijn, terug naar de Pinnawala elephant orphanage aan de overkant van de straat. We gaan er geen cent voor betalen, dus gaan we naar een restaurant in de buurt. We drinken en eten wat. Er komt weer een mannetje langs. We praten best een tijdje en dan dropt ie ineens een “herbal garden tour” in het gesprek. We snappen er niet echt heel
veel van en zeggen een paar keer ja en lachen wat, maar blijkbaar heeft hij het idee dat we morgen een herbal tour gaan doen. Zal je zien dat ie morgenochtend bij de receptie staat. We gaan wel incognito ontbijten. Dan lopen we langs de eerste echte supermarkt die we zien. Meestal zie je ultra kleine winkeltjes waar je wat standaard dingen en alleen kruimelige chocola kan kopen wat er al minstens 37 jaar ligt. Nu gaan we voor the good stuff. Na een week zonder snacks slaan we in: chocolade koekjes, chips en chocola (GOEIE chocola). Nom! Om
16:00 lopen we het straatje in. Joe. Het is inmiddels begonnen met regenen en onweren. De meeste mensen zijn net zo gierig (of verstandig) als wij, en er staat dus een flinke rij bij de check-in bij Hotel Elephant Bay. We krijgen meteen een drankje en een taartje. Dit lijkt er meer op! Onze kamer heeft A-C en een SCHITTEREND uitzicht op de rivier. Het onweert dus de lucht is niet helder, maar er hangt een soort gele gloed die heel mooi is. Langzaamaan wordt ie steeds meer oranje. Ik krijg het niet eens zo mooi op de foto. We kunnen ook weer genieten van een warme douche. Ik moet zeggen dat ik het niet eens echt gemist heb. En jullie maar denken, redden die twee prinsesjes dat wel daar, back to basic? Nou meer dan dat! Zo’n simpel leventje is af en toe heerlijk en ook echt aan te raden. Des te meer geniet je ook weer van luxe. We hadden het er ook nog over: Wat er hier ook gebeurt, het maakt allemaal geen zak uit. Je maakt je nergens druk om. Just go with the flow. Je gaat overal open in. Geen steen in je maag of stress van te voren. Een hele andere mindset als in Nederland.

We lezen wat op de kamer en gaan daarna beneden eten. Buiten, aan de rivier. We bestellen roti: een hartige pannenkoek met een vulling naar keuze. Ik kies kaas en kip en ma kaas en knoflook. En nog wat extra springrolls om onze eigen vetrolls wat aan te vullen na deze week
hard werken (mijn vetrolls zijn groot genoeg eigenlijk, maar oké). Het eten is lekker! En we hebben wijn. Best goeie nog! We praten wat met de ober (eigenlijk met iedereen die je hier tegenkomt). Als we een positieve review schrijven op tripadvisor krijgen we 10% korting. En wat gratis drankjes. En misschien meer. Maar dan wel graag nu even doen. En laten zien. We zijn en blijven Nederlanders dus ik schrijf een review, maar ook omdat het tot nu toe echt prima bevalt. We besparen het grote bedrag van maar liefst €2,50! Ach. Is toch weer een taxi ritje.

Nu zijn we weer op de kamer en gaan we temptation Island terugkijken (don’t judge). Wat zullen we lekker slapen! 😴

Geschreven door Travellingtheworldtogether