Hello again!

De dagen vliegen hier voorbij. Zit ik hier alweer te typen.

Vanochtend begonnen we weer met yoga. De rest van de groep was meegegaan met een wandeling door de jungle met 2 olifanten om 6.30. Omdat wij best moe waren en wel wat extra slaap konden gebruiken zijn we niet meegegaan. Deze walks zijn er elke dag dus we hebben nog genoeg mogelijkheden. We zijn dus maar met een klein clubje voor de yoga: de honden, Ryan, ma en ik. Voordat we beginnen lig ik even te wachten in de hangmat. De honden zijn er meteen bij en eentje klimt in de hangmat en gaat bovenop me liggen slapen. We hebben hier dus ook hondenvrienden! Ook tijdens de les liggen ze op de yogamatten. Ook al hebben we extra matjes uitgerold, de matten waar wij op staan blijven natuurlijk het meest interessant. Rond half 9 beginnen we met de day beds: de wei waar ze overdag staan schoonmaken. We zijn met een grote groep en het is zo gebeurd. Alle olifanten zijn inmiddels ook al beneden. Daarna was het tijd voor de vet checks en de vitaminen ballen. Wij mochten muthu weer even verzorgen. Iedereen doet dan zijn “eigen” olifant. We beginnen de olifanten nu ook wat beter te herkennen en het is heel grappig om te zien dat ze allemaal een eigen karakter hebben. Dan is het tijd voor ontbijt: curry met noedels deze keer. En pittige kokos. Dat is best wennen op een lege maag. Het eten varieert heel erg. Maar met de hitte heb je eigenlijk niet eens zo heel veel honger. Om 10:00 zouden wij muthu gaan wassen in de rivier, maar wanneer we daar aankomen blijkt hij op een wandeling te zijn. Kan natuurlijk zomaar gebeuren dat toeristen met hem willen wandelen. Het is weer erg druk met toeristen in het park vandaag. Dachten we onder het zwaarste gedeelte van de dag uit te komen: de nightbeds, maar helaas. Ultra langzaam
sjokken we naar het stuk achter het Colonial house, iets de berg op. Het is heet en we hebben er geen zin in. We gaan toch maar aan het werk. Op maandag is het altijd het meest werk, omdat de night beds niet worden schoongemaakt in het weekend. Vandaag gaat het dus wat sneller. In het begin dacht ik dat we de engste dieren tegen zouden komen daar in de jungle, maar het valt alles mee. Afgezien van salamanders, mieren en kevers heb ik nog niks gezien. Gelukkig komt al snel Evy, een vaste werkneemster van het park die de vrijwilligers begeleid, aangelopen om te zeggen dat muthu terug is en we ‘m in bad kunnen doen. Stiekem zijn we daar natuurlijk erg blij mee. We hoorden later dat het schoonmaken 2 uur duurde! We gaan dus snel naar de rivier. Onze muthu ligt al op zn zij te chillen. Af en toe spuit ie water op ons met zijn slurf. Die slurf is echt zo grappig en alles wat ze ermee doen. Ze bewegen heel langzaam en rustig en het is eigenlijk een brok vrede. Hij moet zich tijdens het wassen ook omdraaien. Dat doet ie op commando. Hij staat dan weer heel langzaam op, draait voetje voor voetje om en ploft dan weer neer. Er zijn veel toeristen in het water en ze gaan veel op de foto met de olifanten. Op commando kunnen ze ook poseren, ze doen dan hun slurf omhoog op hun hoofd in een krul waardoor het lijkt alsof ze lachen. Het voelt natuurlijk een beetje dubbel om te zien. Na het badderen hebben we weer een shift in de fruitshop. Dit keer verkopen we maar liefst 12 mandjes. We moeten nog doorwerken ook. We staan meloenen en suikerriet te hakken met een groot mes alsof ons leven ervanaf hangt. Soms kijken er mensen om: Wat gebeurt er allemaal in dat hutje? Wordt daar iemand vermoord? Er kiezen vandaag helaas heel veel mensen voor een ritje op de rug van een olifant. Why people, why?! Het is heel dubbel om te zien, je weet dat MEF het beste voor ze wil maar toch laten ze ritjes toe. Ook de mahoets hebben nog een wat ouderwetsere mentaliteit en schreeuwen de commando’s soms best hard naar de olifanten. Alles heeft hier twee kanten: het geld en de veiligheid is belangrijk, maar tegelijkertijd wil je eigenlijk dat de olifanten niks hoeven te doen en niet zo “gehoorzaam” hoeven te zijn aan ons. Ze zijn zo wijs en lief. Af en toe kijk je ernaar en denk je: hoe kan het dat zo’n prachtig beest ook is geëvolueerd op deze wereld en nu hier voor je staat.

Na de fruitshop hebben we pauze en gaan we lunchen. Het is pittig! Weer groente met rijst. En worstjes. It’s oké. Na de lunch gaan we een schildpad redden die in een waterbak zit die heel diep is en waar hij niet uit kan. Ma kon het niet aanzien dus wil per se die schildpad helpen. We zoeken naar stukken hout en leggen dit in het water zodat de schildpad daarop kan uitrusten als ‘ie dat wil. Daarna gaan we verder met het schilderen van de bankjes bij het toeristengedeelte. Die konden wel een opfrisbeurtje gebruiken. We zijn daar eigenlijk de rest van de middag zoet mee. Wanneer muthu naar bed gaat, mogen we mee. Naar bed betekent eigenlijk naar hun eigen stukje jungle waar ze genoeg eten hebben. Ze staan daar vast, voor de veiligheid. Ze slapen meestal tussen 10 en 11 en gaan dan ook echt liggen. Dat zou ik wel eens willen zien! We lopen achter de dikke billen van muthu aan op het junglepad en praten met zijn mahoet. Muthu is 32 jaar oud en de olifanfenverzorging gaat over van generatie op generatie. De zoon van de mahoet zal dus ook weer mahoet worden. Misschien wel van muthu want olifanten kunnen wel 80 jaar worden. Ze kunnen niet geweldig zien maar hebben een soort zesde zintuig voor trillingen en kunnen ook goed horen en ruiken. Als je ze kwaad doet zullen ze dit de rest van hun leven herinneren. Dat weten we natuurlijk allemaal nog van die reclame van vroeger ;)

Om 18:00 is het weer etenstijd: friet! Met broodjes en hele pittige ‘saus’ van uien en paddenstoelen. En ketchup. En gebakken eieren. Het is best een random avondmaaltijd. Maar wel lekker! We praten nog wat met de Britten over de brexit en daarna even langs de winkel voor chocola. Maar die valt tegen. Kan zeker niet tippen aan de Europese choco! Op de kamer kijken we nog even de luizenmoeder en dan is het alweer bijna bedtijd!

Benieuwd wat morgen weer zal brengen. Goodnight 😴

Geschreven door Travellingtheworldtogether