Hoi!

Nou dit was me weer een druk dagje met onwijs veel indrukken. Ik probeer het verhaaltje snel te typen want mijn ogen vallen bijna dicht.

Gisteravond hebben we geprobeerd de tour te regelen met het meneertje van de tuktuk. Hij antwoordt niet en omdat ik toch iets vast wil leggen kijk ik even op tripadvisor en mail “captain Fernando”. Ik krijg meteen reactie dat we nog met de tour van 10.30 meekunnen en dat ie ons om 10.15 ophaalt. “Wonderful, I wish you goodnight. Captain F” dat belooft wat. We gaan slapen, wat iets beter gaat dan de vorige nacht.

De vogels beginnen weer te fluiten, of nou ja te fluiten. Eerder te krijsen. Te gillen. Ik weet niet wat het voor vogels zijn maar het klinkt heel.. tropisch. De meneer van de tuktuk heeft mij inmiddels toch terug gebeld, te beginnen om 06.30. We hebben nu die andere tour al geregeld
dus ik neem niet op want het voelt een beetje lullig, maar goed hij reageerde gisteravond niet. We gaan er op tijd uit en ontbijten bij de waterkant. Een Engels ontbijt wordt voor ons geserveerd!
We eten een broodje ei en wat fruit. Het is veel te veel voor ons uiteraard. We kijken dus uit op een kanaaltje en wanneer we net rustig zitten komt er vanuit een rioolbuis een dikke, vette, enge, VARAAN aangeslopen met een slissende gespleten tong. Gadverdamme wat een engnek. Hij loopt alsof ie de koning is. Gelukkig kan ie onze kant niet op komen. Bah! Wat een eng beest. Na het ontbijt pakken we snel alles weer in en wachten op captain F. Als we beneden komen staat daar echter niet captain F maar het meneertje van de tuktuk. Ja waarom neem je niet op we zouden toch een tour doen. Eh ja nee vriend jij antwoord niet op je berichten dus dan gaat het over. Met een lulverhaal schepen we ‘m af. We wachten op captain F. 10.15. 10.20. 10.25. Hij komt niet. We vragen aan de meneer van de receptie of hij ‘m even kan bellen. Booking? Ik heb geen booking? Nathalie wie? Hij was ons dus straal vergeten. Party last night, ja ja. Maar hij zou er gelijk aankomen. Een Sri lankaanse 5 minuten later komt ie aangesjeesd in zijn tuktuk. Na een snelle tour door Negombo, waar we een paar kerken en een tempel tegenkomen, komen we aan bij de boot die in het dutch Canal ligt. Er zit al een ander Nederlands stel aan boord. Het kanaal is best vies en er liggen veel boten. Het kanaal komt uit op de Negombo lagoon. Eerst kijken we bij de fishermen en bij de vismarkt, die s nachts open is. Het is super lekker op het water en de lucht is strak blauw. Gelukkig zit er een kap over de boot heen, want je verband levend. We varen verder naar de lagoon, waar het water laag staat en er veel groene bossen op het water “liggen”. Het voelt een beetje als expeditie robinson. De captain vertelt het een en ander over de vogels, hoe ze garnalen vangen en hoe je het beste plekje krijgt om te vissen. We stoppen ook nog bij een eilandje waar we op kunnen lopen. Een miljardair wilde daar graag een hotel bouwen a la malediven maar de locals hebben dit tegen gehouden door een standbeeld van Jezus neer te zetten. Op het strand liggen honderden heremietkreeftjes (in hun huisje). Er zijn ook veel locals die hun honden (en puppies!) hebben meegenomen en cricket gaan spelen.We krijgen daar ook een verse king coconut, om kokoswater uit te drinken. Daarna gaan we naar een plek waar het water zo ondiep is dat het lijkt alsof je over water kan lopen. De captain vraagt of we even voor de boot kunnen poseren voor een foto op Facebook. Tuurlijk vriend, wat schuift het?

Na twee uur komen we weer terug bij het opstappunt. Captain F dropt ons bij een geldautomaat en we zoeken een tentje om
even wat te eten. Een Italiaans tentje aan het strand dit keer. Voor een paar euro eten we bruschetta. Er komt een strandverkoper naar ons toe. Ma zwicht voor een blauwe sarong. “Die wilde ik toch nog hebben”.

We lopen terug naar serendib village en gaan nog even pootje baden want het is bloedje heet. Om exact 15.00 komt de driver van millennium elephant foundation aangereden in een stokoude Nissan. Als dat maar goed gaat. Het is een grappig mannetje van in de 50. Hij praat graag en veel en het gaat in houtje touwtje Engels. Je hoeft hier ook echt niet met lange fancy Engelse zinnen aan te komen, want dan kijken ze je aan alsof ze willen zeggen: wat ben je nou allemaal aan het vertellen? Ik snap er helemaal niks van. Dus uiteindelijk worden je zinnen een soort rijtje steekwoorden. “Blablablabla NO” betekent dat iemand datgene niet heeft of doet. Touch phone NO. Hij heeft geen smartphone dus. Geen Google maps. Zo houden we het lekker simpel. Hij heeft zijn route op een briefje geschreven. Best knap gedaan want het is meer dan twee uur rijden! Gelukkig is er airco. Het is een hele mooie route, het doet me heel erg aan ubud denken. Het verkeer is net zo chaotisch, maar het is zo mooi groen. Overal rijstvelden, mango bomen, ananasstruiken, er groeit gember, chili, banaan, kaneel, thee en heel veel kokosnoten. We gaan steeds dichter naar de bergen. Daar is het klimaat iets aangenamer. Onderweg stopt ie bij een stalletje. Hij koopt lychees voor ons en voor zichzelf een gek blad waar ie op koud. En smakt. En vervolgens met volle mond praat. Ik weet niet wat het is maar het ziet er heel vies uit. Naja het zal wel gezond zijn. Wij hebben gelukkig Sri lankaans kokoskoekjes bij ons. En dan komen we onderweg ineens de eerste olifant tegen! Zomaar op straat! Iemand zit erop en hij heeft kettingen om..

En dan na 2,5 uur komen we eindelijk aan. De zon gaat al bijna onder en hij schijnt heel mooi door de bomen. We zitten midden in de jungle en er hangt een heel
kalme sfeer. Wij slapen in het colonial house omdat we graag een eigen kamer en badkamer wilden. We gaan dan wel poep scheppen maar dan wil ik me wel graag in een privé douche schoonmaken. Op de weg naar het huis komen we alle olifanten al tegen! Ze staan daar gewoon! Zo gek. We kunnen ze zo aanraken. Ze staan wel vast, in hun eigen wei’tje lekker te (vr)eten. Een Nederlands meisje die hier al 10 maanden is helpt ons. Het is al bijna 6 uur en dan is het etenstijd voor de vrijwilligers. Ze legt ons eea uit zo krijgen we een iets beter beeld, maar het is nog wel even wennen. Hier gaan we dus de komende dagen zijn. We hebben ook kennis gemaakt met de andere vrijwilligers. Er zijn een aantal Engelsen (ook een gezin met kleine kinderen), Fransen (die zich lekker afzonderen as usual) en nog een Nederlandse vrouw en een Nederlands stel komt morgen nog. Onze olifant heet Mutu en hij/zij schijnt heel leuk te zijn. Het eten is meestal
vegetarisch en bestaat voornamelijk uit groente en rijst/noedels. Het is lekker en hier wordt je zeker niet dik van. Morgenochtend om 7.30 beginnen we met
yoga en daarna om 08.00 gaan we echt “werken”. Eten doen we om 09.00,13:00 en 18:00. En het badderen, waar we natuurlijk het meest benieuwd naar zijn, is s middags!

Pfoe wat een dag. Helemaal vies en bezweet stap ik onder een lekkere.. koude douche. In de lonely planet stond dat we in Negombo onze “Sri lankan feet” wel zouden krijgen, nou dat is zeker waar (zie foto)

Olifantjes, we’re coming for you 🐘. Tot morgen 😴

Geschreven door Travellingtheworldtogether