Nou daar zitten we weer. Of weer, het is precies een jaar geleden dat we terugkwamen uit Indonesië maar het voelt eerder als een week. Super gaaf om weer een nieuw werelddeel te gaan ontdekken en Sri Lanka is een goede opvolger op Bali. Heel lang is het “een gaaf idee” en ineens is het dan echt zo ver en stap je het vliegtuig in. Vanochtend ging de wekker om 05.00. Met een typisch Nederlands weertje vertrokken we, dat gaan we zeker niet missen de komende tijd. Luuk en pa brachten ons op Schiphol. We hoeven niet voor lang afscheid te nemen want over precies twee weken stappen ook zij in het vliegtuig. Vrij snel checken we in en gaan we door de douane. Daarna scoor ik een boek wat ik graag wilde hebben. We gaan nog langs de KLM lounge maar helaas, als “comfort class” passagier mag ik niet mee naar binnen. Daarom zoeken we een leuk tentje op en drinken een sappie en jawel.. poffertjes. Iedereen die me een beetje kent weet dat je me daarvoor kan wakker maken! De komende twee maanden zal dat niet gebeuren dus we nemen het er nog even van.

Ook al is vliegen 25x zo veilig als auto rijden, als je eenmaal voor 10 uur “opgesloten” zit in een blik met vleugels voelt het toch niet zo. Het eerste uur hoor
en voel ik altijd alles wat ook maar een béétje afwijkt van het normaal. Volgens de KLM app zijn de twee stoelen naast mij nog vrij, maar als ik als een van de laatste passagiers aan boord stap (ma is allang aan boord, business class mag overal als eerst, verschil moet er wezen..) blijkt dit niet het geval te zijn. Jammer! Er is nog wel 1 stoel in de business class beschikbaar, maar daar mag je dan nog even €450 voor neertellen. Ik zit prima in de comfort class en houd dat geld liever voor “een huisje op palen” in de malediven zoals Luuk zou zeggen. Het vliegtuig zit verder bomvol. Naast mij zitten twee meiden die zelf ook stewardess zijn. Een van de meiden heeft ook iets met voeding gestudeerd en zegt dat ze toch eerst maar iets anders is gaan doen omdat ze dat hele 9 tot 5 leventje tot je 67ste nog niet zag zitten. We kunnen elkaar een hand geven, want ik heb precies hetzelfde gevoel! Stipt op tijd vertrekken we en zoals we van KLM gewend zijn krijgen we meteen drankjes, verfrissende doekjes en al vrij snel een lekkere maaltijd. Ik had voor de zekerheid gezonde air plane snacks mee genomen, maar het eten is heel lekker! Ik krijg kip in soja saus met rijst en groente en nog een salade met gegrilde groente, pecannoten en kaas. Het valt me alles mee.

Het is kraakhelder weer dus we kunnen goed naar buiten kijken. Wanneer we over Duitsland vliegen lijkt het alsof we ons in Madurodam bevinden. Het heeft gesneeuwd en dat kan je goed zien. Ook komen we af en toe bergen tegen die boven de wolken uitsteken. Boven de wolken vliegen is zo rustgevend. Er is alleen maar blauw. En wit. That’s it. Oh, en af en toe een vliegtuig die met een noodgang jouw kant op lijkt te komen, “rakelings” passeert en dan weer verdwijnt. Toch een gek gezicht. Ook in dat blikje zitten 300 mensen op weg naar een bestemming aan de andere kant van de wereld. Er is weinig turbulentie. Het voelt alsof we rijden over een weg die zo glad is als een biljart laken. Zou mijn opa zeggen.

Er is genoeg te zien op het kleine schermpje voor me. Ik kijk modern family, new girl, friends en zelfs de luizenmoeder. De wallen hangen nog op mijn knieeen dus ik heb nog geen zin om te lezen. Af en toe ga ik even langs de business class om te kijken hoe goed ze het daar wel niet hebben. En wat er allemaal op het menu staat. En op dit moment, nu we boven Turkije vliegen en nog 5 uur te gaan hebben schrijf ik een stukje. Zo kom je tijd wel door. Vergeleken met de 17 uur naar Indonesië is dit appeltje eitje.

Fast forward naar 02:00. We zijn aangekomen in Serendib Guesthouse. De vlucht ging verder super, zeker in de business class. Een mannetje met bordje stond klaar om ons op te halen. Super leuke jongen die gelukkig ook een beetje normaal reed. Op de weg naar buiten kwamen we allemaal winkels tegen met tv’s en wasmachines. Je vraagt je toch af waarom je op vrijdagavond 00:30 een wasmachine op een vliegveld gaat kopen. Misschien voor de mensen die dan thuis komen met een koffer vol vieze was en denken potverdorie ik heb helemaal geen wasmachine, laat ik er gelijk eentje meenemen.

Tot nu toe vind ik Sri Lanka erg op Bali lijken. Het klimaat, maar ook de sfeer en de mensen. En dat bevalt ons wel! Net even snel gedoucht en veeel water gedronken. Al bijna 24 uur wakker! Met een flinke hoofdpijn en een lege batterij gaan wij nu snel slapen. Trusten! 😘

Geschreven door Travellingtheworldtogether