Ons tweede nachtelijke avontuur start deze keer om 00:00. We staan weer helemaal ingepakt klaar. Er komt een echte jeep aangesjeesd. Een witte Toyota landcruiser. Echt een gaaf ding! Luuk gaat voorin en ik achterin. De driver heet Mr. Yudi. Hij is niet heel spraakzaam, maar dat geeft niet. Dat zijn wij op dit moment eerlijk gezegd ook niet. We hebben een rit van 2,5 uur te gaan. Onderweg komen we meer jeeps tegen. Deze tour wordt elke nacht gemaakt. In het hoogseizoen zijn er soms wel 500 jeeps! Ben blij dat het nu wat rustiger is. Een jeep rijdt wel wat anders dan een normale auto. Nog even wegdommelen zit er niet in. De weg is echt een gatenkaas en we moeten een heel stuk naar boven rijden. Het is wel een leuk idee, midden in de nacht in een jeep de berg op. Het is echt een bergpas, lekker kronkelend en stijl naar boven. Alle jeepjes achter elkaar aan. Om 02:30 zijn we er. Dit is de eerste stop: het uitkijkpunt voor de zonsopkomst. Maar dat duurt natuurlijk nog wel even. We gaan dus in de jeep slapen tot 04:15. Opgevouwen op de bankjes met een handdoek als deken liggen we in de jeep. Buiten is het kouddd! En we hebben geen jas. Er staan nog veel meer jeeps en ook veel scooters. De lokalen hebben kleine winkeltjes met koffie en thee neergezet en ook kan je jassen huren. Dat is een briljant idee, want die hebben we echt nodig als we om 04:15 de jeep uit stappen. Tijd om naar het uitkijkpunt te gaan lopen als je een goed plekje wil hebben. Dat is slechts een hele korte wandeling van 100m. Het is natuurlijk nog pikdonker overal, maar de Aziaten staan al vooraan te dringen. Je wordt weer doodgegooid met souvenirs van Bromo en ook proberen ze je een stoel aan te smeren. Nee vriendin, ik hoef geen koelkastmagneet. Ook niet na 5 keer vragen. En een half uur later nog steeds niet.
Ik check nog even mijn kompas, we staan front row. Laat maar komen. Dit is iets wat ik heel graag wil
zien. Je ziet de mooiste foto's op Google voorbijkomen (ik zal er eentje bij doen voor het idee). Om 05:30 gaat de zon opkomen. We wachten een uur. Het wordt licht, maar het blijft mistig. Het begint een klein beetje te spikkelen. Alsof ze van suiker zijn, rent 99% van de mensen ineens weg. Vlak voordat de zon opkomt.
Ik blijf hoop houden. Een beetje mist is toch best wel mooi juist? Er moet toch wel iets te zien zijn? Als een van de laatsten blijven we over. Het uitzicht is hetzelfde als een wit A4-tje. Het lijkt er niet op
dat er nog iets gaat gebeuren. Het is al
een aantal dagen zo en in het regenseizoen is de kans best groot op slecht weer. De plaatjes op Google zijn dan niet realistisch. Een beetje (erg) teleurgesteld stappen we weer in de jeep. Als we naar de krater zelf rijden, zien we nog een piepklein vleugje roze aan de lucht. At least it is something.

Next stop: De Bromo vulkaan zelf. Om er te komen moeten we over een uitgestrekt 'maanlandschap' rijden. Het is een leuk gezicht met al die Jeeps. De Bromo vulkaan is dus een actieve vulkaan die al een keer is uitgebarsten. Je kunt er gewoon oplopen. Het is niet ver en er is zelfs een trap.
Er lopen heel veel paarden hier. De paarden moeten de mensen naar boven brengen op de Bromo vulkaan. En het liefst ook nog een beetje snel. Anders krijgt 'ie nog wel wat extra zweepslagen. De mannetjes (gek genoeg zijn het allemaal mannen die die paarden hebben) vragen ook regelmatig of ik op een paard wil. ABSOLUTELY NOT, zeg ik. Asshole, mompel ik er binnensmonds achterna.
Ik kan het echt niet uitstaan dat zoveel mensen totaal niet over de dieren nadenken. Zo lang ze zelf maar niet met hun luie reet hoeven te lopen. Mensen denken niet verder na dan over hun eigen belang. Eigenlijk zijn het bijna alleen Aziaten die op de paarden zitten. Ik zie een vrouw langslopen op een paard. Ik loop erheen en vraag 'Do you even know this is animal abuse?!' Ik kan het niet laten. Uiteraard is de reactie even dom als het idee om in eerste instantie op het paard te gaan. Een minuut later valt er een dikke man van een paard. Karma?

We lopen naar boven. Een smal paadje loopt rond de krater. De krater is een gigantisch zwart gat met aan de onderkant ook een klein zwavel meer. Je kan goed zien dat ie met heel veel kracht is uitgebarsten. Soms schijnt ie ook lawaai te maken. Alsof er een vliegtuig naast je opstijgt. Nu houdt 'ie zich koest.

Met de jeep rijden we nog een stuk door het landschap. We maken een paar foto's en ook mag Luuk nog een stuk rijden. Een stuk van de weg is door de regen heel modderig. We vliegen door heel die jeep
Heen. Ik stuiter zo van het bankje af. Zolang we maar door kunnen rijden vind ik het best. Twee jeeps staan al vast. We've got a train to catch!

De route terug is ook mooi door de bergen, maar we maken er niet heel veel van mee. De zon gaat lekker schijnen en als je dan weer een beetje opwarmt, val je meteen in slaap. Ook al is het in een hoek van 45 graden. Heerlijk.

Eenmaal terug bij het hotel springen we gelijk in bed. We hebben nog 1,5 uur. Dan is het weer douchen, inpakken en een uber bestellen voor naar het treinstation.
Op het station wil ik IJskoffie gaan halen (kunnen we wel gebruiken), maar onderweg word ik weer tegengehouden door een vrouw die graag op de foto wil. Als een echte celebrity maak ik wel even tijd voor mijn fans (😂). Ineens staan er 10 kinderen en 5 vrouwen om me heen in een kring en steek ik overal met kop en schouders bovenuit. Say cheese...

De trein is echt heel chill. Het lijkt net een vliegtuig! De stoelen kunnen bijna plat, we hebben een kussentje gekregen, je hebt een tafeltje, mega veel beenruimte en ze komen langs met maaltijden. Nah, wat wil je nog meer! De route is ook erg mooi onderweg. De zeven uur gaan gestaag voor bij. Bij het station van Yjogjakarta worden we opgehaald en bij het hotel gebracht.

We zijn de enige gasten. Het ziet er allemaal super leuk uit. Houten schuifdeuren, zelfgemaakte zeepjes, een heerlijk bed, schattige stoeltjes. Het ligt wel erg afgelegen tussen de rijstvelden. Het doet me denken aan mijn favoriet: Lemon Guesthouse in Canggu. We komen vrij laat aan en het plenst. Er is een mannetje die een bewaker is en amper Engels spreekt. We hebben mega veel honger, want we hebben geen ontbijt, lunch of diner op. Alleen van die vage snacks tussendoor zoals pinda's. Soms heb je hier zo'n raar eetpatroon..
Een taxi bestellen blijkt een hele opgave. Ook kan geen enkel restaurant meer bezorgen. We proberen van alles maar niks lukt. Alsof het zo moest zijn! De hoteleigenaar negeert ons op whatsapp.. En bedankt. Ik word steeds chagrijniger.
Na alle opties nog een geprobeerd te hebben geven we het op. Grrrr. SO. HUNGRY. Luuk sloopt de vriezer en haalt er twee Magnums uit. Dit heb je niet van mij.
Ik heb nog een idee. Met Google translate typ ik dat we zo'n honger hebben maar op geen mogelijkheid aan eten kunnen komen. Of we een eitje mogen bakken in de keuken? Dat mag. Hij vindt het wel grappig. En eindelijk hebben we om
00:00 dan iets wat op een maaltijd lijkt.

Kunnen we eindelijk met een gevuld buikje gaan slapen. Kan niet wachten! 😴

Geschreven door Travellingtheworldtogether