Goodmorning from the jungle 🌴

We gaan vandaag op pad, dus we zijn er al vroeg uit. 07:30 staat ons ontbijtje al klaar: roerei, brood, kaas, hartjesvormige pannenkoeken en jam en sap van de passievruchten uit eigen tuin. Wat een verwennerij!

De planning is dus om eerst een tour te doen in Kalibaru. Dit dorpje staat bekend om de vele plantages in de omgeving. Daarna, in de middag willen we naar Probolinggo. Als wij de tour gaan doen, gaat de vrouw van het hotel naar het treinstation om kaartjes voor ons te kopen. Super aardig! De tour heeft zij overigens ook geregeld.

Om 08:00 staan de driver en guide klaar. We gaan eerst naar een plantage waar ze rubber, koffie en cacao verbouwen. De fabriek is opgezet door een Nederlander in 1929. Omdat het vandaag zondag is zijn er niet veel mensen aan het werk. Jullie kennen die programma's zoals "How it's made" wel toch? Het voelde als een soort liveshow. We begonnen bij rubber. Ze halen het sap uit de bomen door een klein sneetje in de bast te maken. Daarna doen ze het in een bak water en dan wordt het een soort tempeh blok. Ze walsen het een aantal keer. Daarna hangen ze het op in hele warme kamers. Die maken ze warm door eronder een vuurtje te stoken. Het rubber wordt dan langzaam zwart en kan dan getransporteerd worden naar een van de leveranciers zoals Dunlop, Michelin en Durex. 1 kg rubber kost ongeveer €1. Oftewel, we worden opgelicht in Europa.

Alle A kwaliteit wordt ge-exporteert naar Europa en alle B kwaliteit wordt verkocht op de lokale markt. Dat is met alles zo wat ze hier verbouwen. De mensen hier krijgen echt heel weinig betaalt. Ongeveer €2 per dag. Dat is toch onvoorstelbaar?
Af en toe voel ik me echt zo'n rijke Nederlander die dan wel eens even komt kijken hoe het op de plantages gaat. Het zou toch leuk zijn als je een zak met geld had wat je af en toe even kan uitdelen.

Op naar de cacaoplantage. Het is echt cool om die cacao zo te zien hangen. Ik moet zo denken aan Sjakie en de Chocoladefabriek. We breken er één open. Erin zit vruchtvlees en veel cacaobonen. Nooit geweten dat er ook een soort fruit in zit. Je kan het eten en het is heel lekker! Het is een beetje zoet zuur. Ze gooien dit dus weg, want ze hebben alleen interesse in de cacaoboon. Zo zonde! Ik voel een nieuw businessplan aankomen. Dan zou ik die mensen wel minstens 5 keer zoveel betalen natuurlijk. De cacaobonen worden ook gefermenteerd omdat de smaak dan beter wordt. Zouden deze boontjes bij Callebaut terecht komen? Ik vroeg nog hoopvol: Maken ze hier ook chocola? Maar helaas.

De koffieplantage was de laatste stop. Er zijn twee soorten en jullie kennen ze ongetwijfeld: Arabica en Robusta. Ze komen van verschillende planten.
Je hebt daarnaast mannenkoffie (heel veel cafeïne), vrouwenkoffie (bijna geen cafeïne) en zelfs transgenderkoffie. Zie je toch ineens waar die zakken van de Albert Heijn vandaan komen. We drinken een bakkie robusta koffie, de zuurste van de twee. Geef mij maar een latte macchiato.

Op naar de lokale markt. We zien groente, fruit, bonen, gedroogde vis en tabak. En nog veel plastic rommel. Maar de echte attractie zijn wij (weer). BHLANDA BHLANDA! Schreeuwen ze over de hele markt naar elkaar. Dat betekent Nederland in het Indonesisch. De guide vertaalt elke keer wat ze zeggen: "You look like angels." "You are models". "Very Beautiful" "Nice nose". Wij hebben in tegenstelling tot de Indo's nogal een puntneus en dat vinden ze helemaal geweldig. De vrouw maakt er een gebaar bij waardoor ik spontaan overweeg een nieuwe neuscorrectie wil ondergaan. Maar ze bedoelt het heel positief. Als je een zelfvertrouwen boost nodig hebt, moet je gewoon even een rondje lopen op de lokale markt hier.
We gaan ergens een winkeltje binnen om wat te kopen (na eerst flink afgedingd te hebben) en na afloop wil de winkeleigenaar een foto maken die hij voor zijn winkel wil hangen ter promotie! We moeten hier nog geld voor gaan vragen. We komen met winst thuis.

In Nederland heb ik al een paar keer spekkoek gegeten en dat is een Indonesisch cakeje. Dat moet hier dus wel ergens te krijgen zijn, maar ik ben het nog niet tegen gekomen. Ik vraag het aan de gids. Het heet lapis. Overal is het uitverkocht! Het is nogal geliefd hier. Jammer. Ben wel benieuwd naar de echte Indonesische versie. Als we ergens zitten te lunchen gaat de driver in de omgeving nog een keer kijken en komt met een hele zaak terug! Te lief. Het is inderdaad dezelfde, maar stiekem vind ik de Nederlandse versie nog lekkerder 🙊.

We praten met de guide en komen erachter dat de Ijen krater, een krater waar s nachts blauw vuur is te zien door de zwaveldampen die spontaan ontbranden, veel meer hier in de buurt is dan bij de Bromo vulkaan (wat wij dachten, kaartlezen...). En we wilden graag wel deze krater beklimmen. Het is iets wat je eigenlijk niet mag missen als je op Java bent. We hebben al wel een hotel geboekt..
Hm. We vragen het aan Jenny, de vrouw die ons overal mee helpt in het hotel. Zij kan nog een tour regelen en we kunnen nog een nachtje blijven (er is verder niemand). De treinkaartjes waren al uitverkocht dus eigenlijk komt dat heel goed uit. De overnachting bij het hotel in Probolinggo kan ook een nachtje verzet worden en Jenny gaat dan vandaag opnieuw naar het treinstation om kaartjes voor de trein van morgen te kopen.

En dan ineens is het geregeld. We gaan vanavond de Ijen krater beklimmen! Spannend. We hebben allebei nog nooit zoiets gedaan, laat staan in het donker.

De rest van de middag chillen we bij het hotel, want we gaan dus een nachtje overslaan. De zon schijnt zelfs nog een beetje. Aan het einde van de middag besluiten we dat we toch nog wel wat snacks nodig hebben. Het is alleen een beetje ver. We vragen het bij een hotel en ze komen met een scooter aan. Top. Maar de vrouw blijft zitten. Luuk moet achterop! Haha. Ze rijden naar de Indomaret (supermarkt) en Luuk koopt genoeg snacks om minstens zes keer de Ijen te beklimmen.

Na het avondeten gaan we nog even slapen. En om 23:00 is het dan zover. Shirt aan, lange broek, twee truien, dichte schoenen, sjaal aan en gaan! Op naar de Ijen krater.

Stay tuned.🇮🇩

Geschreven door Travellingtheworldtogether