Goedemorgen,

Weer een iets verlaat verslag, want we waren gisteren best laat thuis.
We sliepen gisteren dus in Holiday Homestay en volgens mij waren we de enige gasten in heel het complex. Dat voelde wel een beetje creepy ofzo. Maar ja, na een simpel ontbijtje (het brood werd nog snel met de scooter afgeleverd) wilden we naar ons volgende slaapadres: Ola Ola Lombok. Het was maar iets van 500m verder, dus we dachten we kunnen best lopen. Maar ze vroegen bij het hotel: zullen we jullie even brengen? Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Dus met rugzak en backpack zaten we allebei achterop de scooter bij iemand haha.

Ola Ola Lombok is een leuke kleinschalige homestay. We droppen onze tassen en gaan naar het strand. Gisteren kwamen we twee Indo jongens tegen die allebei surfleraar zijn. Ze zijn nog jonger dan ons, maar gaan niet meer naar school. Ze leven op het strand en willen je maar wat graag surfles geven. We dachten zelf we zien het morgen wel, misschien gewoon even een board huren en daarna een les. Maar toen we het strand op kwamen stonden ze al bijna op ons te wachten. He goedemorgen! Ja loop maar mee, hier kan je je spullen laten. En doe maar zonnebrand op. Hier heb je een surfshirt en we gaan zo beginnen. Uh oké. Alleen ik zou in eerste instantie les krijgen. Luuk ging zelf oefenen. Wat ze je met een surfles leren is eigenlijk wanneer je moet opstaan en hoeveel snelheid je moet hebben. Daarna kan je dan leren om een beetje te draaien zodat je met de golf mee gaat. En het ging eigenlijk heel goed. Zo'n les heeft dan toch wel effect. Een uur later hielden we pauze. Ik bekeek die schaafwonden en ze waren natuurlijk alleen maar erger geworden. Dat had ik ook al wel gevoeld aan die brandende pijn.
Om te voorkomen dat het echt open ging, was ik gestopt. Super jammer, want het ging net zo lekker. Luuk heeft mijn plaatsje ingenomen om te leren hoe je op een hardboard surft.

Na de surf is het nog vroeg dus we zijn van plan om weer een beetje te touren vandaag. Eerste stop: Mawung Beach. Een heel mooi en rustig strand. Wat toeristen betreft dan, want we worden meteen belaagd om armbanden, kokosnoten, sarongs en ananassen te kopen. Een vrouw zegt: Ah, zo te zien zijn jullie al op Selong Belanak Beach geweest te zien aan het zachte zand op je voeten. Deze vrouw heeft FBI skills. En jullie komen uit Nederland toch? (Niet dat dat nou zo heel moeilijk te zien is)

We eten bij een warung. Voor €4 hebben we allebei een gerecht (nasi goreng en chicken curry: PITTIG) en drinken. Het kan dus wel goedkoop zijn (wij doen iets fout). Rustig eten zit er niet in, want iedereen blijft om onze tafel staan. Uiteindelijk kopen we een ananas. De jongen heeft weinig wisselgeld dus ik maak een deal dat ik een armbandje krijg.

Daarna komen we op het idee om naar Kuta te rijden. Het is ongeveer 20 minuutjes rijden. We willen een ijsje gaan eten en ik wil toch wel graag zo'n surfsuit kopen. Ook is in Selong Belanak verder weinig te beleven. We gaan op de scooter, wat nou niet de beste scooter ooit is. De snelheidsmeter doet het niet, de benzinemeter niet en we komen verdomd langzaam de berg op. En het is hier nogal heuvelachtig. Af en toe zitten we allebei helemaal voorover geleund om de berg op te komen en gaan we nog geen 5 km per uur (geschat dan, want de snelheidsmeter doet het natuurlijk niet). Het ziet er blijkbaar zo hilarisch uit dat een stelletje lokalen ons gaat filmen. Waarschijnlijk komen we nog op een Indonesische versie van dumpert of 9GAG terecht..

In Kuta is overal de stroom uitgevallen. We willen (en moeten!) geld pinnen, maar er is amper een werkende ATM te vinden. Het lijkt erop dat iedereen ineens geld wil pinnen want bij de enige werkende automaat staat een hele rij. We trekken de laatste miljoenen eruit en gaan een ijsje eten. Daarna koop ik de groene surfsuit met wit bladeren patroon. Love it! Dat kan ik wel gebruiken met die schaafwonden op mijn buik. Later hoor ik van Luuk dat het toch een kadootje van hem is. Een leuke souvenir uit Indonesië!

Op de terugweg gaan we weer bij wat strandjes langs. Er zijn echt bijna geen toeristen te bekennen. Uiteindelijk touren we weer terug naar het hotel. Het is een super mooie route! Ik heb het gefilmd en hieronder zie je 1 foto. Bij de homestay aangekomen zien we dat er een Nederlands stel naast ons zit. Gezellig! Ook hebben we een logé: een roodharige kitten met supergrote ogen die heel wat af brabbelt. We praten wat met de Nederlanders en ik stel voor om samen te gaan eten. We willen weer naar de beachclub op het strand gaan, waar je zo'n leuk uitzicht hebt op de lichtjes. En deze keer is het droog!

Als we net weg willen gaan, horen we dat de Nederlanders naast ons (Bibi & Rein uit Den Haag) een probleempje hebben. De rekening van Bibi is helemaal leeggehaald. Ze hebben ergens gepind in Sanur en haar pasje is daar blijkbaar geskimd. D.w.z. ze lezen de magneetstrip met een extra apparaatje en kijken met een camera wat je code is. Daarna maken ze het pasje na en kunnen je hele rekening leegtrekken. Zij hebben dus nog wel wat te regelen.
Zij houdt ook een dagboekje bij. We zeiden al, elke keer als je hier iets meemaakt denk je: Ik heb weer wat om op te schrijven. Als we bijna klaar zijn met eten, komen ze toch aanlopen. Ze krijgen al het geld terug van de ING. Super chill! En dat is ook weer een waarschuwing voor ons. Af en toe zien wij ook van die vage figuren rondhangen bij de ATMs. Ze schuiven aan voor het eten.

Het restaurant wil al vroeg sluiten (21:00 al?). Er is ook verder niemand. Maar we mogen wel aan een tafeltje buiten zitten. Dat doen we dan ook en we zitten nog een uur te praten over tsunami's, aardbevingen, haai aanvallen, vliegtuigrampen en nog meer enge verhalen over de dood en onverklaarbare dingen. Gezellig!

Voor morgen hebben we transport naar het vliegveld geregeld. Dat ging weer indostyle. De eerste bood 300k. Hm, te veel. De surfdude op het strand kon wel een goedkopere regelen: 250k. Oké dan. In Kuta hebben we het nog geprobeerd bij van die stalletjes, maar dat was ongeveer evenveel. Laatste poging: bij het hotel. Uiteraard kan het. De normal price is 150k. Oooh. Nou, deal! We proberen de surfdude af te schepen, maar voorlopig stalkt hij ons nog steeds. De mensen hier zijn erg... vasthoudend. Als we op tijd in de taxi zitten, vinden wij het allemaal wel best.

Tijd om te gaan slapen. In de hitte, deze keer. We hebben geen airco maar alleen een fan. En jackpot: we zitten naast een moskee. Dat betekent dat je om 05:00 gewekt wordt met angstaanjagend gezang en verhalen uit de Koran. Lekker wakker worden!

Tot morgen 🌴

Geschreven door Travellingtheworldtogether