Selamat pagi! 🙏🏻

Na een ontbijtje bij het hotel hebben we snel weer al onze spullen bij elkaar geraapt en helaas uitgecheckt. We kregen zelfs nog een kadootje: een oliebrandertje met 4 soorten olie voor aromatherapie. Erg lief en onverwacht! We vroegen ons af of iedereen dit kreeg, maar dat was niet zo. Waar we het aan te danken hebben... ?

Bij de receptie stond ook onze gids al klaar. Er stond een fietstour door de omgeving van Ubud op de planning. We reden ongeveer een uur, een heel stuk naar boven op Mt Batur. 1700 meter hoger was het ook meteen 10 graden kouder, regenachtig en mistig. Daar had ik met mijn kledingkeuze niet helemaal rekening mee gehouden.. We mochten nog even wat eten bij een vaag all you can eat restaurantje aan de rand van de berg. Het was zo mistig dat we letterlijk alleen een dikke mist zagen. Jammer, want het bleek dat tegenover ons de rokende Mt Agung te zien was geweest. Stonden we toch ineens dichter bij onze vriend de vulkaan dan gepland.. Van alle lokale indo's die we spreken horen we dat het nieuws over de uitbarstingen behoorlijk is opgeblazen en dat het niet zo gevaarlijk is als zij je doen geloven. Daar vertrouwen we dan maar op.

Een uur later, nadat we nog wat gebakken banaan op hebben bij het vage restaurantje en de gids een foto van ons op Facebook heeft gezet omdat we zijn laatste klanten van 2017 waren, was het toch echt tijd om te vertrekken. In de zeikende regen trokken we de poncho's aan en kregen er nog een flitsend Duits helmpje bij. Toeristischer had het er niet uit kunnen zien. Ik denk dat jullie het heel grappig hadden gevonden als jullie van een afstandje hadden mee kunnen kijken.
De gids vertelde dat we eigenlijk twee uur lang remmend naar beneden gaan 'fietsen'. Maar als we kramp hebben in onze handen kunnen we wel even stoppen. Op dat moment, bibberend van de kou, dacht ik alleen maar waar ben ik aan begonnen.😰

Maar dat gevoel verdween meteen toen we het eerste steile heuveltje afgingen en midden in de countryside van Ubud terechtkwamen. Het was zo mooi overal en zo groen, dat is dan weer het voordeel van het regenseizoen. Overal waar je keek zag je bananenbomen, palmen met kokosnoten, mandarijnenplantages en natuurlijk rijstvelden. We fietsten over een soort fietspad waar bijna geen auto's reden en zeker geen andere toeristen te bekennen waren. Overal hing een soort vochtige mist wat het een hele aparte sfeer gaf. Soms stond er een stalletje langs de weg met mooi opgestapeld fruit. En af en toe schalde er uit zo'n ouderwetse speaker harde muziek over een groot rijstveld. Het voelde echt alsof je weer in een of andere documentaire over Indonesië was gestapt. Bijna niet te bevatten dat je het nu met je eigen ogen ziet.

Onderweg stopten we een paar keer. De eerste stop was bij een tempel. Toevallig stond er een groep traditioneel geklede Balinese meisjes voor de tempel. Daar mocht iedereen dan wel mee op de foto. Toen we weer op onze fiets wilden stappen, zagen we dat dat helemaal niet zo toevallig was want alle meiden crosten meteen op hun scooter terug naar het dorp. Subtiel.

Daarna stopten we bij een traditioneel huis van een boeddhistische familie. Bij het huis hoorde ook een kleine familie tempel. Echt interessant om te zien hoe zij leven, de tijd lijkt nog een beetje stil te hebben gestaan op het platteland van Ubud.
Onderweg zijn we door een stuk of 5 kleine dorpjes of wijken gefietst. We kwamen vaak stokoude Indo opaatjes en omaatjes tegen. Ook reed er af en toe een pick up truck vol met juichende kinderen langs. Naast de scooters is dat ook blijkbaar een van de meeste gebruikte vervoersmiddelen. Lekker efficiënt.
Zij hebben daar zo'n compleet andere levensstijl dan wij hier in het Westen. En toch heb ik nog geen enkele boze Indo gezien. Door die boeddhistische cultuur zijn ze zich heel bewust van hun gedrag naar andere mensen. Iedereen is heel respectvol en vriendelijk. Karma is voor hen het allerbelangrijkste lijkt wel, meerdere mensen begonnen er vandaag over. Als je je niet gedraagt, kun je als laagste karma niveau blijkbaar als bamboe terugkomen.. Snap ook wel dat je daar niet op zit te wachten.

Bij het eindpunt krijgen we nog een lunch, maar daarna pakken we meteen de taxi naar Canggu. We praten met de chauffeur en krijgen inside Bali info over hanenvechten, gokken, en lokaal gestookte arak.

Na een beetje zoeken komen we aan bij Lemon guest house. Een kleinschalig complex met een zwembad en 5 kamers.
De familie is super aardig en we horen dat zij gaan koken voor alle gasten en wij ook aan kunnen schuiven. Na een korte wandelingen door Canggu en een drankje bij Monsieur Spoon gaan we snel terug voor het indofood. Ze hebben vis gebakken op een geïmproviseerde BBQ en er zit van alles bij. Het is pittig (de tranen stromen over mijn wangen), maar wel lekker. We willen naar La Brisa vanavond, een super leuke nieuwe beachclub bij Echo Beach. We dachten er wel naar toe te kunnen lopen, het is niet ver, maar het is pikdonker en het lijkt toch niet meer zo'n goed idee. We proberen een uber te bestellen (wat eigenlijk ook illegaal is in Indonesië) maar er rijdt er niet 1! We vragen dan maar aan de man van de familie of hij een taxi kan regelen. Ja hoor, spring maar achterop de scooter. We hadden niet heel veel opties meer, dus nou ja toen dat kleine stukkie toch maar even achterop.

Aangekomen bij La Brisa is het méga druk. Een paar dagen geleden hebben we via de website een tafel geboekt, maar we hebben geen bevestiging gekregen. Waarschijnlijk omdat het al vol was. We bluffen ons naar binnen en hebben nog een mooi plekje op de eerste verdieping met uitzicht op de golven. De beachclub is in een soort strand/bohemian stijl ingericht. Hier kan het oud & nieuw feest beginnen.

Let's party! 🌟

Geschreven door Travellingtheworldtogether