Rise and shine!

Gisteravond na het eten buiten in bad geweest terwijl het regende en onweerde. Toch wel een aparte ervaring haha. Het voelde wel heel luxe!
We hebben geprobeerd om zo laat mogelijk naar bed te gaan, maar later dan 22:30 is ons niet gelukt. Om 05:00 zijn we wakker van al het hanengekraai en de aparte dierengeluiden, en natuurlijk door de jetlag. Maar dat maakt niks uit, want eigenlijk kunnen we niet wachten om erop uit te gaan. Vandaag willen we gaan ontbijten bij een leuk tentje in het centrum van Ubud, waar we waarschijnlijk met de fiets naar toegaan: Watercress. Daarna naar het Monkey Forest, waar de apen zo brutaal schijnen te zijn dat je maar beter niks in je handen kan hebben. We gaan op de fiets!

In Nederland vinden we dat heel normaal, maar hier lijken we een uitzondering te zijn. We rijden op de weg naast/tussen de auto's en scooters. Af en toe vraag je je af hoe het kan dat je nog steeds rechtop op je fiets zit. Dat links fietsen gaat ook nog niet vanzelf.. In de "ochtendspits" op pad gaan was misschien niet het allerbeste idee, maar indrukwekkend is het wel. Het is heel leuk om Ubud bij daglicht te zien. Het voelt alsof we in een Conimex reclame zijn beland, of beter nog Eat Pray Love. Op zo'n moment voel je letterlijk dat je aan de andere kant van de wereld zit. Het is ongeveer 6 km fietsen en in de hoofdstraat bevindt zich ons ontbijtadres. Het is zo'n hippe toko waar je smoothie bowls, hele kokosnoten en sapjes kan bestellen. Dat past wel in mijn straatje natuurlijk en ook Luuk vindt het heel lekker. Na een Acaï bowl, een cashew kip salade, een kokosgranita en watermeloen-munt sapjes stappen we weer op de fiets en doen we een rondje door Ubud. In het hele dorp ruikt het naar wierook en komen we kleine offertjes tegen. Het lijkt wel alsof de lokale bevolking daar de hele dag mee bezig is. Ik ga nog eens uitzoeken wat dat nou precies betekent.

We zoeken de Yoga Barn op, wat nog lastig is omdat je een heel smal steegje door moet. De Yoga Barn is een mega complex met allemaal yoga studio's, een cafeetje en shop. Het is heel mooi opgezet tussen de rijstvelden en er hangt een hele aparte sfeer. Helaas gaat een lesje yoga waarschijnlijk niet in ons tijdschema passen, maar leuk om toch even gezien te hebben.

Daarna doorgefietst naar het Monkey Forest. Hier lopen honderden apen los en ze komen maar wat graag de bananen (die je kan kopen voor 20.000 IDR) uit je handen grissen. 'Mijn' aap pakte er meteen twee, dus Luuk dacht: ik pak er wel eentje terug, anders zijn ze zo snel op. Nou dat was niet zo'n goed idee, hij kreeg gelijk een pets van die aap. MIJN BANAAN. Echt grappige beesten zijn het, zo gek als ze zo op je schouder springen. Die handjes zijn zo schattig, en net echt. Het park blijkt nog aardig groot te zijn, dus we lopen (lees:zweten) weer een flink stuk. Na een pitstop bij de supermarkt voor zonnebrand (vergeten..) gaan we terug naar het hotel.

De terugweg ging iets lastiger dan de heenweg want we hadden geen navigatie meer en alle straatjes leken op elkaar. We kwamen in een rustigere buurt van Ubud terecht, wat meer een woonwijk leek, wat ook wel weer leuk was om te zien. De locals keken wel een beetje gek op. We zagen er vast heel verdwaald uit. Er zijn heel veel straathonden (doggo's) en -puppy's. De meesten zien er nog vrij goed uit, maar het liefst zou je ze natuurlijk allemaal mee naar huis nemen.

Allemaal leuk en aardig zo'n fietstocht op de vroege morgen, maar die hitte 😰. Ik wist niet dat een mens zoveel kon zweten.
We hebben natuurlijk niet voor niks een privé zwembad, dus dan maar even afkoelen. Ook bestellen we lunch. Voor 6 euro hebben we allebei nasi goreng met saté besteld, wat ze heel luxe kwamen brengen op onze kamer.

Rond 4 uur nog even een taxi gepakt richting de Tegenungang waterval. Volgens alle Bali boekjes moet je hier wel even geweest zijn. Nou ja, dat dacht dus inderdaad iedereen. Het was echt een toeristenattractie, dat maakt het wel iets minder. Wel een mooi gezicht. Maar goed, kunnen we ook weer van het lijstje af strepen!

Soms moet ik mezelf even knijpen. Dan kijk ik om me heen en denk ik: Ik ben er echt. Na al die maanden zijn we er gewoon. Het voelt aan de ene kant helemaal niet of je aan de andere kant van de wereld zit (omdat je je zo welkom voelt), en aan de andere kant ook weer wel (omdat alles zo anders is).

Zo meteen maar richting een restaurantje voor gado gado. Het regent weer erg hard dus we hebben besloten om weer bij het hotel te eten. Morgenochtend hebben we een fietstocht met een Nederlands sprekende Balinees. Het is een bergafwaartse tocht vanaf een vulkaan (niet Mt. Agung 😜) door de rijstvelden en kleine dorpjes. Daarna gaan we richting Canggu, een surfersplaatsje aan de kust, om daar hopelijk bij de nieuwe strandclub La Brisa Bali oud & nieuw te vieren. Zo gek, het voelt totaal niet als
het einde van het jaar. Je tijdsbesef is gauw verdwenen tijdens zo'n reis!

Selamat makan 🍜 en tot morgen

Geschreven door Travellingtheworldtogether