Gelukkig was het op de dag dat we Valencia zouden bezoeken weer droog. Vanuit onze camperplaats konden we fietsend langs de kust naar de stad. Allereerst kwamen we door het gebied met de futuristische gebouwen. Deze zijn allemaal in gebruik als musea, evenementen, congressen, optredens enzovoort. Om de gebouwen liggen helblauwe zwembaden lijkt het wel. Ik vond het een spectaculaire gezicht. Daarna doorgefietst naar het centrum. Valencia is een echte fietsstad met wel een lengte van 200 kilometer aan fietspaden. Zo konden we ons redelijk gemakkelijk door het drukke verkeer bewegen. Bij het prachtige station, wat helaas in de steigers stond hebben wij onze fietsen gestald en zijn te voet verder gegaan. De markthallen wordt als bijzonder punt in de reisgidsen genoemd, dus daar eerst maar eens gaan kijken. Het was hier bijzonder druk, dus we stonden snel weer buiten. Valencia heeft veel prachtige gebouwen allemaal op loopafstand van elkaar, in tegenstelling tot Barcelona wat allemaal veel verder uit elkaar ligt. Door de stad ligt een drooggelegde rivier dat nu als wandel, fiets of recreatiezone wordt gebruikt. Wij vonden de zijdebeurs ook erg mooi, met zijn prachtige hal. Binnen hebben we een film gezien over de geschiedenis van het gebouw. Wij vonden Valencia een mooie stad, zeker een bestemming voor een stedentrip. Op de fiets weer naar de camper. Onderweg zagen we dat politieagenten het verkeer allemaal aan het omleiden was en verderop zagen we wat er aan de hand was. Er was een wielerwedstrijd op de weg waarlangs ons fietspad lag. De volgende dag troffen we een Nederlander die op dat moment in de bus had gezeten naar de plaats waar wij ook stonden. Ze moesten uitstappen en maar zien hoe ze er kwamen, want er was geen verkeer mogelijk. Hadden wij even geluk.
Aan de andere kant van onze camperplaats ligt een prachtig natuurgebied met veel rijstvelden en vogels. Wij dus zondag op de fiets om dit gebied te verkennen. Eerst kwamen we door El Palmar, waar nog wat traditionele huisjes stonden. Daarna heerlijk in het zonnetje langs het water verder fietsen. Onderweg nog even een terrasje gepakt. Echt genieten. Tot op de terugweg opeens een bout van Jaaps zadel knapte. Wij waren nog ongeveer 13 kilometer van de camperplaats af en dat werd dus lopen. Tweeënhalf uur later kwamen we doodop bij ons stekkie aan. En hier heeft Jaap het binnen een kwartiertje gerepareerd.
Maandag richting Xabia. We hadden de plek voor overnachting die wij wilden hebben al gemaild dat we er aan kwamen, maar dat ging helaas niet door. Hij had problemen met vergunningen en was tot nader orde gesloten. Dan eerst maar rijden zoals we gepland hadden. We hadden een prachtig mooi weg door de bergen met af en toe uitzicht op het water. We reden achter een andere camper aan, om te kijken waar die naar toe ging. We kwamen uit bovenop de Cap de San Antonio, met een prachtig uitzicht op Xabia. We hebben bij de vuurtoren een boterhammetje gegeten, maar om daar te overnachten leek ons niets. Het waaide behoorlijk en de ondergrond was ook erg scheef. Dus maar weer door. Ik had gelezen dat je in Moraire mooi bij het strand kon overnachten en warempel, daar was een mooi plekje voor ons. Het was wel een mondaine stadje met erg dure huizen, maar wel een verademing dat hier niet rijen flats stonden. En we konden zo het strand op lopen. De volgende dag de wandelschoenen aan en naar de top van de rots die wij in het zicht hadden. Nu de wind was gaan liggen merkten we dat het al veel warmer werd. Na een kwartier waren de vesten al uit. De stijging was goed te doen. We zijn naar de toren gelopen die vroeger gebruikt werd als verdedigingswerk, met een uitzicht over een grote oppervlakte. In de toren zat geen deur. Iedereen die naar binnen wilden moest met een touwladder naar boven klimmen. Op de terugweg kwamen we nog langs een diepe grot waar archeologen nog altijd aan het werk zijn. Ze hebben daar sporen van duizenden jaren terug gevonden. Terug bij de camper hebben we onze stoeltjes gepakt en hebben heerlijk relaxed bij het strand zitten lezen.
Altea werd de volgende bestemming. Wil je een plek op een camperplaats of camping hebben dan moet je al ruim van tevoren reserveren. Ik heb diverse pogingen gedaan, maar alles was vol. Er was voor ons nog een mogelijkheid bij Altea. De gemeente had een afzonderlijk stuk op een grote parkeerplaats gereserveerd voor campers. En daar was gelukkig nog een plekje vrij. Onderweg naar Altea zijn we eerst nog langs een kleine Russisch Orthodoxe kerk gereden. Dit soort gebouwen blijft toch altijd weer trekken. Op onze vorige reizen hebben we hier ook veel van gezien. Altea heeft een kleine oude binnenstad met heel veel trappetjes en smalle straatjes met witte huizen. Het was wel pittoresk. Ook langs de boulevard wandelen is geen straf. De touristoffice gaf ons nog een tip om bij de bibliotheek binnen te lopen. Daar op de bovenverdieping waren allemaal uitstalkasten met poppen in klederdracht uit die tijd van zowel de Moren, de Christenen en Tempeliers. Erg leuk om te zien. Na drie uren lopen hadden wij alles wel bekeken. Omdat het zo lekker weer was hebben we de stoeltjes toch maar achter de camper gezet om toch nog even buiten te kunnen blijven. 's Avonds opnieuw een speurtocht voor een camperplek rond Elche. Dit is een streek waar veel Nederlanders een bedrijfje zijn begonnen met en paar camperplekken. Gelukkig hebben we er nog een gevonden bij Nederlanders die nog maar een week of vijf bezig zijn en al iedere dag vol zaten. Wij konden nog op een reserveplekje terecht. Dit is toch niet wat wij gewend zijn tijdens onze rondreizen. Het is af en toe om chagarijnig van te worden. Het is dat we nu in deze streek zijn, maar ik denk niet dat we nog eens naar dit gebied gaan. De campings zitten bomvol overwinteraars, de kusten zijn volgebouwd met flats. Erg jammer. Spanje is al aan het overdenken hoe ze deze toeristenstroom wat kunnen indammen, zonder al teveel geld te verliezen.
Afijn, voor we naar deze camperplaats gingen, dit keer over de snelweg om niet door Benidorm te hoeven, hadden wij in het binnenland bij Sella nog een wandeling gepland. Prachtig door een heuvelachtig gebied met olijf - en amandelbomen. Je zag ook hoe ze de irrigatie daar regelen, met betonnen bakken die het water opvangen. En hier was het weer lekker rustig. We werden daarna hartelijk ontvangen door onze Nederlandse gastvrouw. Ik kon hier weer even een wasje draaien, en het was dusdanig lekker weer dat we ook buiten konden koken en eten. Het voelde echt als zomer.
Vandaag op de fiets naar Elche. Deze stad heeft het grootste palmbomenpark van heel Europa. Eerst even langs de oude binnenstad, hier even een broodje kopen, wat we op hebben gegeten in het park. Tussen de grote bomen, cactussen en ficussen. Heerlijk relaxed. Toen doorgelopen naar de botanische tuin met ook weer veel palmbomen en planten die wij normaal in de vensterbank hebben staan, maar dan vele maten groter. Vlakbij de tuin was ook nog een museum gewijd aan de palmbomen. Hier leerden we dat palmen eigenlijk geen bomen zijn omdat ze geen hout produceren. Het meest bijzondere vonden wij het verhaal van de witte palmbladeren. Zomers worden er hele bossen palmbladeren boven in de boom dusdanig vastgebonden dat bij de binnenste bladeren geen zonlicht meer kan komen. Doordat er dan geen fotosynthese meer plaats vindt worden die bladeren wit. In de winter worden ze geoogst, gewassen en nogmaals gebleekt. Van deze bladeren worden er prachtige versieringen gemaakt voor de optocht van Palmzondag. Hier worden workshops voor gegeven. We hebben een paar prachtige exemplaren gezien. Onderweg naar de fiets zijn we nog even binnen geweest in een oud klooster waar onder de vloer nog een oud Arabisch Badhuis (Hamam) was gevonden, met drie afdelingen, het warme gedeelte, de zogenaamde sauna, dan de kuipen om te verkoelen en het koude gedeelte. Wel grappig dat ze zoiets uit de 12e eeuw terugvinden. In de 16e eeuw is er een klooster bovenop gebouwd. Na deze uitgebreide wandeling zijn wij voldaan weer teruggekeerd naar ons stekkie.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa