Toen we de volgende morgen wakker werden in Solleron sneeuwde het. Aanvankelijk hadden we het plan om nog een kustwandeling op het eiland te maken, maar daar zagen we maar vanaf. We zijn toch maar gaan rijden, hoewel heel voorzichtig. In Zweden wordt er niet met zout gestrooid zoals in Nederland. Pas rond twaalf uur zagen we de eerste sneeuwschuivers. Er staan wel bakken met zand overal langs de weg, voor als je bijvoorbeeld de heuvel anders niet op kunt komen. We zijn doorgereden tot onze eerste bestemming, Torsby. We hebben 's middags nog even het plaatsje bekeken, maar waren hier vrij snel uitgekeken en hebben daarna lekker met een boek op de bank onze middag in de camper doorgebracht. Ik las al op internet dat het de volgende dag weer een stuk warmer zou worden. Dat bleek ook het geval, alle sneeuw was weer verdwenen. Het volgende plaatsje was Sunne, wat wij een stuk leuker vonden. Toen we de kerk in liepen was er net een lunchconcert aan de gang. Wij zijn maar gaan zitten en hebben van de mooie muziek genoten. Ik had gelezen dat er vlakbij Sunne in 1896 een boot was gezonken, die honderd jaar later weer naar boven was gehaald en gerestaureerd. Hij wordt nu weer gebruikt als rondvaartboot. Deze hebben we natuurlijk even opgezocht, jammer genoeg zat er een hek omheen.
Daarna zijn we doorgereden naar Karlstad, waar we weer gas konden krijgen. We zijn nog even de stad ingelopen, maar eigenlijk waren we best wel moe, dus na een uurtje waren wij weer bij de camper terug. We vonden Karlstad niet bijzonder genoeg om de volgende dag een nieuwe poging te wagen. We zijn toen gereden naar het natuurreservaat Sorknatten, waar ook filmopnames van Ronja de Roversdochter zijn gemaakt. We hebben de kloof niet kunnen vinden, maar hebben wel heerlijk in het zonnetje gewandeld. Daarna wilden wij wel het bijzondere aquaduct in het Dalslandkanaal bij Haverud bewonderen. Deze is gebouwd boven een waterval, zodat het vervoer van hout over water werd vergemakkelijkt. Het kanaal is in totaal 250 kilometer lang en loopt van het meer Vanern naar de Noorse grens. Er is maar 12 kilometer gekanaliseerd, de rest is natuurlijk water. Het heeft 31 sluizen op 17 stations, met een hoogteverschil van 66 meter. Wij vonden dit aquaduct een knap stukje werk. Het wordt nu alleen nog gebruikt voor de pleziervaart.
Na Haverud gingen we de volgende dag richting Gallstad, een behoorlijk stuk rijden langs een prachtige weg. We zagen in diverse weilanden de elanden staan. Helaas konden we nergens fatsoenlijk stoppen om ze te fotograferen. We merkten dat we langzamerhand van de winter weer terugkwamen in de herfst. De bomen hadden weer de prachtige kleuren en we konden onze winterjas wel weer even weghangen. De omgeving van Gallstad staat bekend om de textielindustrie. We lazen dat er gordijnen, lakens, tafelkleden werden gemaakt en dat er in Gallstad diverse outletwinkels waren. Dit leek ons wel weer eens wat anders. Ik had al een lijstje in mijn hoofd van wat ik wel kon gebruiken. Maar wat viel dat tegen, de outlet betrof alleen maar kleding en dat hadden wij niet nodig. Onze kasten in de camper zitten al overvol. We waren dus snel klaar hier en hebben een camperplek opgezocht bij een meer.
De volgende dag hoefden we niet zo ver meer te rijden. We gingen naar de westkust van Zweden, We vonden een plekje in Steninge, waar we een heerlijke, maar moeilijke wandeling langs de kust hebben gemaakt. Halmstad lag hier ook niet ver vanaf en dat werd de bestemming voor de volgende dag. Deze streek is lang in Deense handen geweest. Je ziet dit nog aan de vakwerkhuizen, die ook in Halmstad aanwezig zijn. Verder viel ons de diverse sculpturen in de stad op, onder andere The Head of a Woman van Picasso. De fontein op het plein (Europa en de stier) is ook kenmerkend voor de stad. Het heeft nog een mooi slot, wat versierd is door de Halmstadgroep (zes postkubistische schilders, bekend om hun surrealistische werken), maar helaas niet te bezichtigen. Na de stadswandeling zijn we naar het strand gereden iets buiten Halmstad. Hier konden we eindelijk weer eens een strandwandeling maken zonder te hoeven klauteren. Wat wel opviel is dat er erg veel zeewier op de stranden ligt in deze streek. We hebben niet kunnen uitzoeken waarom dit zo was.
Langs de kust verder naar het zuiden liggen nog twee schiereilanden. De eerste was Bjare. Rondrijdend over het eiland vond ik het niet erg bijzonder, maar op de uiterste punt ligt een natuurreservaat, wat de moeite waard is om naar toe te gaan. Zoals wel vaker werd het zeker weer geen gemakkelijke wandeling, het was weer flink klimmen en klauteren. We waren aardig moe toen we terug waren bij de camper. Je kunt daar verder nergens overnachten, de campings zijn dicht en wild kamperen mag daar niet, dus we zijn door gereden richting het tweede schiereiland Kullen. Hier vonden we een mooi plekje aan de kust vlakbij Helsingeborg. Aan de overkant zagen we Denemarken al liggen. We zijn een paar jaar geleden ook naar de Kullaberg geweest, en we vonden dat toen zo mooi, dat we dit nog maar een keer gedaan hebben. We wandelden eerst langs de noordkust, waar je af kon dalen naar de grotten. Je moest je vasthouden aan een touw langs het pad en een deel van de trap was ingestort, dus het was goed uitkijken. Helaas konden we beneden de grot niet vinden. De stenen waren de regen ook behoorlijk glad, zodat we besloten maar niet meer verder te zoeken. We hebben de niet al te lange wandeling afgemaakt en na de lunch wilden we Helsingeborg bekijken. We konden hier echter geen parkeerplek in het centrum vinden, dus toen zijn we maar doorgereden. Onderweg spatte er een steentje van een vrachtauto op onze zijruit, die in duizend stukjes barstte. We hebben toen maar een Carglass in Malmö opgezocht. Zijkonden het glas niet leveren. Wel hebben ze voor ons het kapotte glas eruit gehaald, de hele cabine uitgezogen in verband met splinters en er een plexiglas ruitje ingezet. En dat allemaal service van de zaak. Zo konden we toch veilig doorrijden. Wij vonden het echter toch wel erg inbraakgevoelig, dus hebben wij het besluit genomen om dan toch maar in een paar dagen terug te gaan naar Nederland en de camper niet onbewaakt in een grote stad neer te zetten. Helaas hebben we Malmö en Kopenhagen daardoor niet kunnen bekijken.
De volgende dag zijn we over de twee bruggen naar Odense gereden. We hadden dit niet voorbereid, maar hebben een leuke stadswandeling gemaakt door het volgen van de voetstapjes op de grond. Odense staat in het teken van Hans Christiaan Andersen. Er is een standbeeld, een museum over hem, en wij zijn langs zijn geboortehuis gegaan. Dit staat in een heel leuk oud wijkje, met lage huisjes, sommigen met vakwerk, van eind 18e eeuw. Ook vonden we de triptiek in de Skt. Knudskerk erg mooi. Wij vonden het een leuke stad. Waar we minder van gecharmeerd waren was de fikse bon op onze camper, omdat we over twee vakken geparkeerd stonden. Dat haalde ons humeur aardig naar beneden. Maar ja, pech hebben dus. We zijn doorgereden naar Middelfart waar we hebben overnacht. We wilden eigenlijk onze thuisreis zo weinig mogelijk over de snelweg doen. Die zijn vaak zo saai, zo dus ook vandaag gedaan. We zijn voorbij Kolding van de snelweg afgegaan en binnendoor gereden naar Tonder. Eerst kwamen we nog langs een oude kerk en klooster in Logumkloster. Hier hebben we even binnen gekeken. Wat wij heel bijzonder vonden was dat de eerste rijen van de banken in treinzit stonden. We zagen later op een tekening dat dit was omdat je dan niet met je rug naar de preekstoel hoeft te zitten, die halverwege de kerk stond. Dit hadden wij nog nooit gezien. Het doopvont in deze kerk vonden wij ook erg mooi. Toen door naar Tonder, waar wij even door het centrum hebben gelopen. Hier stonden erg mooie versierde huizen. Na Tonder rijd je al snel Duitsland in. Helaas kwamen we in diverse omleidingen terecht, waardoor het af en toe wel even zoeken was. We hebben daardoor wat langer gereden dan de bedoeling was. We wilden voor we een nachtplek gingen zoeken graag eerst de Elbe over varen. Deze route nemen wij wel vaker. Je vermijdt hiermee de weg langs Hamburg, die wij niet prettig vinden. Het is ons gelukt om de oversteek te maken en hebben een mooi plekje vlak bij het veer aan de overkant. Zo kunnen we morgen op ons gemak richting Nederland rijden.
Wij vonden het een prachtige reis, maar af en toe wel erg eenzaam. Er zijn weken bij geweest dat we behalve elkaar en misschien een kassajuffrouw verder niemand hebben gesproken. IK merk dat ik daar toch niet zo goed tegen kan. We blijven voorlopig een poos in Nederland om tot rust te komen en hopen dan weer heel veel familie, vrienden en bekenden te spreken. Ook hebben we nog een heleboel filmmateriaal wat we nog moeten verwerken. Het resultaat is over een poosje op ons YouTube kanaal (Jaap en Trijntje on tour) te bekijken. We hopen dat jullie van ons verslag genoten hebben en jullie horen het wel als we weer op reis gaan.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa