Vanuit Bialystok hebben wij de tatarenroute gereden. Langs de Wit-Russische grens zijn nog een paar dorpen waar afstammelingen van de Tataren wonen. In twee dorpen staan nog oude houten moskeeën. De eerste plaats waar we langs kwamen was Sokolka. We zagen gelijk een prachtige orthodoxe kerk en we hadden het geluk dat hij open was. We spraken nog even met de priester van deze kerk en mochten hem zelfs op de foto nemen. Hij vertelde in gebrekkig Engels dat zijn zuster in Rotterdam woont. Daarna doorgereden naar Bohoniki, waar een moskee stond uit begin 1900. Een vrouw lokte ons naar binnen, schoenen uit en geld betalen. Daarna konden we op een bankje gaan zitten, waar ze in heel levendig Pools het verhaal van hun geschiedenis vertelde. Prachtig om te zien, maar jammer dat we er niets van begrepen. Na een kwartier konden we weer naar buiten en op naar de volgende moskee in Kruszyniany., de oudste van Polen. Hier stond een lange rij voor de deur. We kregen bij binnenkomst een blad voor onze neus in het Engels die ons vertelde wat er aan de Poolse mensen vertelt werd. Er werd veel gelachen, dus schijnbaar deed hij het op een humoristische manier. Toen hadden we het wel gehad met de moskeeën en gingen op zoek naar een overnachtingsplaats. We vonden er een in een bos aan een meer. Door het warme weer was het er vreselijk druk, Maar een Poolse camperaar die ons vertelde dat het met een uurtje een stuk rustiger zou zijn. Hier had hij gelijk in. We hadden toen een prachtig plekje. En die man kwam ons de volgende morgen nog een bordje met een paar rosti's brengen. Wat een service toch.
De volgende dag zijn wij doorgereden naar het oerbos van Bialowieza, waar nog bizons in het wild leven.Het grootste deel van dit bos mag je alleen in met een gids. Wij vragen bij de tourist office hoe wij aan een gids kwamen. Het bleek dat ze geen groepen maken en omdat wij niet Pools waren kregen wij een eigen gids voor omgerekend €70. Dit vonden wij veel te duur voor een wandeling van 7 kilometer. Als alternatief zijn wij naar het museum gegaan van het park. Om de tien minuten mochten er acht personen met een audiotour door het museum, waar veel opgezette dieren in hun natuurlijke omgeving stonden. Helaas deed een van onze koptelefoons het niet, dus dat was wel vervelend. Ook de toren waarop je een uitzicht over het park kreeg was gesloten. De volgende dag zijn we via een mooie wandeling over een vlonderpad door het bos naar een dierenpark gelopen. Hier kun je de dieren zien die in het wild in het park leven, zoals bijvoorbeeld bizons, elanden, herten en wolven. Tijdens onze eerste rondtocht zagen wij geen wolven, die hadden zich verstopt. Ik wilde toch nog graag even terug om te kijken of ze er inmiddels wel waren, en toen hadden we geluk. Wat wel leuk was, was dat een paar kinderen langs hun gebied renden en de jonge wolven renden gelijk met hun op. Er werd een leuk spelletje zo van gemaakt.
De volgende dag ging we de tsarenroute rijden. De eerste bestemming was Hajnowka, waar een prachtige orthodoxe kerk stond. We konden gelukkig binnen kijken. Helaas mochten we niet fotograferen, dus hebben we maar een Engels boekje gekocht met het verhaal en de foto's van deze kerk. De orthodoxe kerken verschillen toch wel heel erg met de christelijke. Daarna hebben we in verschillende dorpen nog erg mooie orthodoxe kerken gezien, maar helaas konden wij daar niet naar binnen. Wat ons in deze streek ook opviel was dat er nog erg veel houten huizen staan, soms in slechte conditie. Als je bedenkt dat het er winterdag erg koud kan worden, snap ik niet hoe de mensen hierin kunnen leven. Als laatste zijn we naar Grabarka gereden, een pelgrimsoord van de orthodoxen. Jaarlijks komen hier op 19 augustus meer dan 100.000 pelgrims uit heel Europa hier naar toe voor het feest van de Transfiguratie. De kerk staat hier op een berg, die verder bedekt is met duizenden kruizen. Een heel aparte gewaarwording om hier rond te lopen.
Voor de overnachting hadden we een mooi plekje aan de rivier in Drohiczyn. Hier kwam een Poolse jongen die op wandeltocht met zijn tentje was, naast ons staan. Hij heeft bij ons koffie gedronken en zo zijn we weer wat wijzer geworden over Polen.
De volgende dag was het bewolkt en hadden we een reis van 170 kilometer voor de boeg naar Lublin. Een aardige stad met een kasteel wat gesloten was en een paar pleinen met mooie huizen. We hebben overnacht aan een meer in de buurt.
Onze laatste bestemming deze week was Sandomierz, waar we op een stadscamping zijn gaan staan. Ze hadden een hele grote wasmachine, dus daar hebben we eerst maar gebruik van gemaakt. Toen alles aan de lijn hing zijn we het stadje gaan bekijken, vanuit de camping nog een hele klim. Boven gekomen realiseerden we ons dat de mondkapjes nog in de camper lagen, dus maar een paar nieuwe gekocht bij een apotheek. Ik vind het een mooie stad. Buiten de kathedraal en nog een andere kerk hebben we het bisschoppelijk museum bezocht. Erg leuk. Er stond een klein 17e eeuws orgel, waarvan ze de muziek lieten horen. Er was ook een vreemde bibliotheek met houten boeken, waarvan de bladzijden vervangen zijn door mestkevers, eikels of gedroogd mos. Omdat het erg warm werd zijn we redelijk vlot weer terug gegaan naar de camping. Omdat we al veel kilometers deze week hebben gereden, besloten we nog een dag te blijven en de rest van de stad te bekijken. We hebben vandaag nog een wandeling langs de rivier de Wisla gemaakt.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa