We zijn nog een nachtje in Tylawa gebleven en hebben op de zondag een heerlijke wandeling gemaakt. Na een stevige klim omhoog, konden we een groot stuk door het bos lopen met af en toe prachtige vergezichten. Naar beneden gingen we langs de bosrand over een prachtige bloemenweide. Dat is iets waar ik altijd vrolijk van word.
De volgende bestemming was Krynica, een beroemd kuuroord. Toen wij er aan kwamen bleek het centrum een kilometers lange weg, met allemaal toeristenwinkeltjes. Langs de weg stond het volop geparkeerd, en geen enkele mogelijkheid om onze camper kwijt te raken. En ook vonden we nergens een aanwijzing voor een parkeerplaats. Het was er zo druk dat we ook geen moeite meer hebben gedaan om nog een plekje te vinden. Hier hadden we geen zin meer in. We zijn doorgereden naar een dorpje verderop, waar we op het kerkplein hebben geluncht. Tijdens de lunch zagen we dat de kerk werd opengedaan, dus onze boterham laten staan en meteen kijken. Het bleek dat men voorbereidingen trof voor een begrafenis. Eigenlijk waren wij stiekem toch wel blij dat we deze prachtige oude kerk van binnen hebben kunnen bekijken.
Onze camping lag iets verderop. Daar werden we door de campingbaas naar een plek gedirigeerd, met uitkijk op de toiletten. De douches hadden aan de buitenkant een muntautomaat, en iedere keer als de tijd om was ging er een alarmsignaal af. Niet een mooie plek dus. We hebben nog wel een mooie wandeling kunnen maken. De volgende dag zijn we eerst naar Stary Sacz gereden. Hier hebben we een klooster bekeken van de Clarissen. Vervolgens nog een wandeling gemaakt door het leuke stadje. We liepen langs een Lego Academie en mochten binnen nog een foto maken van de mensen die druk aan het werk waren om lego creaties te bouwen. Vervolgens doorgereden naar een camping aan de Dunajec, een rivier in het nationaal park van de Pieniny. We hadden een prachtig plekje aan het water. De grootste attractie is daar om door een kloof de rivier af te zakken op een vlot. Dit vlot bestaat uit vijf smalle aan elkaar gekoppelde schuiten en worden bediend door twee mannen in regionale klederdracht. De eerste dag zijn we gaan uitzoeken hoe het allemaal in zijn werk ging en hoe het eruit zag. Zelf ben ik niet zo'n held op het water, dus ik moet me wel vertrouwd voelen. Van de tourist-office kregen we een folder mee in het Pools. Gelukkig stond er een webadres op, zodat we via internet toch wat meer konden opzoeken. Het is een tocht van achttien kilometer, waar het vlot tweeënhalf uur over doet. En je moest verplicht een mondkapje op. Je zit met twaalf man dicht op elkaar in die boot. Dat was voor mij de beslissing om dit niet te doen. De volgende dag regende het ook nog. We zijn in regenkleding een stuk langs de rivier gelopen, maar hebben geen vlot gezien. Het moest dus zo zijn. Ik heb 's middags lekker binnen mij bezig gehouden met een legpuzzel, weer eens wat anders voor de verandering.
De volgende dag via een prachtige route richting Zakopane. We hadden een rustige camping gevonden drie kilometer boven Zakopane, in het skidorpje Harenda. Vlakbij was een stoeltjeslift, die ons, de enige gebruikers, naar boven bracht . Hier hadden we een mooi uitzicht op de toppen van het Tatra gebergte en over Zakopane. We zijn weer lopend teruggegaan. We hebben nog erg lopen twijfelen of we wel naar Zakopane zelf zouden gaan, maar omdat ik gelezen had dat er een paar straten buiten de drukke winkelstraat zijn met huizen met bijzondere architectuur, zijn we de volgende dag toch maar op de fiets gestapt om deze straten op te zoeken. Dit was wel een interessant uitstapje. Omdat het erg warm was zijn we weer teruggekeerd naar de camping en hebben we ons rustig gehouden onder de luifel. Van onze buren hoorden wij dat als we een wandeling in de Tatra-bergen wilden gaan doen, dat je van tevoren een plek op de parkeerplaats moet reserveren. Zij hadden dat gedaan en waren daar 's ochtends om acht uur aangekomen. Toen bleek de eerste parkeerplaats al vol te zijn en werden verwezen naar de tweede die twintig minuten lopen verder was. Hier hadden wij helemaal geen zin in. Bovendien hadden wij in Zakopane gezien dat de wielerronde van Polen dit weekend in Zakopane was. Via internet zagen wij dat de slotetappe van Zakopane naar Krakau liep, dus precies in het gebied waar wij zaten. Wij hebben toen besloten dat wij een uitstapje naar Slowakije gingen maken om het Tatra-gebergte vanaf de andere kant te benaderen. Van onze camping naar de grens hebben wij een uur (bnormaal tien minuten rijden) gedaan, door files en omleidingen en we waren blij dat we Polen uit waren. Er loopt een prachtige weg aan de zuidkant van de bergenen zijn doorgereden naar Podbanska, waar vele wandel- en fietsroutes starten. Hier kwamen we ook onze eigen grenzen tegen. Er liep een fietsroute van 12 kilometer naar een waterval over een licht stijgende weg. Toen ik die zag zei ik dat we dat wel konden. Maar wat viel dat tegen. Waarschijnlijk een combinatie van de hoogte (1100 meter), de temperatuur en het lichte stijgen zorgde ervoor dat ik met een kilometer of twee al buiten adem was. Dit ging ik niet twaalf kilometer redden. Dan maar weer terug en nog maar een wandeling gemaakt. Ook vandaag hebben we weer een prachtige wandeling gemaakt. Wat is de natuur toch mooi en gelukkig geen groot stijgingspercentage. Morgen gaan we weer terug naar Polen en staat Krakau op het programma. Ben benieuwd of dat niet te druk is, we gaan het zien.

Geschreven door Jaap-Trijntje-camper-Europa