Deze ochtend zette onze chauffeur Jo ons af aan een dorpje. Weinig toeristen gaan de dorpjes bekijken/bezoeken. Opvallend hoe arm de meeste mensen hier zijn, duidelijk zichtbaar aan hun woning. Het dak is meestal van palmbladeren, de wanden en bodem van bamboe. Geen meubels. Er wordt geslapen op matten, die 's morgens aan de kant gelegd worden. Koken gebeurt op de grond met een vuurtje dat gestookt wordt. De mensen zijn wat schuchter, de kinderen meestal ook. Hier en daar zien we toch eens een stenen huis. Watervoorziening is er niet. Het water komt uit waterbekkens. Aar het regenwater in opgevangen wordt ... op het einde van het droog seizoen wordt de mensen aangeraden het water lang te koken. Daarom drinken ze veel zwarte thee volgens onze gids.
De wandeling brengt ons naar onze eerste stoepa. Een man zit op het einde van de gang, genietend van de koelte, hoeden te maken. Daarna bezoeken we een stoepa met 3 boedha's op hetzelfde niveau en 1 boedha die op een hoger niveau zit. Een man zit er in zandsteen kleine beeldjes te maken, terwijl zijn 2 kindjes in de buurt spelen. Het kleinste kind, een meisje, zegt voortdurend 'hallo' en 'thank you'... er moet wel nog wat aan de uitspraak gewerkt worden en het is net een plaatje dat blijft haperen. Grappig.
Bij de volgende tempel kunnen we op afstand niets anders doen dan vergelijken met de grootsheid van de Borobudur in Indonesië. Het is de tempel van de 90 000 boedha's, gebouwd door een koningszoon die heel erg ziek was. Een astroloog had hem gezegd daar een tempel te bouwen,... maar een jaar later was hij toch dood. De tempel werd in 6 (!!) maand gebouwd. De 90 000 boedha' s zijn zowel de beelden/beeldjes als de bas-reliefs (hoe zeg je dat nu weer in het Vlaams?). Deze namiddag bezochten we ook een tempel, gebouwd door zijn vader (victory temple) met 80 000 beelden, zelde manier van tellen ivm beeldjes. Daar hebben we toen 's avonds genoten van de ondergaande zon.
Het verslag van de overige tempels mag je gerust lezen in mijn notities, maar ik zou hier anders veel te uitgebreid (lees: langdradig) over uitwijden.
Elke tempel heeft zijn verhaal, iets specifieks en blijft boeien.
Vergelijken met de tempels in Bagan is moeilijk. Het is een andere soort tempel. Onder elk heuveltje dat je hier ziet, zit allicht een tempel. In elke tempel zitten schatten, die onaangeroerd blijven. Als je een schat van een koning en koningin zou stelen uit een pagode, stoepa of tempel, dan zou dat nog kunnen. Als gewone mensen een gift doen, dan denken ze er meestal bij 'als mijn donatie gestolen wordt, dan wens ik dat degene die hem steelt.....overkomt'. Dus laat men al die schatten zitten....
Zonder gids zou het veel minder interessant zijn om dat allemaal te bezoeken. De verhalen, aandachtspunten... maken het interessant en soms ook wel grappig.
Zo, ook dit verhaal wacht op wifi om online te gaan. De foto's zullen ervachteraf bij geplaatst worden.

Geschreven door Hilda.en.Marc