Deze ochtend om 8:45 opgehaald en naar het station gebracht. Redelijk wat toeristen nemen deze trein om zich richting Mandalay te verplaatsen.
We zaten in een 'luxe'wagon....niet te veel illusies maken. Het verschil met de gewone klasse is de zetel met mousse ipv hout. Afstand net geen 100 km, verplaatsingsduur: 4 uur!!
Heel wat franstalige landgenoten en andere toeristen in deze wagon. Met een slakkegangetje, het geluid van ijzer op ijzer, heen en weer schuddend ging de rit. Eénmaal een stop van 20 minuten en dan de reden waarom we deze trein namen: de Gokteik Viaduct. Gebouwd in 1901 door Pennsylvania Steel Company en toen de 2de hoogste viaduct ter wereld. We reden nóg trager, het kraakte en piepte nóg meer dan ervoor, maar het was een adembenemende belevenis. Zeker als je naar beneden keek...zoooo diep!!!! Mensen met hoogtevrees moesten op dat moment niet foor het raam kijken.
In Naung Cho stonden gids en chauffeur ons mooi op te wachten. We vertrokken richting Pyin Oo Lwin, 1 uur met de wagen, enkele uren als we het met de trein zouden gedaan hebben.
Bagage in het hotel gedeponeerd en nog snel een bezoekje gebracht aan de 'National Kandawgyi Garden, indertijd door de Britten aangelegd. Mooi om in te wandelen, kleurrijk, ook een orchideeentuin en een fantastisch vlindermuseum. Vlinders uit Myanmar, Indonesië, Japan,... zoveel mooie, grote en kleurrijke vlinders hebben we nog nooit gezien.
Wat gegeten en nu lekker genieten van onze avond!

Geschreven door Hilda.en.Marc