Deze nacht heeft het de ganse nacht gegoten en ook deze ochtend, moesten we lopen naar het ontbijtterras om niet té nat te zijn....
Daarna wat lezen en toen het wat minder regende een strandwandeling, voeten in het water.
Daarna begon het weer te gieten...gaan zwemmen leek ons een goed idee, nat is nat 😏.... is het niet van het waterfestival, dan maar van de regen en het zwemmen.
Na de middag alkebei genoten van een lekkere massage...heerlijk, onder die bekwame handen. Terug in de kamer, stelde ik vast dat er een natte plek was op mijn dekbed. Lek in het dak. We konden een andere kamer krijgen, maar vroegen dat ze gewoon ons bed verschoven, zodat ik deze nacht droog zou slapen.
Ondertussen zagen we van uit de kamer dat de boten op het strand heel goed vastgelegd werden. De lucht werd donkerder, beloofde niet veel goeds en de wind werd alsmaar erger.
Normaal zouden we om 18:00, genietend van een lekkere feestmaaltijd -aangeboden door Jalan. Dank je wel Paula- kijken naar een mooie zonsondergang op een eilandje. We waren ons al aan het afvragen ze het klaar zouden spelen om het droog te houden terwijl we zouden eten.
Ondertussen was iemand van de directie al komen zeggen dat we niet op het 'eiland' konden eten. Dus spraken we af om 19:00 op de plaats waar we ontbijten.
De wind werd heviger, de lucht donkerder en iets voor 19:00 kwamen ze zeggen dat we na ons speciaal dineetje niet meer naar onze kamer terug mochten. We moesten alles kostbare zaken mee moesten nemen en de rest achterlaten.
Onze tafel en stoelen waren mooi versierd. Met ballonnen, kaarsje (gelukkig windvrij achter glas...maar het ging verschillende keren uit), een ruiker bloemen (die met eerste rukwind op tafel lag) en daarna zonder vaas mooi op de tafel gelegd werd.
Na het eten werden we onder begeleiding geëvacueerd naar de receptie, waar ook alle andere hotelgasten samengebracht zijn. Het is blijkbaar de eerste keer dat dit gebeurt.
Het is een cycloon... allicht brengen we de nacht door in dit kamertje, gelukkig met airco en ons leesvoer.
Blijkbaar staan er ook auto's klaar om iedereen, in geval van nood, naar de heuvels te brengen...
Foto's zijn nog van rond 16:30...ondertussen is alles er alleen maar erger op geworden! Veel slapen zullen we niet doen.
Allé, het was een stormachtige huwelijksverjaardag. Eéntje die we nooit zullen vergeten!

Geschreven door Hilda.en.Marc