Lieve volgers,
Ja daar is ie al. Het verslag over onze bizondere belevenis vandaag. Want wat stond er op het programma vandaag, jawel een boottocht langs Athos. En Stef ging zonder morren mee, die is sinds onze overtocht vanuit Italië over zijn vaarangst heen. Maar wat is Athos nu eigenlijk. In 1046 is de monnikenstaat Athos gesticht en toen werd bepaald dat geen baardlozen, dus geen vrouwen en jongeren het schiereiland mochten betreden. Ook is het verboden gebied voor alle vrouwelijke dieren, behalve katten en kippen (zie gisteren). Het gebied is tegenwoordig een semi autonome staat, wel onderdeel van Griekenland, maar buiten de EU btw-plicht en vrij van belasting en valt onder het Oecumenisch Patriarchaat van Contantinopel. Om tot het gebied toegelaten te worden moet je een pelgrimsvisa (diamonitria) hebben dat formeel aangevraagd moet worden. Per dag mogen een beperkt niet orthodoxe bezoekers, en ongeveer honderd orthodoxe bezoekers het gebied bezoeken. Volgens ons wordt dat niet zo streng meer toegepast. Want wij zagen een veerboot vanuit Athos aankomen en daar kwamen echt enkele honderden mannen vanaf. Toen wij hier navraag naar deden, bleek dat dagelijks honderden mannen Athos voor enkele dagen bezoeken, daar een 3 of 4-daagse wandeling maken en dan voor 20 euro slapen in een van de 20 kloosters. Want Athos bestaat alleen uit kloosters en kleine nederzettingen die tot de kloosters behoren. Er leven nu nog ongeveer 3000 monniken (vroeger wel 20.000). Mocht je meer willen weten over dit bizondere staatje, Google dan maar op Athos.
Wij reden dus vanmorgen wederom met de fiets naar Ouronoupolis. En gingen daar aan boord. Een grote rondvaartboot, die ons in twee uur leidde langs de kust van Athos. Het schip moest ongeveer 500 meter uit de kust blijven, want er waren vrouwen aan boord en die mogen nu eenmaal niet op (en dus ook niet in de buurt van) Athos komen. Wij bewonderden dus van een afstand de mooie kloostergebouwen die soms op rotspunten gebouwd waren. En volgens onze gids bevinden zich in de kloosters schitterende kunstschatten als iconen en geschriften. Jammer dat niemand die ooit te zien krijgt. Aan het eind van het schiereiland kwam plotseling een klein bootje aangevaren. Er stapten een tweetal monniken uit. En die pakten allerlei religieuze voorwerpen uit. Diverse orthodoxe gelovigen aan boord, liepen daar langs en kusten deze voorwerpen. Iets dat we ook al in de diverse kerken hier in Griekenland hebben gezien. Het geloof zit hier nog echt in de genen van de mensen. Want het was een flinke rij gelovigen die langs de relieken trok. Op de terugweg stapten die monniken weer in het bootje en vaarden terug naar het klooster. Wij voeren terug. Er was ons vaag voorgehouden dat we wellicht dolfijnen zouden kunnen zien. Helaas, het bleef bij enkele schimmen die als dolfijnen getypeerd werden door ons. Voor de rest vermaakten wij ons met het vol verbazing en verwondering (en afgrijzen) observeren van een jonge dame die eerst in het zwart was gekleed, maar plotseling in een groene jurk stond te poseren, met volgespoten lippen en opgeblazen borsten, op de reling. De verbouwing had haar niet mooier gemaakt, maar dat had ze blijkbaar zelf niet door. Na 4 uur varen waren we weer terug in de haven. We vonden een restaurantje voor een heerlijke volle pizza.
Terug bij de camper in de zon speelden we een spelletje Tokken, want sommigen waren het toeval van matige kaarten bij het canasta zat. En we bespraken met elkaar dat dit toch ook weer een bizondere memorabele dag was met een tocht langs het geheimzinnige, kloosterleven van Athos.
En dan nadert het einde van onze reis door Griekenland, maar eerst morgen nog een tochtje naar een bijgelegen eiland met mooie stranden. En misschien wel een skinny dip als het heel rustig is.

Een lieve groet vanuit dit zo relaxte Griekenland waar ik iedere dag meer verliefd op wordt.

Liefs Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis