Nadat het gisteravond is begonnen te regenen en ook vannacht nog flink wat regen is gevallen, was het droog toen we opstonden en leek de zon een beetje door te komen. Om even voor 10.00 uur kwam de campingbeheerder ons waarschuwen dat de taxi klaar stond. Snel de spullen bij elkaar en op pad. De chauffeur heette Abdullah en hij vertelde onderweg dat hij 4 auto’s had voor toeristenvervoer.
Hoewel wij volgens ons hadden afgesproken dat hij ons alleen naar het uitzichtpunt over de Medina zou brengen en ons daarna zou afzetten bij de Medina, bracht hij ons eerst naar het Koninklijk Paleis. Daar konden we foto’s nemen van de mooie bronzen deuren en de poorten van het paleis. Vervolgens bracht hij ons naar een plek waar je een mooi uitzicht hebt over de Medina. Was goed te zien dat de huizen bijna tegen elkaar aanstaan, want straatjes zie je niet.
Daarna naar een plek waar tegelplateaus gemaakt worden. Vanwege de hitte en zo mag dit niet in de medina. Hoewel wij dit eigenlijk niet wilden, was het toch wel zeer interessant om te zien hoe ze al die mozaïeken maken. Kenmerkend voor het keramiek van Fez is dat ze vazen en tajines versieren met metalen versierselen dat ze met een soldeerbout op het porselein aanbrengen. Vooral Henriëtte had het erg naar haar zin en had het liefst een tafelblad meegenomen, en ik het liefst een waterornament voor in de tuin. Maar helaas het past niet in onze camper en het is ook wel een beetje boven ons budget. We hadden een heel leuke gids, een jonge meid. Toen we vroegen of we een foto mochten maken van een boetseerder en of zij er ook op mocht, antwoordde ze dat het ouderwets was om niet op de foto te willen en dat ze wel een hoofddoek droeg, maar dat ze een “open mind” had. Leuk zo’n moderne Marokkaanse te ontmoeten. Uiteindelijk wilde ze ook met ons op de foto.
Na de mozaïeken, bracht Abdullah ons naar de leerlooierijen en gaf aan dat we van daaruit zelf de medina in konden. We werden naar een terras gebracht vanwaar je een mooi uitzicht hebt op de vreselijke werkomstandigheden van de leerlooiers. De huiden worden via grote bakken met ammoniak (volgens de gids niet gevaarlijk, namelijk een natuurproduct) gelooid en vervolgens in diverse andere baden met kleurstoffen verder bewerkt. De huiden hangen ook aan alle huizen te drogen. Het zal je werk maar zijn, om de hele dag in zo’n bak met verfstoffen te staan. En ze lopen ook over de wanden van de bakken als geoefende evenwichtskunstenaars. Omdat het erg kan stinken, kregen we bij de ingang een takje munt. Maar ik vond de stank wel meevallen.

Vervolgens zochten we onze weg in de Medina. Was wel even zoeken, want de Maps.me app van Stef bleek geen kaart van de Medina te hebben. Met enig zoeken vonden we een routebordje naar de Blue Gate (Bab Boujeloud). Bij die poort zou de taxi ons weer komen ophalen. Onderweg liepen we door de schitterende en heel smalle straatjes van de Medina. Daarbij werden we regelmatig bijna omvergelopen door een ezel die spullen vervoerde. Want je mag in de Medina niet fietsen en er mogen ook geen brommers. Dat is een verademing vergeleken met Marrakesh. En auto’s kunnen er gewoon niet in, want daarvoor zijn de straatjes veel te smal. Ondertussen was het wel tijd om een restaurantje te zoeken voor onze lunch. Eerst liepen we een heel mooi restaurant binnen met mozaïeken. Maar toen we al aan tafel zaten en de prijskaart zagen, zijn we snel opgestapt. Even later werden we door een jongen een smal steegje ingepraat en zaten we in een knus, mooi ingericht Marokkaans restaurantje. De menu’s (salade, hoofdgerecht en toetje) kosten 100 dirham. Aan de prijs zouden we later merken, maar wel bijzonder. En we aten heerlijk (tajine poulet voor Stef en mixed brochette – kip en gehakt – voor de anderen).

Na de lunch weer de straat op en genieten van de heerlijke sfeer. En dat ondanks het feit dat het bijna de gehele dag al regende (toen we in het restaurant zaten, kwam het echt met bakken uit de lucht, zelfs met onweer). We bezochten de Medersa, een koranschool. Maar die moest nodig gerestaureerd worden. We mochten alleen op het binnenplein komen en het pleisterwerk was niet echt schoon meer. Maar geeft wel een goede indruk van de pracht en praal van de islam. Alle wanden waren bekleed met mozaïektegels of pleisterwerk waar koranteksten op aangebracht zijn. Schitterend.

Na dit bezoek en even doorlopen vonden we de Blue Gate. Stef vroeg aan iemand waarom de gate Blue Gate genoemd werd, terwijl hij vanuit de Medina gezien groen is (de kleur van Fez). Het antwoord was: kijk eens aan de andere kant, en jawel aan de buitenkant is hij met blauwe tegeltjes versierd. Mooie poort. Omdat we nog tijd genoeg over hadden maar weer de Medina in, want daar genieten we alle vier heel erg van. De geur van geroosterd vlees, de vele kruiden, de bijzondere winkeltjes waarin ze of alles verkopen of bijvoorbeeld alleen maar koperwerk (maar dan wel allemaal beslagen). Nog even een NosNos, café en eau chaude, en het was alweer tijd om richting de poort te gaan voor de taxi. Even wachten want wij waren te vroeg en de taxi te laat. Toen hij arriveerde (met andere toeristen), gaf hij aan dat we nog 5 minuten moesten wachten omdat er een andere taxi voor ons onderweg was. Die bracht ons via de drukke nieuwe stad naar de camping. Hij bracht ons tot de camper. Die staat trouwens in een enorme plas water. Dus verplaatsen en het kleed hangt nu te drogen over een hek. Hopen dat het vannacht droog blijft en het kleed dus opdroogt.

Lekker in de camper (want het was vandaag niet alleen nat, maar ook fris en nu ook nog ondanks een voorzichtig zonnetje) aan de borrel (glaasje wijn) en een paar potjes Tokken. De dames waren wel erg jaloers op de goede kaarten die wij mannen vandaag kregen. Nog een broodje en aan het werk voor de foto’s en het blog.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis