Het voordeel van zo’n camperplek is dat je alleen je kabel en opritten hoef binnen te halen en je zit meteen op de juiste route. En zo reden we al vlot de grens van Frankrijk over. En weer geen grenspost, dus ook geen controle. We merken helemaal niets van alle geruchten dat je als Nederlander aangehouden zou worden. Het werd een rustige en mooie reis. Het is rustig op de weg en Google Maps leidt ons door de route. Wat wel opviel was dat er best veel Nederlanders de andere kant, dus richting Nederland, reden. Auto’s, maar ook caravans en campers. Die zaten dus al in Frankrijk toen het nog oranje was. Dus wij zijn niet de enige die zich geen zorgen maken. Onderweg nog even een broodje eten en even na 4 uur reden we een landweggetje op en zagen het bordje van de camping. We werden hartelijk welkom geheten door Sandra en Mark (de eigenaren) en kregen een welkomst drankje aangeboden. De campinggasten hadden even geen tijd, de ene helft zat naar Max te kijken en de andere helft naar de Tour de France (beide met Nederlands succes). We vonden al snel een mooi plekje aan het eind van een rijtje. Met een schitterend uitzicht op een heel grote eikenboom en een enorme weidsheid voor ons. Gauw de camper op zijn plaats, luifel uit en stoelen uit de garage. Want al snel moesten we aan het eten en de borrel, want om 18.00 uur werden we bij de wedstrijd van Oranje verwacht. Het café van de camping zat al vol toen we aankwamen, maar de stemming zou er de hele avond niet inkomen. Wat een drama was de wedstrijd. Iets om gauw weer te vergeten. Na de wedstrijd terug naar de camper en daar begon het te spatten. We hadden nog even tijd voor een kopje koffie/thee buiten, maar weldra begon het te hozen. En dat zou uren aanhouden. Wat een water kan hier vallen (later hoorden we ruim 40 mm). Dus maar de camper in en na het lezen in de camper tandenpoetsen.

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis