Lieve volgers,

Onze dag begon vanmorgen om half acht ( dan is het bij jullie nog maar half zeven). Want het was ons aangeraden op tijd op de fiets te stappen richting de kloosters van Meteora, want vanuit Kastraki zou een MTB tocht zijn en dan zouden de wegen afgesloten worden. Dus wij vroeg op en tegen negen uur reden we met de fiets van de camping af. Richting de rotspartijen van Meteora. Het ging meteen flink steil omhoog en zat mijn ontbijt een beetje in de weg. Henriette vond het ook direct een opgave en mocht even later de fiets van Bea lenen. Die hebben vorig jaar nieuwe fietsen gekocht en freewheelen naar boven. Henriette riep onmiddellijk dat ze ook zo'n fiets wilde. Dus dat worden nieuwe ebikes na de vakantie (wat we toch al van plan waren). En ik trapte met mijn fiets in zijn eerste versnelling en motorstandje 4/5 al zwetend en puffend naar boven. Maar wat een natuur. Om ons heen rijzen enorme rotspartijen op en op de toppen van enkele van die kolossen staan dan kloosters. Na een inspannende rit kwamen we aan bij het eerste doel van vandaag, het Monastery of the Metamorfossis (transfiguration of christ). Gesticht rond 1340 na Christus. Dus bijna 700 jaar oud. We parkeerden onze fietsen en moesten eerst een flink stuk dalen via een trap en daarna via een tunnel en veel treden omhoog. En wat een uitzicht op de rotsen en het klooster van Verlaam. Na de entree liepen we direct door naar de kerk. En wat is dat dan een beauty, niet te beschrijven zo mooi. De gehele kapel is beschilderd met enorm veel fresco's van de kerkelijke wereld. Alle bijbelverhalen komen hier in de schilderingen terug. En overal schitterende iconen die druk gekust worden door de gelovigen. Je mocht in de kerk geen foto's maken, maar ongelovig en dwars als ik ben heb ik toch stiekem geprobeerd iets van deze overweldigende omgeving te fotograferen. Niet alles is even goed gelukt, maar hopelijk hebben jullie een beeld van de pracht van deze (en straks de andere kerken). Meteora bestaat uit diverse kloosters. Een deel daarvan is te bezoeken. Ze liggen allemaal op enorme rotspartijen en waren vroeger alleen te bereiken via touwladders en eenvoudige kabelnetten. Honderden jaren geleden zijn er toegangen uitgehakt in de rotsen via steile trappen.Na het bezoek aan dit klooster reden we een stukje terug voor een volgend klooster. Ook hier weer een trap naar boven en kwamen in werkelijk weer een enorm mooie kerk vol iconen en fresco's. Wat een enorme pracht en kleuren. Helaas brengen de foto' die ik clandestien moest nemen die mooie kleuren niet echt over. Maar hopelijk geven ze een idee van de pracht waar wij ons in onderdompelden. En ook deze lag weer op zo' schitterende rots. Na deze twee kloosters wilden we heel graag het klooster van de heilige Stefanus (de naamheilige van Stef) bezoeken. Dus weer op de fiets, eerst lekker naar beneden en dan weer flink trappen omhoog. We mochten nog naar binnen, maar nadat we de kerk en het museum hadden bezocht werd er aangegeven dat dit klooster ging sluiten. Dit is een nonnenklooster en de dames wilden siësta houden. Gelukkig hadden we net alles gezien. Wel leuk was dat we hier echt de nonnen ontmoetten, terwijl we in de andere twee kloosters geen monnik hebben gezien. Daar was alles omtrent kassa en winkels uitbesteed. Maar hier deden de nonnen nog alles zelf. Na nog diverse foto's gemaakt te hebben van de rotsen en de kloosters ( je blijft klikken, want het is allemaal zo bizonder en mooi), zoefden we naar beneden. Heerlijk 7 km niet hoeven trappen en met gang van meer dan 40km naar beneden. In Kalabaka even uitrusten en vervolgens terug naar de camping. Was het een fietstocht van ruim 19km en ook nog 4km gewandeld naar en in de kloosters. En thuis bij de camper aan de koffie/thee om alle indrukken van vandaag te verwerken. Want het was echt weer indrukwekkend en dat nadat we al 4 weken alleen maar hoogtepunten van de Griekse cultuur hebben gezien. En bijzonder dat we dit op onze fietsen mochten beleven, een inspannende tocht. En de Koreanen die we hier bij bosjes zien, vinden onze fietsen en prestatie heel bijzonder. En voldaan van al onze indrukken speelden de mannen nog een schitterende partij canasta met een geweldig eindschot (tot verdriet van de dames die ver voor stonden). En een heerlijk zalmpakketje.
Morgen gaan we weer op route, naar de kust voor een beetje strandvakantie. En op zoek naar nieuwe hoogtepunten, want ons avontuur is nog lang niet voorbij.
Als ik terug kijk op de afgelopen vier weken in Griekenland, met voor de 5e keer de Acropolis, voor de derde keer Epidavros, Delphi en Mycene en de tweede keer Olympia, Mystras en nu Meteora, kan ik alleen maar zeggen dat het nooit verveeld. Het blijft allemaal indrukwekkend. Maar ook bizonder dat wij dat allemaal aan onze vrienden Bea en Stef mogen laten zien. Dat we aan hen mogen tonen waarom, zeker ik, zo verliefd ben op Griekenland en de Grieken. Want Henriette en ik hebben al veel avonturen beleefd in dit mooie land dat ik in 1975 al eens in mijn eentje verkende. Maar het is ook heerlijk om van Bea en Stef terug te horen dat ze net zo onder de indruk zijn als wij en net zo genieten van dit Griekse leven.
En nu gaan we ook voor Henriette en mij een onbekende wereld in. Want wij kwamen nooit verder dan Meteora, terwijl we morgen op weg gaan naar Noord Griekenland. We hebben er zin in en jullie mogen dat via dit blog meebeleven. En jullie reacties doen ons goed en zo blijven we met jullie in verbinding. Dus reageer gerust en stel je vragen die bijz het lezen opdoemen.

Liefs Henriette en Andries

Geschreven door Henriette.en.Andries.op.reis